Τα προφυλακτικά ντολμαδάκια

O Γρηγόρης άνοιγε την πόρτα του διαμερίσματός του και πέταξε στον καναπέ την τσάντα του. Κοίταξε βιαστικά το σπίτι του και σκέφτηκε πως κάποια στιγμή έπρεπε να το τακτοποιήσει. Αλλά όχι εκείνη τη μέρα. Είχε ραντεβού με τον Αντρέα και ήξερε πόσο πολύ τον ενοχλούσε να αργεί. Άνοιξε βιαστικά το ψυγείο να πιει λίγο νερό και στα γρήγορα ξαναέβαλε την τσάντα του στον ώμο του. Κοίταξε τη βιβλιοθήκη του, εντόπισε το βιβλίο που του είχε ζητήσει ο Αντρέας και το έβαλε στην τσάντα του. Καθώς ξανάνοιγε την πόρτα, το μυαλό του έτρεξε για λίγο στα περασμένα. Πως γνωρίστηκαν, πόσο γρήγορα κατάλαβε ο Γρηγόρης ότι είναι ερωτευμένος, πόσο άργησε ο Αντρέας να δεχτεί τον εαυτό του, πόσο είχε πληγωθεί ο Γρηγόρης από αυτή του τη συμπεριφορά. Αλλά τελικά όλα έγιναν για καλό. Γιατί όταν ο Γρηγόρης εξομολογήθηκε τα πάντα στον Αντρέα, εκείνος πείστηκε ότι δε θα βρεθεί άλλος να τον αγαπήσει έτσι. Ο Γρηγόρης κοιτώντας το ρολόι του κατάλαβε πως έπρεπε να βιαστεί. Έφτασε στο ραντεβού με 20 λεπτά καθυστέρηση. Ο Αντρέας καθόταν εκεί σιωπηλός και τσαντισμένος για την αργοπορία. "Έλα, άργησα λίγο στη δουλειά γιατί έψαχνα και το βιβλίο σου" είπε ο Γρηγόρης προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του. "Τι, τώρα δε θα μου μιλάς? Κοίτα. Σου έφερα το βιβλίο που μου ζήτησες χτες". Ο Αντρέας όμως δεν απαντούσε και έτσι ο Γρηγόρης αποφάσισε να αρχίσει να του το διαβάζει. Έτσι κάθισε δίπλα του, και αφού ένιωσε ότι ο αγαπημένος του ήταν μαζί του παρά το ότι καθόταν σιωπηλός, ξεκίνησε να του διαβάζει το αγαπημένο του βιβλίο. "Ξέρεις κάποιες στιγμές νιώθω ότι είσαι τόσο μακρυά μου και νιώθω ότι δε μπορώ να κάνω τίποτε για να σε φτάσω. Και το χειρότερο είναι πως το καταλαβαίνουν όλοι αλλά εγώ όχι. Νιώθω ότι ζω σε αργή κίνηση και εσύ δεν είσαι εκεί. Φοβάμαι χωρίς εσένα. Φοβάμαι όταν σβήνω τα φώτα και εσύ δεν είσαι εκεί. Και φοβάμαι γιατί δεν ξέρω αν έχω άλλο χρόνο να σου δώσω. Σήμερα το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει η δουλειά και να τρέξω να κρυφτώ στην αγκαλιά σου, για άλλη μια φορά... Για άλλη μια ακόμα φορά, θα έβλεπε και ο φύλακας, το θλιμμένο αγόρι να κάθεται πάνω από τον ωραιότερο τάφο του νεκροταφείου, αυτό το απόγευμα διαβάζοντας ένα βιβλίο. Την άλλη μέρα είχε φέρει φωτογραφίες. Όταν έφευγε ο Γρηγόρης, ο φύλακας τον ρώτησε τι θα φέρει την επόμενη φορά. Ο Γρηγόρης τον κοίταξε με το ίδιο κενό βλέμμα που κοιτούσε όλους τους ανθρώπους μετά το θάνατο του Αντρέα και του απάντησε : "Ντολμαδάκια. Μου ζήτησε ντολμαδάκια...

Τ Ε Λ Ο Σ

Η ιστορία ήταν μία προσφορά στην τέχνη και στον πολιτισμό, ύστερα από πρόσκληση στο παιχνίδι των ντολμάδων της akaninisti και του mahler76.

