Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Περί αλήθειας

"Μερικές φορές χαμογελάω όταν συνειδητοποιώ πως από κουταμάρα,

πιστεύουμε πως το ψέμμα είναι ευκολότερο από την αλήθεια...

Στην αλήθεια δεν έχεις παρα να αφήνεσαι,

ενώ το ψέμα απαιτεί να είσαι άψογα δημιουργικός"

Blogoπαίχνιδο που με κάλεσε ο Mahler76

Could i be loved?


Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

Χάσαμε το μέτρο. ΣΤΟΠ.

Έτσι για να ευθυμήσουμε λιγάκι μιας και είναι Κυριακή και όλοι είμαστε μέσα στη χαλαρότητα σας παρουσιάζω 9 ατάκες από την πολυτάραχη ερωτική ζωή του ProFyLaKtiKo(η 10η θέση παραμένει κενή για να τη συμπληρώσετε εσείς). Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις φυσικά και έχει σχέση με την πραγματικότητα.

υπόμνημα :
Ε = επίδοξος πρίγκιπας του παραμυθιού
Π = ProFyLaKtiKo
.οΟ = συννεφάκι που υποδηλώνει εσωτερική σκέψη που δεν εξωτερικεύτηκε

1. Ε : Θα ήθελες να έρθεις να σε "τρυπήσω" απόψε;
Π : [.οΟ Τι είμαι πια; Γη για γεωτρήσεις;] Δεν τον παίρνω από πίσω
Ε : Γιατί καμάρι μου; Έλα να στον αμπώξω να δεις τη γλύκα
Π : [.οΟ Σας παρακαλώ δε θα θελα] Βρε άντε πάγαινε
Ε : Εσύ χάνεις αγόρι.

2. Ε : Εγώ συνήθως είμαι ενεργητικός αλλά μαζί σου μου βγαίνει η γυναίκα

Π : [.οΟ Βρε μπας και είμαι str8;] Ναι το βλέπω

3. Ε : Είμαι λίγο uncut δεν πιστεύω να σε πειράζει

Π : [.oO Ένας φυσιολογικός να μου λάχει δεν παίζει] Αυτό αγάπη μου δεν είναι uncut, αυτό λέγεται φίμωση

4. Ε : Σε πειράζει να λέω το κωλαράκι σου μουνάκι;

Π : [.οΟ Εγώ το φωνάζω Μπάμπη] Μήπως δεν ψάχνεις άντρα τελικά;

5. Ε : Ο πούτσος μου είναι εγγύηση.

Π : Βλέπεις ΝΙΚΑΣ είναι καλό σα να λέμε...
Ε : Σ αρέσει να μιλάς πρόστυχα ε;
Π : Και που είσαι ακόμα...

6. Ε : Έλα από το σπίτι μου απόψε για σεξ.
Π : Μπα δεν πάω με τόσο μεγάλους (.oO 45 γαρ).
Ε : Έλα θα σου δώσω και 50 ευρώ.
Π : Άστο καλύτερα.
Ε : Έλα, και ένα δεκάρικο για το ταξί σου.
Π : [.oO δε μου παίρνεις αμάξι καλύτερα;]

7. Ε : Πιστεύω ότι δεν ταιριάζουμε. Εσύ θες έναν άντρα μερακλή
Π : [.oO Θέλω έναν άντρα βασικά, τα χαρακτηριστικά του τα προσδιορίζουμε αργότερα] Έχεις κάτι υπόψιν σου;

8. Ε : Ξέρεις δε θα ήθελα να γνωρίσω τις φίλες σου.
Π : Γιατί; Είναι πολύ συμπαθητικές.
Ε : Όχι δεν είναι αυτό. Απλά τις βλέπω ως εν δυνάμει γκόμενές μου...
Π : [.οΟ Το σκεφτόσουν πολύ ώρα να το πεις;] Αυτές πάλι πίστεψέ με όχι.

