Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Τώρα σβήνω τα σημάδια σου

Τα προηγούμενα της σειράς dark


Το να σε συναντώ ξανά δεν είναι ποτέ εύκολο. Ούτε για μένα, ούτε για σένα. Υπάρχει πάντα μια αμηχανία. Μία δεύτερη σκέψη πίσω από αυτό που λες. Αν θα παρεξηγηθεί. Εξακολουθείς να θες να μου δείχνεις ότι περνάς υπέροχα μακριά μου αλλά κάποιες φορές το κάνεις τόσο άτσαλα που το καταλαβαίνω. Αλλά πλέον δεν πέφτω στην παγίδα σου. Ξέρω πως τσαντίζεσαι όταν αναφέρω το καθετί που δεν έχει να κάνει με σένα. Ξέρω πως πειράζεσαι. Παρόλα αυτά αυτή η εκδρομή με τους φίλους μας, μας άφησε για λίγο να χαλαρώσουμε. Και όταν έπρεπε να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι κανείς δεν είχε θέμα (ή τουλάχιστον δεν το έδειξε).
Η ώρα είναι προχωρημένη. Κοιμάσαι αγκαλιά με κείνο το μαξιλάρι. Πριν είχες εμένα, αλλά εγώ ξεγλίστρησα. Σε κοιτάω και δεν ξέρω τι πρέπει να νιώσω. Θέλω μόνο να σβήσω τα σημάδια σου, να σβήσω αυτά που μου θυμίζουν πόσο σε αγαπούσα κάποτε. Κοιτάω τα μαλλιά σου. Είναι τόσο απαλά, πάντα μου άρεσε να παίζω μαζί τους και εσύ, τόσο χαριτωμένα να ενοχλείσαι και να τσαντίζεσαι. Τα σβήνω από το μυαλό μου. Κοιτάω τα κλειστά μάτια σου. Εδώ είναι εύκολο. Τα φαντάζομαι κλειστά για πάντα και τα σβήνω και αυτά από το μυαλό μου. Κοιτάζω τώρα τα χείλη σου. Δαγκώνω τα δικά μου, όταν θυμάμαι τη γεύση τους πάνω στα δικά μου. Και όμως τα σβήνω και αυτά και τώρα κοιτάζω το λαιμό σου και το στήθος σου. Εκεί που έχεις τα πιο χαρακτηριστικά σου σημάδια. Αυτά για τα οποία αισθανόσουν πάντα ανασφάλεια, αυτά τα οποία κάλυπτες. Τα έχω φιλήσει αυτά τα σημάδια, τα έχω κάνει δικά μου και όμως τώρα πρέπει να τα σβήσω. Κοιτάζω τον εαυτό μου. Σκέφτομαι πως και πάνω μου έχεις αφήσει το σημάδι σου. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη καλύτερα. Το πρόσωπό μου, ο λαιμός μου, τα χέρια μου, το στήθος μου. Όλα έχουν πάνω το σημάδι σου. Τρίβομαι ασυναίσθητα αλλά νομίζω πως δε βγαίνει. Χαμογελάω. Μήπως δεν πρέπει να βγει.
Θέλω να νιώσω κενός από σένα. Θέλω να σε βλέπω και να μη νιώθω όπως παλιά. Θέλω να μην ελπίζω. Θέλω να σε πληγώσω. Να ζηλέψεις. Να πονέσεις. Να καταλάβεις. Και ας ξέρω πως δεν έχει κανένα νόημα πια...

27 σχόλια:

Κώστας είπε...

υπέροχο... απλά υπέροχο...

άποψη μου; σβήσε τα όλα εκτός από ένα. αυτό θα είναι η ανάμνηση από τις ευχάριστες στιγμές που ζήσατε.

Τομ Σόγιερ είπε...

Αυτή η ανάρτηση, μόνο για σβήσιμο δεν μου κάνει.... Αχχχ... τον θες σαν τρελός.....

Hfaistiwnas είπε...

Πολύ μου άρεσε! Τι να σβήσεις, αυτά τα σημάδια, θα μείνουν αγαπητέ, δεν σβήνουν, εκεί θα μένουν να σου επενθυμίζουν, ότι κάποτε υπήρχε το άτομο που τα άφησε..

hourglass είπε...

Τώρα λιώνουμε...

Να χαίρεσαι που τα έζησες όλα αυτά και να τα κρατήσεις σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Και να προχωρήσεις μπροστά!

Leviathan είπε...

apla proxora....ta kala enooeitai pos menoun...filia

panos είπε...