Μια ιστορία διαφορετική από τις υπόλοιπες της σειράς ντολμά, την οποία θα ήθελα να αφιερώσω στον toymaker που σήμερα έχει τα γενέθλιά του.
Διότι μπορεί η ιστορία να είναι λυπητερή και ο toymaker ο άρχοντας του τρόμου, αλλά είναι αυτός που ξέρει να γελάει και να μας κάνει να αισθανόμαστε όλοι πάντα χαρούμενοι :) Τις καλύτερες ευχές μου!

Και ναι κάπως έτσι, με ντολμάδες, θα μας αφήσει και ο Οκτώβριος. Ένας μήνας γεμάτος αλλά και σαν την ιστορία. Το να καταφέρεις να ζεις στη δική σου πραγματικότητα θέλει πολύ κουράγιο τελικά... Άντε και καλό Νοέμβρη να έχουμε!

Εθνική Ιταλίας - παρτ(ον) II

Fransesco Totti (με κοντό μαλλί φυσικά)

Vincenzo Montella

Gennaro Gattuso

Gianluca Zambrotta

Silvio Tacchinardi

Fabio Cannavaro

Και bonus : φωτογραφήσεις από την D&G collection εσωρούχων :

2006 με τους : Cannavaro, Gattuso, Pirlo, Blasi, Zambrotta

2007 με τους πιο άγνωστους αλλά εξίσου καυτούς : Antonio Di Natale, David Di Michele, Fabio Grosso, Massimo Oddo, Marco Amelia

Αφιερώσεις :
* Ο Gattuso είναι εξαιρετικά αφιερωμένος στην αγαπημένη θεία Ντόνα
* Το ντουέτο των ποστ είναι αφιερωμένο στον tovene592

Διαπιστώσεις και ανακαλύψεις από την επαρχία

* όταν παίρνεις ταξί, ο ταξιτζής -αν δε βρεθεί μακρινός συγγενής σου- θα ψάξει να βρει από που ακριβώς ξέρει την οικογένειά σου (και κατ επέκτασιν εσένα)

* με το που επιχειρήσεις να αρχίσεις να ανοίγεις το παράθυρο του δωματίου σου (να αρχίσεις να ανοίγεις, προσοχή) θα υπάρξει τουλάχιστον ένας γείτονας σε ακτίνα 300 μέτρων που θα σε χαιρετήσει, και άμα έχει να σε δει και καιρό θα σου πιάσει και την κουβέντα, ότι δεν έρχεσαι πια και τι κάνεις εκεί που είσαι κτλ

* η πλειοψηφία του κόσμου ρωτάει από περιέργεια (κουτσομπολιό) τι απέγινες στη ζωή σου. Στην ουσία μπορεί να μη σε ξέρουν αλλά θέλουν να ξέρουν τι κάνει ο γιος της κυρά-[τάδε].

* κυκλοφορείς για μισή ώρα, κάνοντας μια βόλτα σαν άνθρωπος και κατά τη διάρκεια της μισής αυτής ώρας συναντάς τους μισούς σου γνωστούς (τους αλλούς μισούς τους συναντάς την επόμενη μισή)

* συνειδητοποιείς πως σε αυτή τη μισή ώρα εκτός από το να δεις τον "κοινωνικό σου κύκλο", έχεις γυρίσει και όλη την πόλη

* στις δημόσιες υπηρεσίες έχεις προτεραιότητα και άμεση εξυπηρέτηση αφού ανακαλύψουν ότι είσαι ο γιος της κυρά-[τάδε]

* Ατάκες που μισώ ν ακούω : "Α σε θυμάμαι παιδάκι μου, μικρό σα τη ρεβυθιά να παίζεις", "Πως μεγάλωσες έτσι. Θεριό έγινες", "Και στην Αθήνα τι κάνεις? Δε βαρέθηκες ακόμα? Που σ αρέσει πιο πολύ?"

* κάτι θυμόμουν, έψαξα και βρήκα τα ερεθίσματα που με έκαναν να ανακαλύψω στην τρυφερή ηλικία των 5 ότι την κουνάω τη λεμονιά (τη λεμονιά στον κήπο μας καλέ που πήγε το μυαλό σας).

