Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Ήταν όλοι εκεί

Ο μεσημεριανός ήλιος με βαρούσε κατακούτελα. Ότι ένιωθα δυσφορία μπορώ να το πω. Μα έπρεπε. Εξάλλου τα είχαν καταφέροι όλοι. Σχεδόν όλοι.

Ο Στέφανος. Μπορεί να πνιγόταν στη δουλειά, μπορεί αύριο να έφευγε επαγγελματικό ταξίδι αλλά ξέκλεψε χρόνο. Είχε επιλέξει την καριέρα του παραμελώντας τους φίλους του και την προσωπική του ζωή. Θυμάμαι ακόμη πριν κάποιους μήνες που τον είδα τυχαία σε ένα μπαράκι να τα πίνει με κάτι συναδέλφους του. Χαιρετηθήκαμε τυπικά. Με σύστησε αλλά κατάλαβα πως ένιωθε άβολα και τον άφησα. Όμως σήμερα τα κατάφερε.

Ο Μάνος. Όχι μόνος. Με τη σταθερή του σχέση εδώ και πολλά-πολλά χρόνια. Δεν ξέρω αν η σχέση του ήθελε να έρθει αλλά ο Μάνος δε θα μπορούσε να το χάσει. Ήταν πάντα εκεί στις δύσκολες στιγμές της παρέας και δε μπορούσε να λείπει ούτε σήμερα.

Ο Σωτήρης. Ήρθε με το πρωινό αεροπλάνο. Δεν ξέρω τι δικαιολογία βρήκε να πει αλλά δε με νοιάζει και πολύ. Εξάλλου όλοι του σταθήκαμε όταν είχε προβλήματα με το σπίτι του. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί εξακολουθούσε να μένει εκεί. Χαίρομαι που είναι εδώ τώρα.

Μαζί τους και εγώ. Είχαμε έρθει όλοι στο κάλεσμα του Φίλιππου. Για χάρη εκείνου του παλιού καλού καιρού. Που γλεντούσαμε μαζί. Νέοι, χωρίς πολλές έγνοιες. Τώρα φτάσαμε τα 60 και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του. Κανείς όμως δεν ξέχασε τον άλλο. Τα ταξίδια, τα club, τα ξενύχτια, τα προβλήματα. Την κοινή αυτή πορεία.

Αφαιρέθηκα για λίγο σκεφτόμενος εκείνα τα ανέμελα χρόνια. Επανήλθα στην πραγματικότητα όταν άνοιξαν το φέρετρο του Φίλιππου για το τελευταίο αντίο. Χάρηκα όμως. Όχι για το Φίλιππο, που ήταν ο τελευταίος από την παρέα που μιλούσαμε τακτικά, αλλά γιατί έστω και τώρα κάτω από αυτές τις συνθήκες βρεθήκαμε όλοι μαζί ξανά. Θυμήθηκα τότε τα λόγια του Φίλιππου : "Δε φοβάμαι να γεράσω. Δε φοβάμαι το θάνατο. Φοβάμαι απλά μη μείνω μόνος."
-------------------------------------------------------------------------------
Το παραπάνω γράφτηκε υπό άλλες συνθήκες και υπό άλλη ψυχολογία. Δημοσιεύεται τώρα, με αφορμή μία συζήτηση που είχα πρόσφατα με φίλους για το πως θα είμαστε όταν γεράσουμε. Τροφή για προβληματισμό. Νέα σεζόν ξεκινά με νέο look για το ταλαίπωρο blog. Καλό φθινόπωρο να έχουμε...

26 σχόλια:

mr.f είπε...

Μακάβριο...

Hfaistiwnas είπε...

Δεν θέλω να σκέφτομαι τους φόβους μου...

Ανώνυμος είπε...

μαζι σου οτι και αν κανεις.ξερεις οτι σαγαπαμε πολλοι και πολυ!

Unknown είπε...

Ενα μεγάλο αχ μου βγήκε!

musicbug είπε...

Omorfo to neo look!!! An kai ta xrwmatista condoms antifaskoun me ton "gkrizo" xaraktira kai yfos tou post. Sad but true omws ola ayta! Xamogelame omws!!!:-)
Kalo mina!!!

b|a|s|n\i/a είπε...

"και φοβάμαι απλά μην ξεχάσω να ζήσω"
μεγιά το λούκ το νέο!! καλό μήνα!! καλό φθινόπωρο!! καλή ζωή!! καλά γεράματα!!
;))

sikia είπε...

profylaktikouli :*

Keen On Boys είπε...

