.jpg)
Πόσο μπορεί να σε γυρίσει πίσω ένα κομμάτι του παρελθόντος;
Πόσο μπορεί να σε τραβήξει μαζί του στη λήθη του παρόντος;
Πόσο μπορεί να νιώσεις πως χάνεσαι στη μέθη στιγμών που άλλοτε γελούσες αλλά τώρα τις θυμάσαι και μόνο αποστροφή νιώθεις;
Ένας διάλογος χωρίς αντίκρισμα. Χωρίς νόημα. Γιατί ήρθες ξαφνικά στην Αθήνα. Αλλά δεν έχεις πια το δικαίωμα να με χαλάς. Γιατί έχω το πάνω χέρι.Γιατί όταν σου μιλούσα για αυτά που χάνεις, για αυτά που αδυνατείς να νιώσεις, για αυτά που έχεις εκδιώξει, δεν ήθελες να καταλάβεις.Τώρα είναι αργά. Αργά για να γυρίσω. Έχω τραβήξει το δρόμο μου. Και εσύ τραβάς το δικό σου. Μόνο που είναι ο ίδιος κατηφορικός.Και θα πέσεις. Αλλά εγώ δεν ξέρω αν θα είμαι εκεί.
Γιατί δε με νοιάζει πια αν θα σε δω. Γράφω για να σε ξορκίσω.Γράφω γιατί νιώθω ελεύθερος από σένα. Νιώθω χαρούμενος. Τα λόγια σου δε μπορούν πια να με πληγώσουν. Δεν έχεις τη δύναμη.Έχεις μόνο τα μέσα. Αλλά δεν ξέρεις πως να τα χρησιμοποιήσεις. Σε λυπάμαι. Αλλά δε μπορώ να κάτι. Μας τέλειωσε.
Επιστρέφω σπίτι. Ναι ρε. Και χαμογελάω. Δεν κλαίω πια. Γιατί δε γουστάρω. Ίσως γιατί δεν έχω άλλα δάκρυα. Ίσως γιατί βρήκα το δικό μου δρόμο.Και αν είναι η μοναξιά δε με φοβίζει. Γιατί ξέρω πια να πολεμώ και να κερδίζω. Άντε και γαμήσου παλιομαλάκα. (στο πα και το λέω και εδώ)
Πόσο μπορεί να σε τραβήξει μαζί του στη λήθη του παρόντος;
Πόσο μπορεί να νιώσεις πως χάνεσαι στη μέθη στιγμών που άλλοτε γελούσες αλλά τώρα τις θυμάσαι και μόνο αποστροφή νιώθεις;
Ένας διάλογος χωρίς αντίκρισμα. Χωρίς νόημα. Γιατί ήρθες ξαφνικά στην Αθήνα. Αλλά δεν έχεις πια το δικαίωμα να με χαλάς. Γιατί έχω το πάνω χέρι.Γιατί όταν σου μιλούσα για αυτά που χάνεις, για αυτά που αδυνατείς να νιώσεις, για αυτά που έχεις εκδιώξει, δεν ήθελες να καταλάβεις.Τώρα είναι αργά. Αργά για να γυρίσω. Έχω τραβήξει το δρόμο μου. Και εσύ τραβάς το δικό σου. Μόνο που είναι ο ίδιος κατηφορικός.Και θα πέσεις. Αλλά εγώ δεν ξέρω αν θα είμαι εκεί.
Γιατί δε με νοιάζει πια αν θα σε δω. Γράφω για να σε ξορκίσω.Γράφω γιατί νιώθω ελεύθερος από σένα. Νιώθω χαρούμενος. Τα λόγια σου δε μπορούν πια να με πληγώσουν. Δεν έχεις τη δύναμη.Έχεις μόνο τα μέσα. Αλλά δεν ξέρεις πως να τα χρησιμοποιήσεις. Σε λυπάμαι. Αλλά δε μπορώ να κάτι. Μας τέλειωσε.
Επιστρέφω σπίτι. Ναι ρε. Και χαμογελάω. Δεν κλαίω πια. Γιατί δε γουστάρω. Ίσως γιατί δεν έχω άλλα δάκρυα. Ίσως γιατί βρήκα το δικό μου δρόμο.Και αν είναι η μοναξιά δε με φοβίζει. Γιατί ξέρω πια να πολεμώ και να κερδίζω. Άντε και γαμήσου παλιομαλάκα. (στο πα και το λέω και εδώ)
20 σχόλια:
Σκληρό ποστ...Και η απόφασή σου να αφήσεις οριστικά το επώδυνο παρελθόν πίσω σου είναι επίσης σκληρή, γιατί σήμαινε πολλά για σένα. Αλλά και λυτρωτική συνάμα... No more tears Λοιπόν, πάμε γι' άλλα!
Αφορισμός..
Καλά κάνεις, έτσι πρέπει όταν δεν παίρνει άλλο..
Έχουμε και μέλλον να σκεφτούμε..