Ίνα πληρωθή τό ρηθέν

flying to my home

Η μαμά θα έχει στρώσει το κρεβάτι στο παιδικό και εφηβικό μου δωμάτιο.
Εκεί που ξαπλωμένος βλέποντας τη βιβλιοθήκη μου κοιτάω όλα τα παλιά βιβλία μου.
Θα έχει φτιάξει το αγαπημένο μου φαγητό. Θα μου έχει ετοιμάσει το μπάνιο.
Τρελαίνομαι να ψάχνω τα συρτάρια μου, να βλέπω παλιά μου πράγματα.
Κοιτάω ακόμα τον πρώτο μου υπολογιστή που πλέον αμφιβάλλω καν αν μπορεί να ανοίξει.
Κοιτάω φωτογραφίες απόταν ήμουν μικρός. Κοιτάω κάτι σημειώματα που έγραφα.
Και όλα για μερικές στιγμές θα φαίνονται ίδια όπως τότε...
Μόνο που είναι όλα διαφορετικά... μέσα μου.

Σε σένα που βαριέσαι

Μου τη σπάει να κλαψομουνιάζω. Όπως μου τη σπάει να λέω ότι βαριέμαι. Ναι σε σένα το λέω. Σε σένα που με διαβάζεις και λες ότι βαριέσαι. Σκάσε πια! Σταμάτα να βαριέσαι. Δηλαδή τι άλλο θες να κάνεις. Δουλεύεις, βγάζεις λεφτά, έχεις σπίτι να μένεις, φαί να φας, φίλους να βγεις, σεξ -άντε που και που- θα το βρεις. Τι άλλο, τι για να μη βαριέσαι; Θες να βγάζεις παραπάνω λεφτά; Όχι αγάπη μου, δεν είσαι ο Bill Gates, ούτε καν ο Lary Ellison. Βολέψου με αυτά που έχεις και σταμάτα να κλαίγεσαι με το ότι βαριέσαι.

Ναι δε σε μπορώ άλλο. Άμα θες κάτι παραπάνω ή κάτι διαφορετικό τσακίσου στρώσε τον κώλο σου και δούλεψε για να το αποκτήσεις. Μην ακούσω για συνομωσίες του σύμπαντος και άλλες βλακείες. Το σύμπαν πάντα μας παίζει περίεργα παιχνίδια όπως λέει και μια blogger. Ναι σου λέω, σε έχω βαρεθεί. Τη γκρίνια σου για το ότι δε γίναμε αυτοί που θέλαμε. Λες και ξέραμε τι θέλαμε. Λες και ξέραμε τι θα μας κάνει ευτυχισμένους. Σπουδάζεις; Δουλεύεις; Κάνεις και τα δύο; Κάνεις και τα δύο αλλα τρως και τα λεφτά του μπαμπά; Τότε έχεις κάνει την καλύτερη επένδυση και σε ζηλεύουμε όλοι μας.

Ζήλεια. Τι λες τώρα... Ναι. Δεν ξέρω, αν σας το έχω πει αλλά ζηλεύω αφόρητα. Τα πάντα και τους πάντες. Από το ότι κάποιος έχει ωραιότερα μάτια από μένα, μέχρι το ότι παρήγγειλε ποτό που ήθελα και εγώ. Το μόνο καλό είναι πως επειδή ζηλεύω προσπαθώ και να βελτιώνομαι περισσότερο. Αυτό να κάνεις και εσύ ανώνυμε κακιασμένε αναγνώστη και όχι να βγάλεις όλο σου το δηλητήριο (αφού βέβαια μας έχεις τονίσει πόσο αφόρητα βαριέσαι τη μικρή παθητική ζωή σου χωρίς όμως να κουνάς το παραμικρό δαχτυλάκι σου για να την αλλάξεις).

'Ακουσα σήμερα στο ραδιόφωνο ότι ο χειμώνας έρχεται. Ταυτόχρονα συνειδητοποίησα πως όλη η πόλη έτρεχε με τα κοντομάνικα (έχοντας μαζί ένα ζιπουνάκι για το δύσκολο απόγευμα). Παρόλα αυτά το ραδιόφωνο επέμενε πως ο καιρός "κλείνει" (με ταχύτητα χελώνας). Και ναι. αυτό το χειμώνα προτείνω να μη βαρεθεί κανείς, να μην κλαψομουνιάσει κανείς, να μην γκρινιάξει κανείς. Μα δεν είναι θα είναι πολύ πιο ωραία;