Kιεγώ θα κοιτάω τα πιπίνια, ακόμα :Ρ
Χαχαχαχα!

Kος Μηδενικός είπε...

Βρε ανοίξαν τα παράθυρα επιτέλους και μπήκε φως!! Ααααα αναδείχθηκε καλέ ο χώρος. Αυτό το σερβάν το είχατε και από παλιά ή είναι καινούργιο;

Όσο για την ιστορία...απαπα...τι σε έπιασε παιδάκι μου. Έχουμε καιρό - μάλλον - μέχρι να τινάξουμε τα πέταλα. Ας κοιτάξουμε να το χαρούμε μέχρι τότε!

ProFyLaKtiKo είπε...

mr.f, ρεαλιστικό;

hfaistiwnas, κανείς μάλλον αλλά κάποιες φορές το κάνουμε

aunt donna, και εγώ σ αγαπώ πολύ :))

bear, και αχ και βαχ...

basnia, έτσι έτσι, όλα τα καλά :)

sikia, i kiss u γατούλα..

Keen On Boys, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ..

Zero Point, σερβάν? τι είναι το σερβάν? κάτι μου λέει... προς το παρόν χαιρόμαστε πάντως, κάνουμε και τπτ άλλο

Kος Μηδενικός είπε...

Το σερβάν βρε είναι έπιπλο αποθηκευτικό και διακοσμητικό μαζί. Απαραίτητα πάνω πρέπει να έχει και μια φοντανιέρα με ένα γλυκό για να τρατάρεις τους καλεσμένους! Παναγιά μου...σαν τη γιαγιά μου μιλάω!! Χαχαχαα!!

ProFyLaKtiKo είπε...

Zero Point, μπήκες εντελώς στο κλίμα του ποστ :PPPP

One Happy Dot είπε...

mon amour I love ze new look! Very...condom like!
Οσο για τις φοβίες και τα θάρρη μας...όλοι έχουμε απ'όλα και προσπαθούμε να ισορροπούμε στο κενό. Τελικά με παρέα όλα αντιμετωπίζονται...

ProFyLaKtiKo είπε...

1:). ήξερα πως θα σου αρέσει το λουκ.. κατά τα άλλα η παρέα είναι πάντα απαραίτητη :)

Kος Μηδενικός είπε...

Αρνούμαι να μπω στο κλίμα του post! Έχει και συννεφιά...αν μπω...θα μου φέρνετε ένα ξυράφι να τελειώσω τη δουλειά! Χαχα!

sebastian είπε...

είναι ένα θέμα που δε θίγεται συχνά και χαίρομαι πολύ που βλέπω ένα τέτοιο post.

πολύ trendy το new look. xx

Keen On Boys είπε...

μαλάκα εγώ γουστάρω να κάνει ο rev πόστ/κωμωδία με το πώς θα είμαστε κωλόγεροι, και να προσπαθούμε να μαντέψουμε ποιός είναι ποιός... Αχαχαχαα :Ρ

ProFyLaKtiKo είπε...

zero point, ε εντάξει καλέ είπαμε. με μέτρο.

sebastian, είναι επειδή όλοι έχουμε απορία αλλά κανείς δε θέλει να ξέρει.

keen, φοβερή ιδέα :) αλλά άντε να τον πείσουμε να γράψει :p

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε φοβίες τέτοιου είδους. Δυστυχώς όμως αυτό που περιγράφεις το έχω ζήσει και είναι πάντα πολύ δύσκολο...

kat. είπε...

και καλό φθινόπωρο και καλό χειμώνα θα έχουμε!
όλα καλά θα τα έχουμε.. θα δεις!
για μια φορά έστω..

tovenito είπε...

ο χριστός και απόστολος!
θα έρθω να σου τραβήξω το αυτί!

Ανώνυμος είπε...

Δε χρειάζεται να σκέφτεσαι τους φόβους σου! Λαμβάνουν από μόνοι τους ''σάρκα και οστά'' και έρχονται να σε βρουν όπως και να έχει!

ProFyLaKtiKo είπε...

Παύλε, :(( αυτό φοβάμαι, πως θα είναι δύσκολο

kat. γουστάρω αισιοδοξία...

τόβενε, όλο απειλές....

ανώνυμε, ok, τώρα θα κοιμάσαι πιο ήσυχος

Ανώνυμος είπε...

reality check.. mia xara post

ProFyLaKtiKo είπε...

spacepuke, thanx!

My Dear Diary είπε...

original blog!!!!
Congratulations!!!