Τα πίσω στα πίσω..
:)
επόμενη σελίδα...
εδώ πάει το τραγούδι "η μπάμπολα":
Τώρα μου γελάς τώρα με κρατάς
σαν μια κούκλα σαν μπάμπολα,
μα μετά ξεχνάς και με παρατάς
σαν μια κούκλα σαν μπάμπολα.
Την μια μέρα με λατρεύεις
και την άλλη με παιδεύεις
μα, πρέπει πια να στο πω.
Τώρα πια κι εγώ έβαλα μυαλό
δεν σκορπώ την αγάπη μου,
δεν με ξεγελά μια γλυκιά ματιά
τώρα κρύβω το δάκρυ μου.
Κάποια μέρα θα με χάσεις
μα ποτέ δεν θα ξεχάσεις
τι σου 'χα δώσει εγώ.
Όχι δεν μπορώ
λες κάτι με κρατάει,
παιχνιδάκι σου εγώ
δεν ξαναγίνομαι πια ποτέ, ποτέ.
ξαλαφρωσες που τα ειπες κια τωρα ανανεωμενος πας για αλλα
ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ ΑΡΧΟΝΤΑ!!!
Το ''Άντε και γαμήσου παλιομαλάκα'' μου θύμησε την Aunt Donna..! Χα χα!
Καλά κάνεις, τώρα έχουμε φρέσκο πράμα, άλλωστε..!
Όμως, χαίρομαι που έχεις κάποιον να σε κυνηγάει... Είναι ανεβαστικό.
Xείμαρρος συναισθημάτων. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι υπέροχο οι σκέψεις και τα λόγια να αποτυπώνονται στο χαρτί ή σε μια ιστοσελίδα στη συγκεκριμένη περίπτωση
Αντε στο καλό να παει και να μην μας γράφει! Τα καλύτερα έρχονται πολυαγαπημένο μου και εκείνο το παγωτό θα το μοιραστούμε οι 2 μας....φαντάσου ένας τρίτος τι ζημιά θα μας έκανε! Άντε ρίξε ενα robocop-Ικό χαμόγελο και γύρνα σελίδα! Σε φιλώ ζουπηχτά! :) :)
@hourglass : έτσι είναι οι σκληροί άντες (είπες κάτι....???)
@hfaistiwnas : κοιτάμε μπροστά μικρέ μου!
@basnia : (χρατς) έσκισα την προηγούμενη
@kyzikos : η μπάμπολά! χα! πόσον καιρό είχα να ακούσω αυτή τη λέξη :)
@κρασί/νερό : ξαλάφρωσα, όπως το πες....
@τομ : τελικά η θεία με έχει επηρεάσει bloggικά. επίσης, δε με κυνηγάει ακριβώς. απλά μου σπάει λιγάκι τα νεύρα μιας και πότε-πότε θυμάται ότι είμαστε soulmates..
@mahler76 : γουστάρεις?????
@ethan : βασικά, δεν είχα σκοπό να τα κάνω ποστ, απλά ένιωσα πως αν δε τα έγραφα χτες, δε θα τα έγραφα ποτέ..
@dot : ακόμα να ορίσουμε το ραντεβού μας όμως και ανησυχώ...
Τέλειο...
και μπάβο σου.
Καλή αρχή.
σε θαυμαζω! σπανια το λεει το "αντε γεια" καποιος τοσο δυνατα!
@kyzikos
Το θέλω αυτό το τραγούδι!!! το έψαχνα τόσο καιρό!! το έχεις? :P
nomizo poli kala kaneis!!mou fainesai poli apofasismenos kai auto einai poli kalo!!filia!!
το παρελθόν έχει δύναμη για όσο το αφήνεις να το κάνει. μια απόφαση είναι ή μάλλον κάτι καινούργιο. αλήθεια ο μικρός τι έγινε; ο έρωτας με έρωτα περνάει λέει ο σοφός λαός
Ξέρεις..
Είναι διαφορετικό το "Αλλά εγώ δεν ξέρω αν θα είμαι εκεί"
με το: "αλλά εγώ δεν θα είμαι εκεί"
Think about that...
τα εχουμε ξανακουσει αυτα.
μασημενη κασσετα εχεις καταντήσει.
@ pisoglendis : thx!
@ another : καλησπέρα σου και καλώς ήρθες! εντάξει, δεν είμαι για θαυμασμό... είπαμε!
@ Leviathan : σε ευχαριστώ καλό μου!
@ tovene592 : έτσι όπως το λες. μια απόφαση. απλή. και τέρμα. με το μικρό πήγαμε για καφέ.
@ g for george : συνειδητά το έβαλα το "δεν ξέρω"... και όντως το έχω αναλύσει....
@ x-oyranoy : από μένα όχι... άλλος στα πε... και άμα κουράστηκες να πας αλλού!!!!
Από τα πολύ δυνατά σου!!!
@PAVLOS : καλημέρα και σ ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου