Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Αμπελοφιλοσοφίες της μιας νυκτός

Ακολουθεί δημοσίευση χωρίς απόλυτο στόχο και νόημα.


Παρασκευή βράδυ, βρίσκομαι σε γνωστή ταράτσα με ανθρώπους διαφόρων κατηγοριών. Από μικρός ήμουν πρακτικός και είχα μια ανάγκη να βάζω τα πράγματα σε σειρά. Ενίοτε το κάνω και με τους ανθρώπους, απλά για να απασχολώ το μυαλό μου. Παλιότερα τους έβαζα σε κατηγορίες ανάλογα με την ομορφιά τους. Αργότερα με βάση τα παπούτσια τους. Τελευταία, το χόμπι μου είναι να τους ταξινομώ βάσει των εμπειριών τους σε σχέσεις. Και φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν live, ενώ εξελίσσεται η βραδιά. Ένας έχει ζήσει τα πάντα σε δύο ηπείρους μέχρι και με γάμο, αλλά πάλι μόνος είναι και χωρισμένος προ 2 ωρών. Ποιο το νόημα τελικά; Μήπως όλα είναι μάταια; Δε μου απάντησε και στο ερώτημα αν νιώθει πλήρης. Άλλος φτάνει τη σχέση στα όρια. Ποιος άλλωστε μπορεί να πει το όχι σε μια σίγουρη αγκαλιά, σε μια δοκιμασμένη περίπτωση, ποιος μπορεί να έχει τη δύναμη να διαλύσει κάτι τέτοιο. Με το μάτι να παίζει πάντα. Ενίοτε σε υπερβολικό βαθμό. Άλλος θέλει απλά να κάνει ένα παιδί. Και τελικά απλά σκέφτομαι και χαμογελώ για να προσθέσω στην εν εξελίξει κουβέντα πως ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα. Ήμουν πολύ απόλυτος σαν κάτι ξερόλες που θεωρούν πως η γνώμη τους μετράει και τίποτε άλλο. Το κατάλαβα τώρα. Έπρεπε να είχα συμπληρώσει πως μπορεί να καταστρέφει αλλά το θέμα είναι και τι δημιουργεί παράλληλα. Καμία σχέση δεν είναι τέλεια, πόσο μάλλον η δική μου, ξέρω όμως πως κάθε μέρα τον αγαπώ πιο πολύ. Και είναι αρκετό.

18 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Έτσι! Καλύτερα να σκέφτεσαι το τώρα και όσα είναι να έρθουν και πόσα πρέπει να γίνουν! :)
Καλημέρα!

karkinos7 είπε...

Και είναι τόσο όμορφη η αγάπη και όταν μπορεί και να έχει ανταπόκριση!
Και τι τραγούδι είναι αυτό,μου θύμισες όταν πρωτοκυκλοφόρησε το ''Ως την Άκρη Του Ουρανού'',μα τι δίσκος!!!!
Την Καλημέρα μου!

Mr. Hubert είπε...

Θα αρκεστώ σε αυτό που λες: "μπορεί να καταστρέφει αλλά το θέμα είναι και τι δημιουργεί παράλληλα"
Πολύ όμορφο το τραγούδι, καλημέρα!

sCaTterBraiN είπε...

αρκετό μπορεί να μην είναι (όχι πάντα), αλλά είναι υπέροχο. νομίζω ότι οι σχέσεις μας αποκαλύπτουν πάρα πολλά για το ποιοι είμαστε πραγματικά.
;-)

Έγραψα πάλι ο πούστης ... είπε...

:)

Γλυκό το τελείωμα....

ProFyLaKtiKo είπε...

hfai, καλό σου βράδυ!

karkinos7, ΠΕΛΩΡΙΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΑΠΛΑ! καλό σαββατόβραδο

φ, αντιφατικό ολίγον τι, αλλά έτσι είναι! kisses

scatter, αυτό που αποκαλυπτόμαστε ξαναπέστο. το πιπίνι μου το χτυπάει συνέχεια.

έγραψες πάλι ο π, :)) thx

Dimosthenis είπε...

Ωραίο τραγούδι! Ευχαριστούμε!:)

tovenito είπε...

να μην ξαναπάς σε ταράτσες!
(ή να μην σκέφτεσαι, αλλά αυτό είναι πιο δύσκολο)
κρατώ την προτελευταία πρόταση!

mahler76 είπε...

στην ταράτσες με τις ξινές αντί να σας πιάνουν τον κώλο σας πιάνουν την κουβέντα χαχαχαχα

Dimosthenis είπε...

mahler, πρώτα έρχεται το δεύτερο και μετά το πρώτο, έτσι δεν είναι; κατευθείαν στο χούφτωμα κι εσύ;;

ProFyLaKtiKo είπε...

δημοσθένη, glad u liked it

τοβενίτο, ήξερα που θα σταθείς. glad i was right

mahler76, σε παρακαλώ. δεν τους επιτρέπω. πανδρεμένος άθρωπος!

mahler76 είπε...

@Dimosthenis
εγώ κατευθείαν στο κρεβάτι χαχχαχα

Kος Μηδενικός είπε...

Το θέμα των κατηγοριοποιήσεων το έχω και εγώ. Με τα χρόνια ωστόσο προσπαθώ να το μετριάζω. Δεν είναι πάντα εύκολο βέβαια!!!

Άχου τα!!!!

Το Λαγωνικό είπε...

Έχω πάψει εν πολλοίς να βάζω τους ανθρώπους σε κατηγορίες και προσπαθώ να τους βλέπω χωρίς στερεότυπα.
Η τελευταία κατηγοριοποίηση που είχα κάνει - πάει καιρός - ήταν η εξής: Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων έλεγα: Οι ερωτικοί και οι ανέραστοι. Οι μεν πρώτοι τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και είναι ερωτευμένοι λίγο ή πολύ, με ότι κάνουν και με ότι ζουν και προσπαθούν να βλέπουν το καλό στο οτιδήποτε. Οι δε δεύτεροι είναι αυτοί που γκρινιάζουν σχεδόν για τα πάντα, τους φταίνε οι πάντες εκτός από τον εαυτούλη τους κλπ κλπ.

Athanasios Int είπε...

θα επικεντροθω στην αγκαλια....που ειναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα,
η απολυτότητα είναι για εκείνους που αγαπούν το είδωλό τους στον καθρέφτη μέχρι σκασμου και τελικά δεν φτάνουν να βλέπουν πέρα από την μύτη τους. (Εκτός βέβαια και αν η μύτη τους μοιάζει σαν αεροδιάδρομος δίχως τέλος.)
Νομίζω πως μια "σιγουρη" αγκαλια είναι ό,τι πρέπει μετά από Παρασκευή βράδυ σε γνωστή ταράτσα με ανθρώπους διαφόρων κατηγοριών.

Δεν νομίζεις;

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ProFyLaKtiKo είπε...

Zero Point, ε που θα πάει θα το κόψουμε τελείως!

λαγωνικό, ερωτικοί και ανέραστοι ε. been there, done that too!

hug, καλώς τον! η αγκαλιά είναι πολλά πράγματα πάντα και φυσικά σημαντική!

One Upman, η σίγουρη και η γνώριμη αγκαλιά είναι σίγουρα ότι πρέπει ;-)