Post-holiday Post

Ομολογώ πως υπήρχαν στιγμές που σκεφτόμουν τι θα γράψω στο πρώτο αυτό post μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Σκεφτόμουν να γράψω κάτι για το πιπίνι αλλά όλο γιαυτό γράφω, αφήστε που καμιά φορά μπαίνει στο blog, οπότε θα τα διαβάσει θα το πάρει πάνω του. Σκεφτόμουν να σας βάλω μερικές φωτογραφίες αλλά και αυτές σκέτες (αν δεν είναι γυμνές) κουράζουν, οπότε πάλι το απέρριψα σαν ιδέα. Σκεφτόμουν να γράψω κάτι για καμία τρελή κατάσταση ή καμία πικάντικη κατάσταση αλλά κάτι δε μου πήγαινε καλά... Έτσι λοιπόν, επέστρεψα και βρέθηκα να γράφω απλά αυτά που μου κατεβαίνουν στο μυαλό. Έτσι δε γεννώνται οι πιο ωραίες δημοσιεύσεις;

Οι φετινές διακοπές περίμενα πως και πως να αρχίσουν. Έφταιγε μάλλον το ότι είχα να πάω κάπου από το Πάσχα, οπότε με είχε πάει λίγο εμπλοκή μέχρι τα τέλη Ιουλίου. Το δεύτερο ταξίδι με το πιπίνι (το πρώτο ήταν στη Μαδρίτη σου θυμίζω) πήγε τέλεια και (ευτυχώς) δεν είχαμε πάλι κανένα πρόβλημα (τσακωμούς, ξύλο, χωρισμούς, γκρίνιες κτλ), αφήστε δε που δίναμε δυναμικά το παρόν στο νησί, ως ζευγάρι διαφορετικά από όλα τα υπόλοιπα str8 μπαζοζεύγαρα. Τόσο ζευγαροκατάσταση όμως που ένιωθες πως όλο το νησί ήταν ένα τεράστιο ΣΜΟΥΤΣ(από τα φιλιά ντε) ώρες-ώρες. Ήταν και η πρώτη φορά που κοιμόμασταν σε διπλό κρεβάτι, αν και δε χρειαζόταν αφού όταν έχεις συνηθίσει να κοιμάσαι αγκαλιά με τον άλλον σου φαίνεται αχανές. Τσάμπα πήγε και η διευκρίνισή μου στη νοικάρισά μας όταν μας είδε 2 αγοράκια και μας είπε πως το κρεβάτι είναι διπλό και αν το θέλαμε έτσι γιατί αλλιώς έχει και με 2 μονά αλλά φυσικά αρνηθήκαμε (εγώ, γιατί το πιπίνι ντρεπόταν και δε μιλούσε).

Πόσο διαφορετικό, πόσο πιο όμορφο, πόσο πιο γλυκό, ώστε να σε κάνει να χαμογελάς συνέχεια είναι να κάνεις διακοπές με τον άνθρωπό σου και να είστε τόσο χαλαροί, τόσο ήρεμοι, έχοντας ο ένας τον άλλο; Πόση ικανοποίηση μπορείς να νιώσεις όταν ξυπνάς και η πρώτη μυρωδιά σου είναι εκείνος και λίγη θαλασσινή αρμύρα; όταν ξυπνάς και η πρώτη σου εικόνα είναι το κοιμισμένο γαλήνιο πρόσωπό του και εκείνο το καψιματάκι στη μυτούλα γιατί δεν έβαλε πολύ αντηλιακό; όταν ξυπνάς και περιμένεις να ακούσεις τον πρώτο του ήχο, να δεις την πρώτη του έκφραση στο πρόσωπο και πόσο πολύ θα ευτυχήσεις όταν είναι δυο λέξεις, ξέρετε ποιες, μη με κάνετε να ντρέπομαι...

Επιστρέψαμε. Νοσταλγούμε. Προσαρμοζόμαστε. Προχωράμε.