Απόψε έχω θέμα

Απόψε έχω θέμα γιατί είδα τον Κώστα, ένα παλιό ραντεβού, ένα παλιό wannabe γκόμενο, ένα παλιό παρσέ, που με θυμήθηκε. εγώ πάλι δυσκολεύτηκα λίγο αλλά μετά θυμήθηκα τις ατάκες του στο σεξ, τις υστερίες του όταν ήθελε να πουδραριστεί επειδή τα γενάκια μου τον ερέθισαν και θα τον έβλεπε ο μπαμπάς το καμάρι του και άλλα πολλά. Το φοβερό είναι πως αφού χώρισαν οι δρόμοι μας (έπρεπε να μπω στο τρόλει) μου έστειλε μήνυμα στο κινητό να μου πει πως ομόρφυνα. Απάντησα πως ήμουν πάντα όμορφος απλά αυτός δεν το έβλεπε.

Απόψε έχω θέμα γιατί κατεβαίνοντας από το τρόλει (βλέπε παραπάνω), έπεσα πάνω στον Αντρέα. Ο Αντρέας είναι ξανθός και ήταν από τους πρώτους μου έρωτες (εκείνους τους που μόνο εγώ είχα ολοκληρώσει, ξέρετε φαντάζομαι πως). Ο Αντρέας είχε (μάλλον ακόμα έχει) όλα τα χαρακτηριστικά ενός γκόμενου που θα μπορούσε να σταθεί δίπλα μου. Είχαμε γνωριστεί κάτω από άκυρες συνθήκες, πριν περίπου 9 άκυρα χρόνια και η μεταξύ μας επαφή ήταν τόσο άκυρη όσο μπορούσε να είναι, μέχρι που χαθήκαμε σχεδόν εντελώς. Το θέμα είναι πως ποτέ δεν έμαθα αν είναι γκέι (παρότι οι γνωστοί μας αυτό λέγανε). Το θέμα είναι πως ούτε τώρα μιλήσαμε αρκετά για να καταλάβω... Και είμαστε και φίλοι στο facebook. Τι κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις (όταν αρνείται να πάτε και για καφέ);

Απόψε έχω θέμα γιατί διάβασα ότι οι καταθέσεις του Βατοπεδίου φτάνουν τα 104.855.971,14 ευρώ.

Απόψε έχω θέμα γιατί μου έστειλες μήνυμα(o mr.dark) να μου πεις πως τσαντίστηκες που το Σάββατο το βράδυ, αφού σε κάλεσα στο mybar, δε σου έδινα σημασία και μιλούσα με τους άλλους φίλους μου.

Απόψε έχω θέμα γιατί το πιπίνι της Athens Voice θα μου βγάλει ξινό τον καφέ που ακόμα να πιούμε.

Απόψε έχω θέμα γιατί χάρηκα που 2 φίλοι ήρθαν να με δουν στη δουλειά μου (ψάχνοντας ώρα να βρουν που είναι) και μου έφεραν και γιαουρτάκι (σκεφτόμενοι τα δόντια μου φυσικά).

Απόψε έχω θέμα γιατί το παραπάνω κανείς δεν το έχει ξανακάνει αυτό για μένα και μάλλον δεν τους ευχαρίστησα αρκετά.

(Χωρίς τίτλο)

Για μένα που σήμερα οι σκέψεις μου είναι μπερδεμένες και δε μπορώ να τις μαζέψω σε 5 σειρές

Για τον κύριο στο μετρό που μου έδωσε ένα χαρτομάντηλο όταν είδε πως δεν είμαι καλά

Για το ζευγάρι κοριτσιών που έφευγαν για ταξίδι στην Κρήτη

Για τη μαμά με το ένα μωρό στο καρότσι και τα δύο παιδιά από το χέρι που είδα στο δρόμο

Για τους φίλους που είναι ερωτευμένοι μονόπλευρα

Για σένα που έχεις πέσει περισσότερες φορές απόσες θυμάσαι αλλά πάντα ξανασηκώνεσαι

Πότε θα μάθω να μη ζηλεύω τα καλά των άλλων, παραβλέποντας τα κακά τους;
Γιατί η ζωή είναι ένα παιχνίδι, κι ας πούμε ότι κέρδισες τι θα βγει;

The Big Christmas 2008 Event - VOTE NOW!

Διαγωνισμός στολιδιού! Ψηφίστε το καλύτερο στολίδι από αυτά που εμφανίζονται στο βίντεο! Ο νικητής κερδίζει απίστευτα δώρα!
Δηλώστε τώρα την προτίμησή σας στα σχόλια. Χρέωση 0 ευρώ / comment. Εξαιρούνται του διαγωνισμού bloggers με βαθμό συγγένειας κάτω του δευτέρου.



Όπως καταλαβαίνετε το δέντρο στολίστηκε. Ήταν μια μαγική στιγμή και ακόμα πιο μαγική είναι η στιγμή τώρα που το έχω δίπλα μου και βλέπω το στολίδι που ο καθένας νοιάστηκε να φτιάξει, να βρει, να αγοράσει και να φέρει. Με συγκινήσατε και σας ευχαριστώ όλους! Τα λέμε στην αποκαθήλωση του δέντρου!

The desktop and the song

Στα πλαίσια της πρωτοβουλίας "ουδέν κρυπτόν από το κοινό μας", αποκαλύπτουμε τα desktop μας, τα wallpaper μας. Σας παρουσιάζω λοιπόν το desktop ενός από τα πισιά μου. Κάντε κλικ στην εικόνα για να τη δείτε μεγάλη (την εικόνα).

Χτες, και έπειτα από την απόρριψη του mr.dark να έρθει μαζί μου στον ορθοδοντικό, πήγαμε για καφέ, αφού περπατήσαμε από το σύνταγμα ως το γκάζι. Και κάπως έτσι, θυμήθηκε τα παλιά, τότε που περπατούσαμε ξανά τις ίδιες διαδρομές και πιάσαμε τα θέματα που μας απασχολούν. Αφού μου εξομολογήθηκε πως νιώθει ότι δεν περνάει καλά, πως θέλει να έρθει στην Αθήνα, πως έχει βαρεθεί το να βγαίνει, πως υπάρχουν στιγμές που του λείπει το παλιό εμείς, πως, πως, πως και εγώ είχα ήδη φορτώσει αρκετά (είχα αρχίσει και να πιέζομαι από το μηχανισμό robocop-hanibal lecter που έχω στο στόμα μου) και του τα έσυρα κανονικά. Πως αυτός ευθύνεται για το ότι καταντήσαμε έτσι και πως πλέον δε δίνω δεκάρα για αυτόν αλλά κοιτάω μόνο τον εαυτό μου. Και εκεί που περίμενα ότι θα τσαντιστεί και θα τσακωθούμε για 200ή φορά για τα ίδια πράγματα, συμφώνησε απόλυτα. Και μετά τι; Θα γίνουμε φίλοι; Εγώ δεν πιστεύω σε αυτά τα πράματα. Άντε καλό ΠΣΚ να έχουμε και μην ξεχνάτε, αύριο ανάβουμε το δέντρο.

I choose to believe those pretty lies

And I wont blame you for making me feel good for a while

I know it wont last baby,

Its like almost you got me

Σελίδες ημερολογίου

"Σε είδα στο λεωφορείο, με κοιτούσες, κατεβήκαμε στην ίδια στάση" Και ναι! Έπειτα από απέλπιδες προσπάθειες να καρφώνω γκομενάκια-πιπινάκια στα λαικά ΜΜΜ, επιτέλους οι προσπάθειές μου απέδωσαν καρπούς. Πάντα όταν κοιτάω κάποιον στον δρόμο πιστεύω πως αν αυτός μου ανταποδώσει βλέμμα θα είναι είτε επειδή θα κοιτάει την ξανθιά πίσω μου, είτε επειδή έχω κάτι το αστείο είτε επειδή κάπου πρέπει να κοιτάει (οποία κυνικότητα). Όταν διάβασα την αγγελία στην athens voice, τσέκαρα τα πάντα να δω πως όντως υπάρχει πιθανότητα να αναφερόταν σε μένα και αφού επιβεβαιώθηκα έστειλα email (εν τω μεταξύ το email στην αγγελία ήταν λάθος και ήθελε μια αλλαγή σε ένα γράμμα, την οποία μάντεψα γιατί ως γνωστόν έχουμε και IQ250). Βέβαια, ότι λάμπει δεν είναι χρυσός μιας και η μοίρα τον τελευταίο καιρό εκτός από το να με στέλνει σε πιπίνια (ο εν λόγω είναι 20άρης -στην ηλικία-), με στέλνει και σε άβγαλτα παιδιά. Ο αγγελιοβάλτης λοιπόν, εκτός από 20 ετών, είναι και παρθένος (με άντρες, για γυναίκες δε ρώτησα) και αναρωτιέται για το τι τελικά γουστάρει σε αυτή τη σεξουαλική του περιπλάνηση. Δε λέω, όλοι τα έχουμε περάσει αυτά, απλά νιώθω πως δεν είμαι πια στη φάση και στην υπομονή να περιμένω πότε θα κατασταλάξει (και μέχρι τότε τι?) και γενικότερα να μαθαίνω που μπαίνει-τι (μη ρωτήσετε τι?). Παρόλα αυτά θα βγούμε για καφέ, έτσι για να μας φύγει και η κάψα και βλέπουμε. Μπορεί να ερωτευτώ παράφορα (πιστεύω πως ακόμα μπορώ).

