Τον τελευταίο καιρό η πολυκατοικία μου ζει σε μία παράνοια. Η αλήθεια είναι πως πάντοτε ζούσε (ξεχνάω εγώ που μια μέρα βγαίναν καπνοί, όπως σε drag show, από ένα διαμέρισμα επειδή μία νοικοκυρά σου λέει μετά ξέχασε το φούρνο και είχαν βγει όλοι πανικόβλητοι και χτυπούσαν τα κουδούνια -Κυριακή πρωί παρακαλώ- να βγούμε έξω διατί θα καούμε ζωντανοί). Απλά τελευταία έχει ξεφύγει η κατάσταση. Εμπνευσμένοι από τη διακυβέρνηση του ΓΑΠ τα πάντα βγαίνουν σε δημόσια διαβούλευση, από το πόσα χρήματα θα κρατήσουμε αποθεματικό μέχρι το που εξαφανίστηκε το χαλάκι της εισόδου της πολυκατοικίας και ως εκ τούτου για να ληφθούν οι καίριες αποφάσεις κάθε λίγο και λιγάκι γίνεται συνέλευση. Αχ αυτές οι συνελεύσεις. Που κάθε φορά ξεχνάω πότε είναι και την πατάω και περνάω από την είσοδο και με τσακώνουν. Αλλά είναι τόσο σικάτες αυτές οι συναντήσεις. Διότι οι κυρίες της πολυκατοικίας κατεβαίνουν με τα καλά τους λες και πάνε σε δεξίωση του προέδρου της Δημοκρατίας. Η μόνη που κατεβαίνει με τα μπικουτί είναι η τραβεστί-τρανσέξουάλ μας (όχι ακόμη δεν έχω μάθει τι από τα δύο είναι).
Το πρόβλημα τον τελευταίο καιρό έχει παρουσιαστεί με τις ανακοινώσεις που τοιχοκολλούνται στην πόρτα του ασανσέρ (το τοιχοκολλούνται δεν είναι δόκιμο όταν δεν υπάρχει τοίχος;). Με τελευταία ανακοίνωση την απαγόρευση του καπνίσματος. Και έτσι κάποιος πήγε και έγραψε από κάτω από το "no smoking", ότι ο φωταγωγός κάποιου ενοίκου βρωμάει. Wtf; Έχει κάποιος ένοικος δικό του φωταγωγό;;; Έχουμε τόσο glamorous διαμερίσματα και δεν το γνωρίζω; Και φυσικά ο καινούριος διαχειριστής που έχει βαλθεί να βάλει τάξη (σα το ΓΑΠ πάντα), συμπλήρωσε από κάτω πως όποιος έχει πρόβλημα να επικοινωνεί μαζί του για να λυθεί. Η βεντέτα δεν έχει συνεχιστεί ακόμη αλλά επιφυλάσσομαι να σας μεταφέρω τη συνέχεια.
Ταυτοχρόνως στην πολυκατοικία έχει μετακομίσει ένας συμπαθής νεαρός μπαμπάς. Σε όσους ξύπνησε το πατρικό ένστικτο ή όσοι χρειάζονται φροντίδα και στοργή ας επικοινωνήσουν μαζί μου.