9. E : Μωρό μου μ αρέσεις πάρα πολύ. Θέλω να σ αφήσω έγκυο!
Π : [.οΟ Αχ, τελικά θα γίνω μάνα...] Με συγκινείς, αλλά νομίζω πως δε μπορείς...
Και ερωτώ : Γιατί μαμά;

In the morning...

Shut the bedroom window in the morning...



Μετά τη νυχτοδιασκέδαση με γνωστούς bloggers, σας το αφιερώνω να το δείτε όταν ξυπνήσετε... Φιλάκια!

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Madonna Mia, μεγάλη η χάρη σου


Πονώντας

Υπάρχουν κάποιες φορές που σκέφτεσαι : Γιατί έπρεπε να συμβεί τώρα? Γιατί σε μένα? Γιατί θεέ μου είσαι άδικος μαζί μου? κτλ κτλ. Έτσι και σήμερα. Σηκώθηκα πρωί-πρωί, κατέβηκα κέντρο για κάποιες δουλειές σε τράπεζες και έπειτα με την προοπτική να στηθώ στην ουρά για τα περίφημα εισιτήρια της Μαντόνας... Αμ δε... Βγαίνοντας από την πρώτη τράπεζα είχε αρχίσει να με σκίζει σχεδόν ένας πόνος στην κοιλιακή χώρα (sic). Πρώτη φορά ένιωσα τέτοιο πόνο (σωματικό γιατί από ψυχικό έχουμε ένα background). Δε μπορούσα να σταθώ. ούτε όρθιος ούτε καθιστός. Που να στεκόμουν δηλαδή στην ουρά της Μαντόνας που αισίως είχε φτάσει στην Ιπποκράτους. Όπου φύγει-φύγει για το σπίτι(βλέποντας συνεχώς γκαζόφατσες που προσέρχονταν για την αγορά εισιτηρίων), όπου δε θυμάμαι καν πως σούρθηκα σώος και μπήκα μέσα. Ο πόνος συνεχίστηκε πιο έντονος.
Ο γιατρός-μπαμπάς κλήθηκε για πολλοστή φορά να βγάλει την τηλεφωνική-εξ αποστάσεως- διάγνωση. Αφού τον έπεισα ότι δεν είναι σκωληκοειδίτιδα, μου είπε να πάρω Cilroton και να κάτσω σπίτι μου. Η αγχώδης-μαμά με έχει πάρει ήδη 3 τηλέφωνα και είναι στο τσακ να έρθει. Της το απαγόρεψα ρητά. "Μα έχεις κανέναν να σου φτιάξει τσάι?"

Εκεί κόλλησα. Έχω? Αναρωτήθηκα ενώ για να κλείσω το τηλέφωνο είχα ήδη απαντήσει ναι. Δυστυχώς διανύω μια περίοδο που οι στενοί μου φίλοι είναι μακρυά μου. Εκεί κατάλαβα πως είναι να ζεις μόνος, πόσο πολύ χρειάζεσαι τους φίλους, πως οι φίλοι γίνονται οικογένεια όταν αυτή είναι μακρυά. Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές ο πόνος έχει ψιλοπεράσει, το online για τα εισιτήρια της Μαντόνας είναι ακόμα κάτω, εγώ είμαι ακόμα μόνος στο σπίτι και γράφω αυτά.
Δε θέλω να πεθάνω μόνος. Πως θα γίνει αυτό?

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

Πρώτη μου φορά

Η πρώτη μου φορά που καύλωσα ήταν στο δημοτικό κοιτώντας ένα βιβλίο ιστορίας που είχε κάποιους σπαρτιάτες semi-naked.

Η πρώτη μου φορά που είδα γυμνό πέος (εκτός από το δικό μου) ήταν του Γιώργου Κ. στο ναυτικό όμιλο. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Η πρώτη μου φορά που φίλησα αγόρι ήταν στην 3η γυμνασίου ο Δημήτρης Α. έγινε κατά λάθος, εμένα μου άρεσε αυτού μάλλον όχι ιδιαίτερα.