Και για να κλείσουμε με μια είδηση από το επιστημονικό χώρο :
Η ποιότητα του σπέρματος ενός άνδρα σχετίζεται άμεσα με την εξυπνάδα του, υποδεικνύει έρευνα Αμερικανών εξελικτικών ψυχολόγων. Υποστηρίζουν ότι νοημοσύνη αποτελεί ένδειξη υγείας με την ευρύτερη έννοια και χρησιμοποιείται ως κριτήριο από τις γυναίκες για να διαλέξουν ταίρι.
Η μελέτη του Τζόφρι Μίλερ στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού έδειξε ότι οι άνδρες με χαμηλές επιδόσεις στα τεστ νοημοσύνης τείνουν να έχουν λιγότερο και χαμηλότερης ποιότητας σπέρμα, ενώ για τους άνδρες με υψηλή νοημοσύνη ισχύει το αντίθετο.
Όπως δήλωσε ο Μίλερ παρουσιάζοντας την έρευνα με ομιλία του στο Χάρβαρντ, η σχέση μεταξύ νοημοσύνης και σπέρματος σημαίνει ότι η εξυπνάδα αποτελεί ένα μήνυμα προς τις γυναίκες για τη συνολικότερη υγεία ενός άνδρα.
Ο ερευνητής διευκρινίζει ότι τα δύο αυτά χαρακτηριστικά είναι απίθανο να ελέγχονται από τα ίδια γονίδια -φαίνεται ότι νοημοσύνη και ποιότητα σπέρματος συνδέονται έμμεσα, μέσω ενός πολύπλοκου ιστού βιολογικών και περιβαλλοντικών αλληλεπιδράσεων.
Η στατιστική σχέση σπέρματος-νοημοσύνης, η οποία παρουσιάζει τα αποτελέσματά του στην ηλεκτρονική έκδοση του New Scientist εντοπίστηκε με ανάλυση των στοιχείων για χιλιάδες βετεράνων του Βιετνάμ, οι οποίοι είχαν συμπληρώσει τεστ νοημοσύνης και είχαν προσφέρει σπέρμα.
Ακριβώς για ποιο λόγο υπάρχει η ανωτέρω σχέση είναι ασαφές. Ο Μίλερ πάντως δεν αποκλείει στοιχεία όπως η εξυπνάδα, η δημιουργικότητα και το χιούμορ να εξελίχθηκαν χάρη στις επιλεκτικές και απαιτητικές γυναίκες!

Και δηλαδή για εμάς, τη μειοψηφία των αντρών που εξελίσσονται χάρη σε άλλους άντρες τίποτα? Τζίφος η έρευνα.

Α, δεν ξέρω αν σας το έχω πει αλλά είμαι ερωτευμένος με το Νίκο Αγγελή. Ναι ναι. Αυτόν που παίζει στα άγρια παιδιά. Btw, φιλότιμες οι προσπάθειες να βγει το σίριαλ ρεαλιστικό νιώθω ότι κάπου ναυαγούν. Να φταίει, το πως παίζουν τα παιδιά (το ρόλο τους μην πάει στο πονηρό το μυαλό σας), να φταίει το σενάριο που μπάζει (από το σπασμένο μου το τζάμι), να φταίει η τύχη η μαύρη της ελληνικής τηλεόρασης που αδυνατεί να παρουσιάσει
ένα σίριαλ που να κρατά κάποια standards? Το οφαλμόλουτρο τελικά θα είναι το μόνο που θα μείνει από τη φετινή σεζόν (πάλι). Γδύστε τους ηθοποιούς όσο είναι καιρός μπας και πετύχει το σίριαλ... Στο μεταξύ και καθώς θα περιμένετε το lost χαζέψτε και desperate housewives.

Η 2μετρη ξανθιά και το προξενιό

Τον τελευταίο καιρό στη δουλειά ασχολούμαι με κάτι αρχειάκια με ονόματα pairs και singles (ανάλογα αν έχω ζεύγη λέξεων ή σκέτες λέξεις). Αναπόφευκτα κάνω συνειρμούς όπως αυτούς στο προηγούμενο ποστ. Σήμερα θα σας αιτιολογήσω με απλά καθημερινώ δρώμενα και γιατί ενισχύονται.

