Wake me up when September ends?

no,no,no. αγαπήσαμε το φετινό Σεπτέμβρη. μας έφερε μεγάλες συγκινήσεις. θα θυμάμαι αυτό το μήνα για τις ακόλουθες κυρίως στιγμές (και άλλες) :

1. όταν η βασίλισσα κάθησε επιτέλους στο θρόνο της στο ΟΑΚΑ.
2. όταν μπόρεσα να διαολοστείλω μερικά άτομα που απλά δε μου ήταν πια απαραίτητα.
3. όταν έβρεξε και συνειδητοποίησα πως άλλο ένα φθινόπωρο ξεκινά και εγώ είμαι ξανά μόνος
4. όταν γνώρισα παιδιά-wanna be ταίρια- (ας είναι καλά τα site γνωριμιών και τα ΜΜΜ)
5. όταν κατάλαβα για άλλη μια φορά(στο μάταιο τούτο κόσμο) πως το σκέτο σεξ (ξέρετε αυτό του ξεκαυλώματος) δε συγκρίνεται με το σεξ που έπεται μιας πνευματικής επαφής, μιας τριβής, ενός ψησίματος (όπως θέλετε πείτε το). Όπως μου είπε κάποιος από δω μέσα, "θέλω ο άλλος να μου γαμάει τον εγκέφαλο πρώτα".
6. όταν κάποιος μου είπε πως "γιατί ενώ είμαι τόσο αγαπησιάρικο πλάσμα είμαι ακόμη μόνος" ενώ ο ίδιος άνθρωπος όταν είχα κάτι, μου είχε κάποτε πει πως "μου αξίζει κάτι καλύτερο". strange, isn't it?
7. όταν είδα και άκουσα κάποιες αγάμητες κακιασμένες αδελφές να φτυαρίζουν κοινούς μας γνωστούς και ένιωσα άσχημα ρε γαμώτο
8. όταν είχε πάει δέκα το βράδυ και εγώ ασχολιόμουν με δουλειά και παρόλα αυτά γούσταρα (εργασιοθεραπεία?workaholic?)
9. όταν μου ήρθε να τσιρίξω μετά από δύο διαδοχικά ραντεβού οδοντιάτρου και ορθοδοντικού (δοκιμάζεται η ψυχική αντοχή σου με μεγάλη επιτυχία)
10. όταν τα έγραψα όλα αυτά και κατάλαβα πως τελικά το γούσταρα το φετινό Σεπτέμβριο