Η πρώτη μου φορά που πήρα μάτι κάποιους να κάνουν σεξ ήταν στη 2α λυκείου, στην 3ήμερη εκδρομή. Ο Δημήτρης Μ. σε εκείνη την εκδρομή πήρε την Εύα. Μαζί με 2 φίλους κοιτάξαμε για λίγο. Θυμάμαι το σφιχτό και πεταχτό κωλαράκι του Δημήτρη και ότι το κάνανε χωρίς προφυλακτικό.

Η πρώτη μου πίπα με τον τον Τόλη Κ. στα 18 (παρά κάτι) όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα. Παρά το οτι δεν είχα ξαναπάρει είχα ταλέντο μου είπε.

Η πρώτη μου ολοκληρωμένη εμπειρία ήταν στα 19 με τον Πέτρο Κ. την πρώτη μου σχέση. Κράτησε 1 μήνα.

Ο πρώτος μου έρωτας ήταν ο Αντρέας Τ., ένας μάλλον str8 συμφοιτητής μου. Ακόμα τον γουστάρω (μου έχει μείνει απωθημένο). Του είχα μιλήσει ένα βράδυ για τα αισθήματά μου και η απάντησή του ήταν πως το μόνο που μπορεί να μου προσφέρει είναι η φιλία του.

Η πρώτη μου σεξουαλική εμπειρία με παραπάνω από δύο άτομα... εεεεε.... σαν πολύ φόρα δεν πήρατε?

Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

Είμαι κενός

Μόλις έχω σηκωθεί από το κρεβάτι. Ο Σωτήρης είναι στο μπάνιο. Μη ρωτάς ποιος είναι ο Σωτήρης. Μη ρωτάς γιατί είναι στο μπάνιο. Φαντάσου απλά... Και όμως. Παρά το ότι έπρεπε να είμαι χαρούμενος, να λάμπει το πρόσωπό μου, να μη με νοιάζει τίποτα, νιώθω άβολα αλλά όχι αμήχανα, περίεργα αλλά όχι πρωτόγνωρα, κενός αλλά όχι άδειος. Μου φωνάζει από το μπάνιο ότι κάτι πέταξε, κάτι έσπασε. Του απαντάω ότι δεν πειράζει. Είναι τόσο γλυκός, τόσο αστείος. Με κάνει να γελάω. Τόσο στον κόσμο του.

Όμως νιώθω ότι δε μπορώ να τον αγαπήσω. Νιώθω ότι δε μπορώ να αγαπήσω καθετί που έχω ήδη κατακτήσει και μπορώ να αγαπώ μόνο το απρόσιτο, το άτοπο, το αδύνατο. Σαν να στήνω στον εαυτό μου μία παγίδα και να βασανίζομαι προσπαθώντας να λύσω γρίφους. Κάνω τα πράγματα πολύ σύνθετα. Βγαίνεις από το μπάνιο. Με ρωτάς τι γράφω. Σου απαντάω για σένα. Γελάς πάλι σα μικρό παιδί. Με προσκαλείς ξανά στο κρεβάτι. "Γιαυτό δε μ άφησες να μπω στο μπάνιο? Ήθελες δεύτερο γύρο?" 'Όχι μου λέει, να ξαπλώσουμε αγκαλιά θέλω. Και εκεί με χτύπησε πάλι. Γιατί είμαι τόσο κενός συναισθημάτων απέναντί του?

Παρόλα αυτά ενώ με κατακλύζουν οι σκέψεις μου (και οι καύλες μου), θα ξαπλώσω στην αγκαλιά σου, θα κλείσω τα μάτια, θα αδειάσω από όλα αυτά που έγραψα και θα ζήσω τη στιγμή... Τελικά αυτό δε μετράει;