Σίγουρα όλοι θα θυμάστε την περίφημη ιστορία με το γείτονα στην οποία απέδειξα περίτρανα πόσο άνετα μπορώ να φλερτάρω με κόσμο [αυτοσαρκασμό το λέμε αυτό και είναι μορφή άμυνας μου είπαν]. Ε λοιπόν τις προάλλες έγινε και δεύτερη συνάντηση (μετά από καιρό). Αυτή τη φορά εγώ μόλις είχα γυρίσει από τη δουλειά και κοιτούσα την αλληλογραφία μου (sic). Δυστυχώς είχε έρθει η ΔΕΗ, ένα διαφημιστικό και το ειδοποιητήριο για το 1000άρικο του ΤΣΜΕΔΕ ενώ το γράμμα από τον justin (timberlake) δεν ήταν στη θυρίδα μου. Αφού έλεγξα ότι δεν έχει παραπέσει σκέφτηκα πως και τα αμερικάνικα ΕΛΤΑ είναι άχρηστα (σαν τα δικά μας) και πως θα με πάρει τηλέφωνο όταν είναι έτοιμος να παρατήσει τη Τζέσικα και να κάνει σοβαρή σχέση μαζί μου. Ονειρευόμενος λοιπόν αυτά, κουνάω να ανέβω προς τη σκάλα και τσακ ανοίγει το ασανσέρ και πέφτω πάνω στο γείτονα. "Με συγχωρείτε ήταν τυχαίο" και οι συναφείς ατάκες ενώ με θυμήθηκε ο καταραμένος και αφού μου χαμογέλασε με ένα συγκαταβατικό βλέμμα (ξέρω πως είσαι μόνος) βγήκε από το ασανσέρ αλλά όχι μόνος. Πίσω του ξεπροβάλλει μια δίμετρη ξανθιά (νομίζω πιο ψηλή και από τη 1:-) αλλά με πιο μακρύ μαλλί) με γυαλί μαύρο (γύρευε τι μάτια θα είχε η συφοριασμένη) και ένα εμπριμέ φόρεμα (αυτά του παζαριού), μέσα στο οποίο χύνονταν τα βυζόμπαλά της σαν πετρελαιοδεξαμενές ενώ τα σαρκώδη χείλη της τραντάζονταν στο ακούμπησμα των τακουνιών της στο πάτωμα. Οι ματιές μας διασταυρώθηκαν αμέσως. Με κοίταξε από πάνω ως κάτω, κατέβασε ένα εκατοστό το γυαλί (για να δει η στραβή) και τα χείλη της πήραν κλίση 1 μοίρας. Δε μπόρεσα να μη διακρίνω μια αναταραχή στα μαλλιά της, σημάδι πως μάλλον στο σπίτι του γείτονα παίζανε κουν-καν ή τις κουμπάρες. Ένα ρίγος με διαπέρασε. Χριστέ μου. Πως να συναγωνιστώ το αντίγραφο της Πάμελα Άντερσον με το ύψος της Ναόμι?. Αμέσως ξύπνησε ο εγωισμός μου, αυτός που ξεπροβάλλει που και που έτσι για να με κρατά σε αξιοπρέπεια, φόρεσα και εγώ τα γυαλιά ηλίου (κιουρία, εντελώς) και έφυγα από μπροστά τους. Πάπαλα και αυτή η ιστορία.

