Στιγμές με τη μαμά

Τη βδομάδα που μας πέρασε φιλοξενούμενη στο σπίτι ήταν η μαμά μου. Συνήθως η συγκατοίκησή μας είναι βαρετή, καθότι εγώ έχω νεύρα που είναι μέσα στα πόδια μου, αυτή χαίρεται που με καμαρώνει. Αυτή τη φορά όμως συγκινήθηκε παραπάνω επειδή της έκανα την απογραφή της στο δημόσιο. Αξιώθηκε να το ζήσει και αυτό είπε, να της κάνει απογραφή ο γιος της και που να το φανταστεί όταν με γεννούσε πως θα ερχόταν η ώρα που εγώ θα της έκανα την απογραφή. Τη συγκινησιακή φόρτιση δεν την κατάλαβα αλλά την αποδίδω στο άγχος που είχε διότι την είχαν τρομάξει όλοι αυτοί οι κατά τόπους κρετίνοι ότι θα της πάρει ώρα κτλ κτλ ενώ εγώ της την έκανα σε λιγότερο από 5 λεπτά.

Ξεπερνώντας την παράνοια της απογραφής, άρχισε η παράνοια του Ονούρ. Έλα, ξέρεις σε ποιον αναφέρομαι. Στις 1000 και μία νύχτες που έπαιζε στο Μακεδονία πρωί, μεσημέρι, βράδυ και μετά την απρόβλεπτη επιτυχία τώρα το παίζει και ο ΑΝΤ1. Θυμήθηκες τώρα; Ε λοιπόν η μάνα μου το βλέπει για 6η φορά στον ΑΝΤ1 (οι υπόλοιπες 5 ήταν στο Μακεδονία), οπότε αυτές τις μέρες που ήταν σπίτι μου, της έβαλα να το βλέπει μέσω Digea και κατενθουσιάστηκε με την ποιότητα, διότι έβλεπε μέχρι και τις ρυτίδες του Ονούρ (αυτό το είπε επί λέξει τηλεφωνικά στο μπαμπά μου, αφού του είχε αναφέρει τα καθέκαστα της απογραφής). Νομίζω πως πρέπει να ενώσουμε όλους τους γονείς που βλέπουν αυτή τη σειρά. Σίγουρα θα έχουν πολλά να πούνε. 40% σου λέει κάνει. Και δεν έχω καταλάβει καν την υπόθεση.

Μέσα σε όλη αυτή τη χαρά, ευτυχώς μαγείρεψε κανένα φαγητό (διότι ως γνωστόν είμαι ακαμάτης και το πιπίνι ακόμα περισσότερο) και έπλυνε και κανένα ρούχο. Τα ρούχα φυσικά ήταν ανακατεμένα δικά μου και του πιπινιού. Σε διαφορετικά μεγέθη. Αναρωτιέμαι αν καταλάβαινε πως αυτά τα μποξεράκια δεν είναι δικά μου γιατί δε μου χωράνε. Μάλλον δε θα μάθω ποτέ. Θα μείνουμε στον Ονούρ και στην απογραφή. Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους, κλείνουμε με παλιά αγαπημένα ελληνικά τραγούδια