Ταυτόχρονα, σας έχω αποκρύψει επειδή θεώρησα ήσσονος σημασίας, κάποιες συνομιλίες που είχα στο ΜΣΝ με τον mr.dark την προηγούμενη βδομάδα. Τον είχαν πιάσει λοιπόν τα γνωστά ψυχασθενικά-συναισθηματικά του προβλήματα και εγώ θες επειδή μου χει σπάσει τα νεύρα τόσα χρόνια, θες επειδή το γούσταρα το σκηνικό, τον αποπήρα και του είπα πως δε μπορώ πια να τον βοηθήσω σε τίποτα. Μου είχε πει πως θα έρθει το ΣΚ στην Αθήνα, εγώ του είπα πως θα είμαι Ιταλία και αφού έδειξε πως στενοχωρήθηκε και έτσι στο απροειδοποίητο ήρθε αυτές τις μέρες. Μου έχει ζητήσει να βγούμε για καφέ να μιλήσουμε. Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι θέλει πια και τι αποζητά. Αφού απέρριψε την πρότασή μου να έρθει αύριο στον ορθοδοντικό μαζί μου, του είπα αν θέλει να βρεθούμε μετά "να μιλήσουμε" (εφόσον πάντα δεν πονάω από τη μετατροπή μου σε ρόμποκοπ που προωθεί ο ορθοδοντικός). Μολαταύτα μου είπε πως μπορεί να έρθει και σπίτι μου εφόσον πονάω να μου συμπαρασταθεί. Τι να πει κανείς... Θα έχουμε νέα σύντομα.

Στο μεταξύ, μην ξεχνάτε πως το Σάββατο στολίζουμε δέντρο. Περιμένω ακόμη συμμετοχές. Ναι. Από σένα αγαπητέ αναγνώστη που θες να νιώσεις τη χαρά του δέντρου. Στείλε mail λοιπόν να μάθεις πληροφορίες!

Γιούρκας Σειταρίδης

Γεννημένος το 1981 στον Πειραιά(με ότι αυτό συνεπάγεται), έχει απίστευτο σώμα, ξεκίνησε από τον ΠΑΣ Γιάννενα και κατέληξε στον ΠΑΟ. Ήταν από τα λαμπρά παιδιά του EURO2004, κάτι που τον έστειλε στην Πόρτο, αργότερα στη Δυναμό και σήμερα στην Ατλέντικο Μαδρίτης. Αγνοώ την οικογενειακή του κατάσταση μιας και την κρατάει μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Αν τον γνωρίζει κανείς, ας του πει πως είμαι ελεύθερος...

Αυτά για να δείτε πως η διάθεση "ανεβαίνει". Τόσο ώστε να φύγω για ΣΚΔΤ μερικές μέρες στην Ιταλία! Θα τα ξαναπούμε την επόμενη εβδομάδα, ως τότε να με σκέφτεστε και να μου εύχεστε τα καλύτερα!

Παγίδες

Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως βάζω τον εαυτό μου σε διαδικασίες που ξέρω ότι θα πληγωθεί. Σε διαδικασίες σκέψης, μελαγχολίας. Τον πιέζω να σκεφτεί τι μου λείπει.

Είναι μαζοχιστικό να στήνεις μια παγίδα στον εαυτό σου και κάθε φορά να είσαι έρμαιό της. Έτσι είναι και εκείνα τα δύσκολα βράδια, τα βράδια της μοναξιάς, τα βράδια που κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και κλείνω τα μάτια.

Και κοιτάζω τον καθρέφτη, όχι από φιλαρέσκεια, αλλά γιατί πρέπει κάθε τόσο να διορθώνω τη θηλιά που μ έχουν κρεμάσει, τη θηλιά που προσπαθώ να βγάλω.

Για σένα γιατί..