Τις προάλλες (όχι τις προηγούμενες, τις άλλες), ήμουν στο σπίτι ενός καλού φίλου (str8 αυτός από τους αγάμητους που τυπικά δεν ξέρει για μένα αλλά ουσιαστικά όταν επί 8 χρόνια δε μιλάς για μουνάκια, ε, αν ο άλλος δεν το καταλαβαίνει τότε είναι αλά χαζός) για ένα δείπνο οικογενειακό (με τη μαμά και το μπαμπά του). Και εκεί που καθόμασταν και χαζολογούσαμε και εγώ σκεφτόμουν ότι η επιδερμίδα μου είναι λίγο ξηρή, αρχίζει η μαμά να μου λέει πόσο καλό παιδί, πόσο τέλειος είμαι, πόσο θαυμάσιος είμαι, τόσο που θα ήθελε να μείνω στην οικογένεια. Στην αρχή έπαθα σοκ. Μεγάλο. Γιατί η περί της οποίας ο λόγος οικογένεια, έχει 4 γιους (χώρια το συντηρητισμό της). Μου πλασάρει το γιο της? Τι καλή! Κρίμα που δε μ αρέσει όμως. Πως να αρνηθώ? Μήπως να είναι το τυχερό μου? Μήπως ο θεός με δοκιμάζει και μου στέλνει γκόμενο από κει που δεν το περιμένω? Μέχρι να σκεφτώ όλα αυτά, και αφού είχα σκεφτεί τι θα φορέσω στην Τήλο και να βγάλω το πλάνο των καλεσμένων στη δεξίωση, με είχε προσγειώσει απότομα στην πραγματικότητα, μιας και μου προξένευε (για γάμο πάντα) μια ανηψιά της (ξαδέλφη του φίλου μου). Στην αρχή ήθελα να βάλω τα γέλια. Τα δυνατά γέλια όμως. Μετά ήθελα να την πιάσω απο το μαλλί και να της πω : Μα δε με βλέπετε? Αλλά όχι. Αφού το σκέφτηκα (ναι τ ομολογώ) για 1 δευτερόλεπτο μιας και η νύφη τυγχάνει κόρη του οδοντιάτρου μου (οποτε θα μου κάνε τα μερεμέτια στο στόμα δωρεάν) αρνήθηκα την πρόσκληση ευγενικά... Παρόλα αυτά το έζησα και αυτό και μετά σκυλόβρισα το φίλο μου, που μου εξομολογήθηκε πως κάτι ήξερε και δε με προετοίμασε για να γελάσουμε. Έτσι για να γελάσουμε σκέφτηκα να του ζητήσω να κάνουμε και τίποτε άλλο αλλά κρατήθηκα.


Και έτσι μετά από όλες αυτές τις ιστορίες εμπλοκής με str8 παρατράγουδα, εξακολουθώ να σκέφτομαι singles και pairs... Ως εκείνη τη μέρα....

I was always pretty reckless with my love

You leave me breathless, when you close the door
It feels just like you took the air out of the room with you
...
And I've been dreaming of revenge
To make you love me more than even you can try

Πάει καιρός που έχω να νιώσω αυτό το συναίσθημα
που νομίζω πως σιγά σιγά ξεχνάω την αίσθηση
να πλημμυρίζεσαι από κάτι χωρίς να μπορείς να το εμποδίσεις
και δε με πειράζει γιατί περνάω καλά
αλλά αυτό είναι που μου τη δίνει περισσότερο
ότι συνηθίζω να είμαι μόνος

Εθνική Ιταλίας - παρτ(ον) Ι

Alberto Gilardino

Franscesco Coco (retired)




Gianluigi Buffon

Alessandro del Piero

Θα ακολουθήσει part II.

Μπαρ-θελω-να

Και ναι τώρα που γυρίσαμε από τη Βαρκελώνη, τώρα που τα media ησύχασαν, τώρα που όλα έληξαν καλά και ωραία θα σας τα πω όλα (καλά μην κάνετε και κέφι)

* O good-as-you ξυπνούσε πρώτος απόλους με το σύστημα του βρυκόλακα (αυτό σημαίνει κοιμάμαι και μέσα σε 3 δευτερόλεπτα σηκώνομαι και αρχίζω να χορεύω, φωνάζω, γελάω κτλ)

* Ο revqueer έκανε την περισσότερη ώρα στο μπάνιο

* Ο hourglass ήταν ο οδηγός στους χάρτες των αξιοθεάτων κτλ (εντάξει βοήθησα και εγώ λίγο)

* Μουσείο Dali στα μεγάλα συν (χαλάλι οι 2 ώρες ταξίδι)

* Sagrada Familia, εντάξει εντυπωσιακή αλλά ολίγον τι φρανκεστάιν...

* Ξέρατε εσείς ότι ο Γκαουντί πέθανε επειδή τον πάτησε τραμ κοντά στην αγαπημένη του εκκλησία?

* Τάπας = τάπες

* Being gay in Barcelona: Είχαμε τη χαρά να επισκεφτούμε διάφορα bars/clubs της καταλανικής πόλης και να διαπιστώσουμε την έννοια των μεγάλων clubs (με κλουβιά,darkrooms,stages κλπ) αλλά και τη χαρά να περπατάς χέρι-χέρι σε κεντρικό δρόμο μεγάλης πόλης.