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

Στο κρεβάτι μου

Στο κρεβάτι ξαπλωμένος με κοιτάς
Ζωγραφίζεις με τα μάτια σου πάνω στο γυμνό κορμί μου
Όπως έκανες παλιά
Μα τώρα κρατάς και το τσιγάρο και χαμογελάς
Με δυσκολία σηκώνομαι από κοντά σου
Γέρνεις ' Ξέρεις πως δε μπορώ να σου αντισταθώ
Και παραδίνομαι στους χυμούς του έρωτά σου
Για άλλη μια φορά με κέρδισες
Και χάνομαι στην αγκαλιά σου
Χαράς μελωδία τα δάχτυλά σου τρεμοπαίζουν επάνω μου
Σφαλίζεις τα χείλη μου να μη φωνάζω
Νιώθοντας κάθε σπιθαμή του κορμιού σου
Κάθε χρώμα, κάθε ουλή, κάθε σημείο
Σε κοιτάω στα σκανδαλισμένα μάτια σου
Και τα ιδρωμένα κουφάρια μας απαντάνε
Στο σύμπαν εκείνο το παράλληλο
Με απολαύσεις λάγνες και ηδονές αχρείες
Κει που θα σουν στην αγκαλιά μου πάντα

Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

Μα που πήγαν όλοι οι γκέι?

Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι. Ένας νέος γκέι μόνος ψάχνεται. Που πάει τα βράδια; Τη μέρα; Που πίνει καφέ; Βγαίνει; Έχει προφίλ στα γνωστά sites; Μήπως έχει myspace; Μετά από χρόνια αναζήτησης του ιδανικού άντρα (εντάξει σταμάτα με κάπου εδώ) αρχίζω και αναρωτιέμαι. Άλλος μου λέει πως πάει καθημερινά και τουλάχιστον δις στο Γκάζι, άλλος μου λέει πως μισεί αυτή την περιοχή, άλλος μου λέει πως δεν έχει γκέι φίλους και ζει μέσα στο ντουλαπάκι του. Εγώ πως πρέπει να βρω το άλλο μου μισό; Μήπως το έχω ήδη βρει και δεν το ξέρω; Και αν εγώ το έχω βρει και αυτός δεν το ξέρει;

Σάββατο 14 Ιουνίου 2008

Ναι είμαι gay. Από πάντα ήμουν.

Από πόσο πάντα? Πότε μπορεί κάποιος να ανακαλύψει με ασφάλεια ότι είναι gay, ότι γουστάρει αγόρια? Εγώ είμαι σίγουρος πως το ήξερα από τα 5 μου. Τότε στο νηπιαγωγείο της μικρής επαρχιακής νησιωτικής πόλης μου με το Βασίλη. Παίζαμε το γαμπρό και τη νύφη. Μη ρωτήσετε ποιος έκανε ποιο ρόλο. Εναλλάξ. Από τότε ξέραμε ότι ήμασταν και vers :P Με το Βασίλη έχω λίγες αναμνήσεις από το νηπιαγωγείο. Θυμάμαι και που παίζαμε ένα σκετς (με τις εποχές του χρόνου) και που είχαμε στενοχωρηθεί πολύ που είχαμε μη-παραπλήσιους ρόλους (εγώ ήμουν ο Γενάρης), θυμάμαι και στην 1η δημοτικού που όταν φτιάχναμε τα θρανία μας ούρλιαζα στη δασκάλα πως θέλω να με βάλει με το βασίλη στο πρώτο θρανίο, θυμάμαι που παίζαμε μόνοι μας στο διάλειμμα χωρίς τα άλλα παιδιά. Θυμάμαι και πως μετά την 1η δημοτικού έφυγε από το νησί.
Παρόλα αυτά δε με θυμάμαι τότε στενοχωρημένο. Είμαι όμως τώρα, γιατί πέραν από τις παραπάνω θολές εικόνες δε θυμάμαι τίποτε άλλο, ούτε καν το επίθετό του. Δεν ξέρω τι απέγινε.
Βασίλη ελπίζω να είσαι καλά και να είσαι όσο gay είμαι και εγώ...

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

Still Here?

