Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

p.s. i love you

Οι μέρες κυλάνε απίστευτα γρήγορα. Μου φαίνεται απίστευτο το ότι έχουμε διανύσει το 1/6 του 2009. Μου τη σπάει όταν δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, χρόνο να σπαταλήσω απλά, χωρίς να κάνω/παράγω κάτι. Απλά να είμαι εγώ με τον εαυτό μου. Τον τελευταίο καιρό ζω μέσα στη γλυκειά μέθη μιας σχέσης, ενός έρωτα, όπως θέλετε πείτε το. Πόσο όμορφο είναι να βλέπεις την αυτονομία σου να υποχωρεί;

Να δείτε το p.s. i love you, ή αλλιώς όταν η Hilary Swank έχασε τον Gerard Butler. Εμένα με συγκίνησε (σε σημείο δακρύων). Ευτυχώς δεν την είδα μόνος (ακόμη δε ξέρω αν είναι καλό που το πιπίνι ξέρει πόσο ευσυγκίνητος είμαι). Μια ιστορία για τη δύναμη που πρέπει να έχεις για να προχωρήσεις μπροστά τη ζωή σου, μια ιστορία για όταν χάνουμε ό,τι πολυτιμότερο είχαμε χωρίς να το περιμένουμε, (ακόμα) μια ιστορία για την αγάπη, μια ιστορία για τη μετάβαση από την απόλυτη συμβίωση στη μοναχική πορεία, μια ιστορία για το πως να μάθεις να είσαι μόνος.

Του ποιοτικού η βδομάδα, μιας και χτες βράδυ είδα και το He's Just Not That Into You. Εκεί ευτυχώς δε συγκινήθηκα πολύ (έως καθόλου). Μετά βέβαια το πιπίνι μου αποκάλυψε ότι όντας μικρός καύλωνε με τη Στέλλα Μπεζαντάκου. Τώρα εγώ αυτό πως να το εκλάβω;

Να είστε όλοι καλά, ο φλεβάρης μας έφυγε, αρχίζει (ημερολογιακά) η άνοιξη...

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Love is just suddenly here

A letter to burn

A letter to send

And to return

 

Secrets arise

Secrets live for a while

Maybe long to die

 

Love doesn’t know

When to stay away

Love doesn’t choose among

Nights and days

Love simply stands in the way

 

A travel to make

A travel to break

And to go back

 

Histories are made

Remembered and saved

But they will fade

 

Love doesn’t know

When not to appear

Love doesn’t excuse itself anywhere

Love is just suddenly here

 

Love doesn’t know

When it’s not allowed

Love doesn’t understand

To ever be shut out

 

Love doesn’t know

Of what manners would say

Love just gets sick if it’s sent away

Love just gets in the way


Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

I always kiss a boy

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Η εξέλιξη του blogging

Από το τελευταίο τεύχος της lifo :

Η Κατερίνα ξεκίνησε το blogging το 2005, όταν ζούσε ακόμα στο Παρίσι ως φοιτήτρια. «Από ένα σημείο και μετά έγραφα λεπτομερώς για μια μεγάλη ερωτική απογοήτευση. Έγραφα «σεντόνια» όλο απόγνωση λες κι έπρεπε να βγάλω από πάνω μου όλα όσα μου είχαν κοστίσει συναισθηματικά. Μέσα στην αφέλειά μου φανταζόμουν πως όλο αυτό ήταν σαν ένα μήνυμα σε μπουκάλι - ποιος ξέρει ποιος διάβαζε τις πονεμένες ερωτικές μου εξομολογήσεις; Τα διηγόμουν όλα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και οι αναγνώστες το εκτιμούσαν ιδιαίτερα. Έπαιρνα mail από ανθρώπους που δεν γνώριζα και μου έλεγαν τα πιο σκοτεινά τους μυστικά («Ο φίλος μου με χτυπούσε. Μόνο σε σένα μπορώ να μιλήσω»). Μήνες μετά επέστρεψα στην Αθήνα. Σύντομα ανακάλυψα πως το blogging ήταν ελαφρώς αιμομικτικό - όλοι ήξεραν ποιος είναι ποιος, κοινωνικοποιούνταν μέσα από το blogging, έβγαιναν έξω για παϊδάκια και ζευγάρωναν σε πάρτι για blogger. Στη δουλειά μου όλοι ήξεραν το blog μου -πράγμα που με έφερνε σε αμηχανία. Mπορούσαν να διαβάσουν πράγματα που είχα γράψει όταν ήμουν πραγματικά σκατά, ωμές εξομολογήσεις για έναν τύπο που είχα χωρίσει 1,5 χρόνο πριν. Ο καινούργιος μου φίλος επίσης έμαθε για την ύπαρξη του blog κι έκατσε και διάβασε ενθουσιωδώς όλα τα παλιά μου entries. Νομίζω ότι είναι κακή ιδέα να διαβάζει ένας άνθρωπος με τον οποίον έχεις σχέση τις παλιές σου εξομολογήσεις για τις σχέσεις σου: μπορεί να ανακαλύψει πράγματα που δεν ήθελες απαραίτητα να μάθει, να ζηλέψει και να υποθέσει διάφορα. Έχω σταματήσει να γράφω πια στο blog μου εδώ και καιρό. Θεωρώ ότι δεν μπορείς να γράψεις ειλικρινώς τις συναισθηματικές σου ιστορίες, εάν όλοι ξέρουν ποιος είσαι. Πιθανώς, βέβαια, να μου τέλειωσε η τάση για συναισθηματικό εμετό. Ποιος ξέρει;».

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

My funny valentine



γιατί φέτος θα γιορτάσουμε! Καλό Σαββατοκύριακο!

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Ζωγραφική

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Athens porn festival 2009

Στιγμιότυπα από το live show. Με ολίγη λογοκρισία.