Μαθήματα στιχουργικής

Τις προάλλες (την Τετάρτη) βρέθηκα μετά από καιρό στο Sodade. Είχα να πάω τόσο καιρό να φανταστείτε, που είχα χάσει την αλλαγή των τουαλετών (τώρα μπαίνεις από το διαδρομάκι που χωρίζει τις δύο αίθουσες). Κατά τα άλλα βέβαια τίποτα δεν άλλαξε. Το γνωστό "sodadisio" βλέμμα των θαμώνων (σε κοιτάω από πάνω ως κάτω και ταυτόχρονα από δεξιά προς τα αριστερά), το γνωστό μουσικό πρόγραμμα. Θυμόμουν λοιπόν πως κάποια στιγμή το έπαιζε και το ελληνικό του (μιλάμε πάντα για την πρώτη αίθουσα), όπως και έγινε. Μετά λοιπόν από ένα ποτ-πουρί της Καλομοίρας (με συνοδεία βίντεο παρακαλώ, διότι έχει γυρίσει και για κάθε τραγούδι και βίντεο κλιπ), έπαιξε ένα τραγούδι (καινούριο μου είπαν) της Δέσποινας Ολυμπίου. Ο στίχος ήταν συγκλονιστικός, τόσο πολύ, που έψαξα και τον βρήκα και σας τον παραθέτω :

"Δε θέλω φως μου να μου δώσεις άλλο λίγο

Κι εγώ ξανά να το κοιτάξω σαν πολύ"

Γιατί ξέρεις τώρα πως είναι. Βλέπεις εσύ το λίγο φως, πως είναι το πρωί που ξυπνάς, αλλά έτσι μέσα στην παραζάλη και το χαλασμό σου φαίνεται πολύ. Εντάξει, θα το δεχτώ το επιχείρημα διότι είμαι ανοιχτόμυαλος.

"Θέλω δυο χέρια να με σπρώξουνε να φύγω"

Μωρέ άλλο θες να σε σπρώξει αλλά μη το κάνουμε θέμα.

"Σαν πυροτέχνημα να σκάσω στη ζωή

Τα χέρια σου να με στείλουνε εκεί'

Το "σκάσω" με την παρήχηση του "σ" δίνει μια σκληρότητα στο στίχο και σε συνδυασμό με τη ρίμα του "ζωή" με το "εκεί" ανεβάζει παλμούς για την κορύφωση που ακολουθεί.

"Θέλω να πέσω πάνω στην αγάπη"

Νάτο το μοιραίο. Η κοπέλα πέφτει πάνω στην αγάπη. Τώρα τι εννοούμε; Πέφτει από όροφο; Πέφτει στο δρόμο, όπως λέμε συναντά; Πέφτει(ς) από τα σύννεφα (εσύ που το ακούς);

"Κι ας σωθώ ή ας πεθάνω μετά"

Μάλλον η πτώση τελικά είναι από ψηλά γιαυτό μιλάμε για σωτηρία

"Όλα τα λάθη να τα ζήσω σα λάθη

Τα σωστά να τα δω σα σωστά"

Μάλιστα. Πως να το πω εδώ. Πλεονασμό, επανάληψη, βλακεία, χμμμ; Αλλά τι λέω; Εδώ η κοπέλα έχει πέσει, τι κακός που γίνομαι.

"Δε θέλω φως μου να μου δώσεις λίγο χώμα

Κι εγώ ξανά να το κοιτάξω σαν στεριά"

Αχ πάλι αυτό το αφαιρετικό, το επαγωγικό που μεγαλώνει το χώμα και το κάνει στεριά με τρελαίνει.

"Θέλω αυτό που δε μου έδωσες ακόμα"

Αχόρταγη...

"Μία φουρτούνα και να πέσω στα βαθιά

Τα χέρια σου να με ρίξουνε ξανά"

Να δείτε που τελικά αυτός την έριξε και μάλιστα από την κουπαστή του πλοίου... Το λύσαμε το μυστήριο!

Στο videoclip ενισχύεται η θεωρία της πτώσης, μιας και το Δεσποινάκι σε κάτι κάγκελα τριγυρνάει, έτοιμο να πέσει (πάνω στην αγάπη βεβαίως) ενώ φιγουράρει και ημίγυμνος ένας άνδρας που δεν τον λες σε καμία περίπτωση κακό, κάθε άλλο δηλαδή (σε βουβό ρόλο πάντα). Πάρε το link για το youtube (διότι δεν επιτρέπεται και embed σε τέτοιο άσμα)!

Άντε και καλό Σαββατοκύριακο να-θα έχουμε!