From now I’ll walk alone
No one to guide me
I’m completely alone

Was it worth all this pain?
For just a stolen moment
In the rain

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Εγώ

Κάθε στιγμή αμήχανος κι αδέξιος , σαν μόλις να ερχόμουν κάθε στιγμή -από μιάν αλλη ζωή

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Ποιος είμαι;

Άλλος ένας blogger. Άλλος ένας gay blogger. Τι θα πεις? Τα ίδια? Θα εκθέσεις τη ζωή σου τόσο υπέροχα που θα δημιουργήσεις πιστούς έτοιμους για τα πάντα? Θα κάνεις τους άλλους να κλαίνε, να γελάνε, να σε διαβάζουν και να κολλάνε;

Για μένα όταν νιώθεις την ανάγκη να μοιραστείς κάτι (ότι και αν είναι αυτό), τότε αυτόματα γίνεσαι πιο αδύναμος. Χάνεις κάτι από αυτό που σε κάνει αυτάρκη και ανεξάρτητο. Μου τη σπάει να μην είμαι δυνατός. Μου τη σπάει να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να μη βλέπω πως έχω τη δύναμη να κάνω οτι θέλω. Αλλά μήπως αυτή είναι η μαγεία? Να βελτιώνεσαι?


Είμαι σχεδόν 25 ετών. Κάποιες φορές κοιτάζω πίσω τη ζωή μου και βλέπω ότι έχω κάνει τόσα πολλά. Και όμως φαίνονται τόσο λίγα. Έκανα για πρώτη φορά ολοκληρωμένο έρωτα στα 18 όταν ήρθα στην Αθήνα να σπουδάσω. Ως τότε ίσως δεν ήξερα πως να φερθώ παρότι είχα καταλάβει (από τα πέντε μου) ότι είμαι gay. Από τα 18 μέχρι τα 25 κατάφερα να τελειώσω τη σχολή μου, να αρχίσω χαλαρή δουλειά με καλά λεφτά και μεταπτυχιακό, να βρω το χόμπι μου, να ταξιδέψω σε πολλά μέρη του κόσμου, να κάνω σεξ με αρκετά άτομα. Και όμως μου λείπουν τόσα πολλά... Νομίζω ότι δεν έχω ζήσει ακόμη το μεγάλο έρωτα, αυτόν που θα έρθει στη ζωή μου και θα την θερίσει, θα φέρει τα πάνω-κάτω. Είμαι εγωιστής και αλλαζόνας. Μ αρέσει οι άλλοι να ασχολούνται μαζί μου. Όχι, δεν έχω κάνει ανοιχτά το coming out μου. Αλλά νομίζω πως οι άνθρωποι του κοντινού μου περιβάλλοντος καταλαβαίνουν... Όχι, οι γονείς μου δεν ξέρουν αλλά το υποψιάζονται. Φοβάμαι για το πως θα είμαι στο μέλλον. Αποφάσισα να βάλω περισσότερους στόχους και να κάνω λιγότερα όνειρα. Για μένα. Μόνο για μένα.

Καλώς ήρθα.

Και αν είμαι blog μη με φοβάσαι


Προσπαθώντας να θυμηθώ τι μου συμβαίνει. προσπαθώντας να καταλάβω τον εαυτό μου. γιατί σκέφτομαι έτσι. γιατί οι άλλοι σκέφτονται έτσι. θέλω να σε δω. μου λείπεις. δε μπορώ να πιστέψω τι έκανες. ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα στο γκάζι. ακόμα θυμάμαι ότι προσπαθούσα να νιώσω άνετα. ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που φίλησα αγόρι. ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που πήρα πίπα, δεν το χα ξανακάνει και όμως το έκανα τόσο καλά. μου είχες πει πως δεν έχω μέσο όρο. για να ικανοποιήσω το εγώ μου. τα θέλω όλα. χτυπάει το τηλέφωνο αλλά δεν το σηκώνω. με χαιρετάς όμως εγώ δεν χαίρομαι. για να είμαι καλός στη δουλειά. για να είμαι δημιουργικός. για να σε γνωρίσω. δε θέλω να ερωτευτώ ξανά. πως είναι να σε αγαπάνε και να αγαπάς με το ίδιο πάθος.

και μένω να κοιτάω το πορτοφόλι μου. έχει μέσα ένα προφυλακτικό. μου το είχες δώσει εσύ.