...γιατί με ξέρεις τόσο λίγο

...γιατί χαμογελάς και χαίρομαι

...γιατί οι άλλοι πιστεύουν πως δεν είσαι ωραίος αλλά για μένα είσαι ένας σκέτος γλύκας

...γιατί οι άλλοι πιστεύουν πως δεν έχεις ωραίο σώμα αλλά για μένα είσαι τέλειος

...γιατί μπορείς να είσαι τόσο ευγενικός και αγαθός

...γιατί είσαι τόσο χαριτωμένα ατζαμής και δε μπορώ παρά να γελάσω χαρούμενα

...γιατί με κάνεις να γίνομαι ηλίθιος από την αμηχανία όταν είμαι κοντά σου

...γιατί θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες

...γιατί ακόμα και αν δε μιλούσαμε εγώ θα ένιωθα άνετα μαζί σου

...γιατί όταν γυρίζω κουρασμένος και νευριασμένος σπίτι είσαι το μοναδικό άτομο που θα ήθελα απλά να αγκαλιάσω

...γιατί κάνεις τα μάτια μου να λάμπουν όταν με κοιτάς

...γιατί ακόμα δεν έχεις έρθει

Στολίζουμε δέντρο λέμε...

Από μικρός θυμάμαι πως τα Χριστούγεννα μου άρεσαν, γιατί έφευγα από το ένα νησί που μεγάλωνα, να πάω στο άλλο νησί της καταγωγής μου, για διακοπές. Πάντα τα είχα συνδυασμένα με μια περίοδο που ταξιδεύω, μια περίοδο που δεν κάνω τίποτα, μια περίοδο χαρούμενη.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως υπήρχαν και άλλα πράγματα στη μεγάλη αυτή γιορτή που είτε με έδεναν, είτε με απωθούσαν. Καταλάβαινα πως είναι μια οικογενειακή γιορτή, αλλά εγώ όσο περνάνε τα χρόνια βρίσκω όλο και λιγότερους λόγους να μην είμαι με την οικογένειά μου τις μέρες αυτές. Δυστυχώς οι περισσότεροι φίλοι μου (και ενίοτε γκόμενοι) ήταν πάντα με τις οικογένειές τους, οπότε επειδή η μοναξίτιδα δεν είναι ό,τι καλύτερο κάτι τέτοιες μέρες (με τους ρυθμούς αυτοκτονίας στα ύψη) πάντα κατέληγα μερικές μέρες με τους γονείς μου.
Ποτέ όμως δε μπορώ να πω ότι έκανα γιορτές που να είμαι πραγματικά χαρούμενος (εκτός ίσως από τις 1-2 χρονιές που ήμασταν καλά με εκείνον). Με θυμάμαι πάντα να κάθομαι μελαγχολικά κάτω από το δέντρο του σαλονιού, να σκέφτομαι, να φουσκώνω μπαλόνια, να μετακινώ τα στολίδια, να είμαι σε μία αναταραχή, σαν κάτι να λείπει...ξέρετε...αυτό που πάντα λείπει και δε μπορούμε να το βρούμε.

Τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια των ισορροπιών που προσπαθώ να βρω με τον εαυατό μου, προσπαθώ να αλλάξω κάπως τις γιορτές μου, να τις κάνω πιο γεμάτες, πιο χαρούμενες, πιο ανθρώπινες, με ανθρώπους που το έχουν και αυτοί ανάγκη! Γιαυτό λοιπόν, και φέτος όπως και πέρσι στις 21/11 στολίζουμε δέντρο. Στο σπίτι μου. Η αφίσα-πρόσκληση είναι (φυσικά) μία δουλειά του ταλαντούχου στον τομέα good-as-you, ο οποίος και θα παρευρεθεί στο στολισμό και στο άναμα των φωτακίων και τον ευχαριστώ. Όσοι άλλοι θέλετε, ή έχετε την ανάγκη να στολίσετε και εσείς ένα δέντρο, στείλτε ένα email και θα σας πω λεπτομέρειες.

Τα παιδιά της νύχτας

Ως παιδί της μεταρρύθμισης Αρσένη, κλήθηκα στη Β' Λυκείου να δώσω πανελλήνιες και στα 14 μαθήματα του σχολείου (3 μαθηματικά, 2 φυσικές, 2 χημείες, αρχαία, νέα κλπ κλπ). Μέσα σε αυτά τα μαθήματα που έδωσα ήταν και η Λογοτεχνία.
Θεωρώντας πως θα βελτιώσει την απόδοσή μου, εκτός από το διαβάζω ότι στο "Δωδεκάλογο του Γύφτου", η παρήχηση του "σ" στους πρώτους στίχους δίνει μια σκληρότητα στο ποίημα και προετοιμάζει τον αναγνώστη, επιδόθηκαι στο δικό μου συγγραφικό ταλέντο. Θέμα ιδιαίτερο ότι είχα δε μπορώ να το πω, ότι έγραφα γλαφυρά όμως μπορώ να το πω...
Σας παραθέτω λοιπόν το πρώτο μου χειρόγραφο... Ελπίζω να σας αρέσει.