* Το σπίτι μας ήταν μπουρδέλο. Στην κυριολεξία. Από κάτω μας μένανε φιλήσυχα κορίτσια που δούλευαν πυρετωδώς από το πρωί ως το βράδυ, ενώ έχουμε βάσιμες υποψίες να πιστεύουμε πως διαχειρίζονταν και το διαμέρισμά μας. Πάντως ήταν πεντακάθαρο με καθημερινή αλλαγή πετσετών (μη σας πω και σεντονιών).

* Τέλος, δε θέλετε να παίζετε μπιρίμπα με τον hourglass (δαγκώνει, άστε που θυμάται κάθε φύλλο που έχεις πάρει) και με τον revqueer (ακόμα το μαθαίνει).

BONUS : Σας αφήνω με μια φωτογραφία των συνταξιδιωτών μου (σε φάση προκλητικού περπατήματος) και με τη φωτογραφία-κάρτα που πήρα από ένα club (και πλέον τη βάζω κάτω από το κρεβάτι μου για να έχω ωραία όνειρα).

Thank you guys

Back to life, back to reality

Του scape τα κλουβιά είναι και για τους bloggers

Και έτσι για να μην ξεχνάμε την 27η Σεπτεμβρίου

Εμείς θα τα ξαναπούμε από την επόμενη εβδομάδα μιας και αύριο φεύγουμε για Βαρκελώνη.

Οφθαλμόλουτρο Τηλεόραση 2008-2009 (UPDATED)

Μετά την περσινή σεζόν φούσκα που καμία σειρά δεν ξεχώρισε και όλοι λησμονούσαμε τις ατάκες της Θεοπούλας, πάρτε μία γεύση του τι θα παιχτεί φέτος [από τεκνά και από σειρές, μη χάνουμε και το στόχο μας]. Εναλλακτικά μπορείτε να κλείσετε τις τηλεοράσεις σας για πάντα, να κατεβάζετε τις απαραίτητες αμερικάνικες σειρές (desperate housewives, prison break, heroes, fringe κλπ) και να είστε καλυμμένοι από τα τηλεοπτικά δρώμενα του πλανήτη.

Άγρια παιδιά Τρίτες στις 23:00 στο MEGA
Άι λαβ Νίκος Αγγελής και Αντίνοος Αλμπάνης

Πολυκατοικία Δευτέρες και Παρασκευές στις 21:00 στο MEGA
Άι λαβ Τσιμιτσέλης και Ασημακόπουλος

Ματωμένα χώματα Παρασκευές στις 2200 στον ALPHA [τέτοια ώρα/μέρα που το παίζουν το καίνε]
Διδώ Σωτηρίου, Κουτσομύτης, η Ματσούκα δεν ξέρω πως θα κολλήσει με το concept.
Άι λαβ Καραμίχος

Τέσσερις Επιτέλους αποκαλύψθηκε η σειρά που γράφει(?) ο Χριστόφορας Παπακαλιάτης. Θα έχει να κάνει με τη ζωή τεσσάρων γιων (ο ίδιος, Νίκος Κουρής, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, κ ο τζάμπα από τους s1ngles). Η σειρά μάλλον θα ξεκινήσει κατά Γενάρη.

Το κλειδί του παραδείσου Τετάρτες στις 22:00 στον ANT1
Άι λάικ νιου Λουκ Τότσικα

Λάκης ο Γλυκούλης Τρίτες στις 21:00 στο MEGA
Λέγεται πως θα έχει γέλιο. Παρόλα αυτά ο Τομ Σόγιερ θα παρακολουθήσει τη σειρά για τον Ιωσήφ Μαρινάκη τον οποίο του αφιερώνω.

* Ενδιαφέρον ενδεχομένως να παρουσιάσου το Γ4 του Λαζόπουλου κάθε Τρίτη στις 2300 στον ALPHA εννοώ αγνοώ τελικά τι απέγινε το Μίλα μου Βρώμικα της Μυρτώς Κοντοβά στο MEGA.

* Εκτός από την "Πολυκατοικία" gay στοιχείο θα έχει και η σειρά "Το σόι μου μέσα" του ΑΝΤ1. Τώρα και εσείς μην περιμένετε πολλά...

* Τα blogs έχουν την τιμητική τους μιας και η σειρά "Λίτσα.com" περιγράφει τη ζωή μιας κομμώτριας που όταν δε δουλεύει blogάρει. Επόμενο βήμα, να γίνει σήριαλ η ζωή ενός blogger. ΧΑ!

* Άντε να δούμε ποιες θα αντέξουν και ποιες θα κοπούν.