Στολίζουμε δέντρο λέμε...

Από μικρός θυμάμαι πως τα Χριστούγεννα μου άρεσαν, γιατί έφευγα από το ένα νησί που μεγάλωνα, να πάω στο άλλο νησί της καταγωγής μου, για διακοπές. Πάντα τα είχα συνδυασμένα με μια περίοδο που ταξιδεύω, μια περίοδο που δεν κάνω τίποτα, μια περίοδο χαρούμενη.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως υπήρχαν και άλλα πράγματα στη μεγάλη αυτή γιορτή που είτε με έδεναν, είτε με απωθούσαν. Καταλάβαινα πως είναι μια οικογενειακή γιορτή, αλλά εγώ όσο περνάνε τα χρόνια βρίσκω όλο και λιγότερους λόγους να μην είμαι με την οικογένειά μου τις μέρες αυτές. Δυστυχώς οι περισσότεροι φίλοι μου (και ενίοτε γκόμενοι) ήταν πάντα με τις οικογένειές τους, οπότε επειδή η μοναξίτιδα δεν είναι ό,τι καλύτερο κάτι τέτοιες μέρες (με τους ρυθμούς αυτοκτονίας στα ύψη) πάντα κατέληγα μερικές μέρες με τους γονείς μου.
Ποτέ όμως δε μπορώ να πω ότι έκανα γιορτές που να είμαι πραγματικά χαρούμενος (εκτός ίσως από τις 1-2 χρονιές που ήμασταν καλά με εκείνον). Με θυμάμαι πάντα να κάθομαι μελαγχολικά κάτω από το δέντρο του σαλονιού, να σκέφτομαι, να φουσκώνω μπαλόνια, να μετακινώ τα στολίδια, να είμαι σε μία αναταραχή, σαν κάτι να λείπει...ξέρετε...αυτό που πάντα λείπει και δε μπορούμε να το βρούμε.

Τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια των ισορροπιών που προσπαθώ να βρω με τον εαυατό μου, προσπαθώ να αλλάξω κάπως τις γιορτές μου, να τις κάνω πιο γεμάτες, πιο χαρούμενες, πιο ανθρώπινες, με ανθρώπους που το έχουν και αυτοί ανάγκη! Γιαυτό λοιπόν, και φέτος όπως και πέρσι στις 21/11 στολίζουμε δέντρο. Στο σπίτι μου. Η αφίσα-πρόσκληση είναι (φυσικά) μία δουλειά του ταλαντούχου στον τομέα good-as-you, ο οποίος και θα παρευρεθεί στο στολισμό και στο άναμα των φωτακίων και τον ευχαριστώ. Όσοι άλλοι θέλετε, ή έχετε την ανάγκη να στολίσετε και εσείς ένα δέντρο, στείλτε ένα email και θα σας πω λεπτομέρειες.