Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

Είμαι κενός

Μόλις έχω σηκωθεί από το κρεβάτι. Ο Σωτήρης είναι στο μπάνιο. Μη ρωτάς ποιος είναι ο Σωτήρης. Μη ρωτάς γιατί είναι στο μπάνιο. Φαντάσου απλά... Και όμως. Παρά το ότι έπρεπε να είμαι χαρούμενος, να λάμπει το πρόσωπό μου, να μη με νοιάζει τίποτα, νιώθω άβολα αλλά όχι αμήχανα, περίεργα αλλά όχι πρωτόγνωρα, κενός αλλά όχι άδειος. Μου φωνάζει από το μπάνιο ότι κάτι πέταξε, κάτι έσπασε. Του απαντάω ότι δεν πειράζει. Είναι τόσο γλυκός, τόσο αστείος. Με κάνει να γελάω. Τόσο στον κόσμο του.

Όμως νιώθω ότι δε μπορώ να τον αγαπήσω. Νιώθω ότι δε μπορώ να αγαπήσω καθετί που έχω ήδη κατακτήσει και μπορώ να αγαπώ μόνο το απρόσιτο, το άτοπο, το αδύνατο. Σαν να στήνω στον εαυτό μου μία παγίδα και να βασανίζομαι προσπαθώντας να λύσω γρίφους. Κάνω τα πράγματα πολύ σύνθετα. Βγαίνεις από το μπάνιο. Με ρωτάς τι γράφω. Σου απαντάω για σένα. Γελάς πάλι σα μικρό παιδί. Με προσκαλείς ξανά στο κρεβάτι. "Γιαυτό δε μ άφησες να μπω στο μπάνιο? Ήθελες δεύτερο γύρο?" 'Όχι μου λέει, να ξαπλώσουμε αγκαλιά θέλω. Και εκεί με χτύπησε πάλι. Γιατί είμαι τόσο κενός συναισθημάτων απέναντί του?

Παρόλα αυτά ενώ με κατακλύζουν οι σκέψεις μου (και οι καύλες μου), θα ξαπλώσω στην αγκαλιά σου, θα κλείσω τα μάτια, θα αδειάσω από όλα αυτά που έγραψα και θα ζήσω τη στιγμή... Τελικά αυτό δε μετράει;

8 σχόλια:

the boy with the arab strap είπε...

να ζεις τις στιγμες με ενταση και παθος!!!

tovenito είπε...

δεν ξέρω αν το να ζήσεις τη στιγμή απλά για την ένταση της στιγμής είναι το ζητούμενό σου. νομίζω έχεις βαρεθεί τις εκπτώσεις

g for george είπε...

Παιδί μου σύνελθε. Τι κουφά είναι αυτά;

Σόρρυ αλλά κάποιος πρέπει να στα πει και ας είμαι εγώ αυτός και ας με μισήσεις!

Το να μην μπορείς να αγαπήσεις κάποιον, οκ, συμβαίνει σε όλους και δεν μπορούμε με το ζόρι να πιέσουμε τον εαυτό μας.

Όμως όλο αυτό που λες:

"Όμως νιώθω ότι δε μπορώ να τον αγαπήσω. Νιώθω ότι δε μπορώ να αγαπήσω καθετί που έχω ήδη κατακτήσει και μπορώ να αγαπώ μόνο το απρόσιτο, το άτοπο, το αδύνατο".

Τι είναι αυτά;; Δεν είναι έτσι η ζωή, Προφυλακτικέ μου (οκ, πώς να σε λέω) Δες τα πιο απλά, πιο χαλαρά τα πράγματα. Αφέσου και ας πληγωθείς και λίγο, ποιος δεν έχει φάει τα μούτρα του;

Αλλά για τον θεό, όμως.. μην γίνεις κι εσύ σαν κι αυτούς που κολλάνε και δεν ξέρουν τι θέλουν.. δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο. Απλά δεν υπάρχει.

Οκ, μίσησέ με τώρα. Εγώ αυτά ένοιωσα, αυτά είπα.

ProFyLaKtiKo είπε...

@κρασί/τόβενε : thanx

@g-4-george : καλά κάνεις και λες την άποψή σου, απλά δεν είναι ότι δεν αγάπησα ποτέ... αγάπησα και πληγώθηκα σαν κάθε άνθρωπος... κάποτε θα σας μιλήσω ελπίζω και για αυτό.

g for george είπε...

Δεν είναι όλοι ίδιοι και δεν ανοίγονται όλοι με την πρώτη.
Υπάρχουν και τραγικές περιπτώσεις εκεί έξω, σαφώς.

Αλλά ΜΗΝ αφήνεσαι σε τέτοιες σκέψεις. Και στο λέει ένας εκ φύσεως απαισιόδοξος!

ProFyLaKtiKo είπε...

@g-4-george : νομίζω πως είναι απλές σκέψεις που θέλω να μοιραστώ. δεν θα τις κάνω απαραίτητα πράξη.. χόμπι μου είναι ερωτεύομαι άλλωστε..

Hfaistiwnas είπε...

Ναι είναι κάπως το να μην νιώθεις..
δεν το θεωρώ εύκολο πάντως...

Ανώνυμος είπε...

...τελικά αυτό είμαστε?
το σύνολο των αρνητικών μας εμειριών?
Και οι θετικές που πάνε?

(...)