Μπορ'ω απόλυτα να καταλάβω τον φίλο.Σίγουρα μέσα του πονάει, αλλά κάποια στιγμή, μετά από πολύ καιρό, ο χρόνος θα αποφασίσει αν άξιζε....Παιδιά είναι τόσο όμορφο να εκφράζεστε ελέυθερα...Την αγάπη μου...

PN είπε...

Είπα και εγώ να μπω λίγο να δω τα mail μου και νά ΄σου την η κατάθλιψη....!!!!


Κοίτα είναι καλοκαιράκι, ο ήλιος είναι ψηλά, κάνει ζέστη και άρα μπορείς να δεις άπειρα γυμνά πόδια (το κάτω μέρος), ο κόσμος κατά έναν περίεργο τρόπο φαίνεται παντού ωραίος (αλήθεια πως το καταφέρνουμε αυτό το καλοκαίρι). Βγες έξω και ξεπέρνα τα πάντα. Τώρα είναι ο κατάλληλος χρόνος. Άσε και τους λαιμούς, τα μάτια του, τον κώλο του και ό,τι τελοσπάντων σε πάει πίσω και βρες άλλα σώματα να αποτυπώσεις.

Άκου με και δεν θα βγεις χαμένος!!!!

Ανώνυμος είπε...

σημαδια.ερωτας. πονος.σημαδι.υπεροψια.λαιμαργια.σημαδια.

οχι, μη σβησεις τιποτα.δεν μπορεις να σβησεις κανενα.ειμαστε θνητοι.απλα συγκντρωσε τα ολα καπου, μαζι , παρεα.βαλε τα σε ενα κουτι και κλεισε το.
μονο ετσι δινεις χορο για τα επομενα.

ο δρομος για το κενο δεν ειναι μεγαλος αν πραγματικα θελεις να νιωσεις κενος γαι τον εν λογω.

ανασυγκροτημενες καλησπερες.

xipasmenos είπε...

Δεν σβήνουν τα σημάδια, όταν έχεις αγαπήσει κάποιον θα θυμάσε μια ζωή τις όμορφες στιγμές αλλά και πόσο πλήγωσε ο ένας τον άλλο....

Σε καταλαβαίνω απόλυτα, τα ίδια ένιωσα και γω πριν απο 2 βδομάδες, πεταλούδες στο στομάχι, αμηχανία, και έναν μαγνήτη να προσπαθεί να ενώσει τα χείλια μας την ώρα που τον αποχαιρετούσα!!!

Υπομονη :p

ProFyLaKtiKo είπε...

@κώστας : thanx. θα προσπαθήσω να το υλοποιήσω μάλλον. μου κάνει λογικό και σχετικά εύκολο

@tom : και να φανταστείς, κάποτε τον ήθελα πολύ πιο πολύ πολύ!

@hfaistiwnas : thanx. θα προσπαθήσω παρόλα αυτά να τα περιορίσω.

@ hourglass : η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές χαίρομαι και τουλάχιστον είμαι καλά... (λέμε τώρα)

@ Leviathan : thanx. φιλάκι.

@ panos : χμμμμ μ αρέσει που κάνεις ανάλυση του άλλου. αυτό με το χρόνο το πιστεύω και εγώ. απλά φοβάμαι μήπως είναι αργά...


@ VK : σόρρυυυυυυυ.... βασικά είμαι αρκετά καλά, απλά προσπαθώ να ξορκίσω κάποια πράγματα και να τα αφήσω πίσω. γενικά είμαι καλά, μην ανησυχείς, και χαίρομαι το κατά δύναμιν τις διακοπές! θα τα πούμε ελπίζω και στα greecerelia2008!

@WanteD : θα τα βάλω σε ένα κουτί και θα τα κλειδώσω όόόόόόόόλα! thanx. φιλάκι

@xipasmenos : thanx και υπομονή και σε σένα...

asomatos είπε...

Όλοι έχουμε για παρελθόν ένα μωσαϊκό με ευχάριστα και δυσάρεστα. Οι αντίρροπες δυνάμεις σε κάποια είναι αυτές που αποσυντονίζουν περισσότερο (μιλάμε για πολύ σπαστικές...). Προσπάθησε να διακρίνεις πώς θα σε επηρεάσουν τα συναισθήματα αυτά σε μετέπειτα σχέσεις για να μπορείς να ελέγξεις κάποιες πτυχές του εαυτού σου. Και κάποτε ακόμη και αυτό το παρελθόν θα το δεις με άλλα μάτια.

Καλώς σε βρήκα.

Ανώνυμος είπε...

mou thimises ena poiima tou kavafi, mono pou anti gia to giras, ta simadia sou ofeilontai se kapoion allon....de nomizw oti mporeis na ta sviseis oloklirwtika, exallou afta ta simadia einai pou se kanoun afto pou eisai...mporeis panta na ta xeperaseis omws, kai na dimiourgiseis kainourgia...

Ανώνυμος είπε...

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ' εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ' ετρέμανε μες στη φωνή -- και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες -- πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στη φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.

pws tha thimithei to swma an ta exeis svisei ola afta?

ProFyLaKtiKo είπε...

@hippolyte : καλώς ήρθες! σε ευχαριστώ για τα λόγια σου!

@mr.wintour : το είχα κάπου υπόψιν αυτό το ποίημα. σε ευχαριστώ που το θύμησες! και το σώμα... πρέπει οπωσδήποτε να θυμάται;

Είδωλο είπε...

Καλησπερα αγαπητοι τηλεθεατες,
ειμαστε και σημερα μαζι σας για τα καλλιστεια Μις Κολλημενη.
ιχιχιχιχ

Ανώνυμος είπε...

καλημεραααα....απλα υπεροχο το συγκεκριμενο post...αν και εχω την εντυπωση πως δεν τον εχεις ξεπερασει ακομη...εννοειται πως θα κρατησεις τις καλες αναμνησεις και δεν θα τις σβησεις και πολυ απλα θα προχωρησεις γιατι η ζωη συνεχιζεται...

ProFyLaKtiKo είπε...

@ x-oyranoy : θα δεχτώ τον τίτλο!

@ Johnny : σε ευχαριστώ! το παλεύω!

G Spot Unveiled© είπε...

"o romantismos pote de leitourgise ws katastaltiko gia na mporeseis na ekdilwneis ta synaisthimata sou aneta" (ek twn g-spotiwn apofthegmatwn :PPP)...don't stick to the past darling...wstoso etsi opws esy voutas kata kairous se auto...to kaneis "symmaxo" sou kai auto se oplizei kai se kanei na wrimaseis...
let me propose: "to the best things to come"
polla filia...kai perimenw mail gia to ti tha kanoume telika..ksereis...

filakiaaaaaaaaaaaaaaa

Ανώνυμος είπε...

@g-spot : με μπέρδεψε η φράση σου. ακόμα τη διαβάζω :p όσο για το αν βγαίνω πιο ώριμος και πιο δυνατός, δεν είμαι σίγουρος... θα δείξει!

φιλιά!!!

oblivion είπε...

χωρίς να θέλω να γίνω κυνικός καλοκαιριάτικα.. όσο ερχόμαστε σε επαφή με το "αγχογόνο ερέθισμα" τόσο δε μπορούμε να το βγάλουμε από το μυαλό μας, τη σκέψη μας, τη ζωή μας, κοκ.. οπότε προχώρα όπως μπορείς κι όπως έχεις επιλέξει, απλά να είσαι σίγουρος πάντα ότι τα καλύτερα έρχονται! καλημέρες!

ProFyLaKtiKo είπε...

@oblivion : δε γίνεσαι κυνικός, μάλλον ρεαλιστής θα έλεγα... φιλιά πολλά!

tovenito είπε...

το politically correct σχόλιο θα ήταν να ξεκολλήσεις και να σταματήσεις να ασχολείσαι με το παρελθόν, όσο μπορείς και όσο σε παίρνει. αλλά επειδή σκέφτομαι και λίγο εγωιστικά και επειδή μου αρέσουν φοβερά αυτά τα κείμενά σου, σε εμπνέουν μάλλον, συνέχισε την ενδοσκόπηση με μέτρο. και την απάντηση σε όλα που γράφεις την έχεις ήδη μέσα σου, i guess

ProFyLaKtiKo είπε...

@ τόβενε : μα φυσικά και δε θέλουμε politically correct σχόλια... απ την άλλη με φοβάμαι λίγο με αυτά τα κείμενά μου... οι επόμενες αναρτήσεις πάντως θα είναι χαρούμενες :))

g for george είπε...

Πες μου ότι αυτά τα πόδια είναι δικά σου, να σε ερωτευτώ ΤΩΡΑ!

(θα συμφωνήσω με Κώστα. Υπέροχο κείμενο, απλά)

ProFyLaKtiKo είπε...

@g-4-george : αχχχχ και που θα τρέχουμε στην τήλο βρε τώρα που χειμωνιάζει... thanx

g for george είπε...

Τόσα δημαρχεία θα παντρεύουν μόλις νομιμοποιηθούν οι πολιτικές ενώσεις!
Τσκ τσκ!

ProFyLaKtiKo είπε...

αυτό το "μόλις" μου άρεσε... :))