Το τρίτο στεφάνι του Ταχτσή

Από πριν τα Χριστούγεννα που είδα την παράσταση στο Ρεξ ψάχνω να βρω τι ήταν εκείνο που με κράτησε στην καρέκλα μου 4 ώρες χωρίς να κουραστώ (παρότι είχα ξυπνήσει αρκετά πρωί και δε θα πήγαινα σπίτι μου μέχρι αργά το βράδυ). Σίγουρα βοήθησε η περιστρεφόμενη σκηνή η οποία έδινε μεγάλες δυνατότητες για άλματα στο παρόν και στο παρελθόν στην αφήγηση της Νίνας (Φ. Κομνηνού) και της Εκάβης (Ν. Μεντή). 

Ενδεχομένως να ακούγεται κουραστικό ότι για 4 ώρες θα "ακούς" (περίφημοι οι κατά διαστήματα μονόλογοι των πρωταγωνιστριών) και θα "βλέπεις" (είτε να εκτυλίσσονται στη σκηνή μπροστά σου, είτε να οπτικοποιούνται από τη γλαφυρή αφήγηση) οι ιστορίες δύο γυναικών της εποχής του Μεσοπολέμου, αλλά δεν είναι. Γιατί μαζί τους ξετυλίγεται το κουβάρι των ηθών, των παραδόσεων, του τρόπου ζωής της Ελλάδας εκείνης της εποχής. Αντιλήψεις, στερεότυπα, ταμπού, έρχονται στο φως μέσα από την περίεργα χαρισματική πένα του Ταχτσή και τη σκηνοθεσία Φασουλή. Απορίας άξιο πως μπορείς να χωρέσεις ένα τέτοιο έργο ακόμα και σε 4 ώρες.

Μετά το τέλος της παράστασης (και με τις σαφείς αναφορές στην ομοφυλοφιλία και την παρενδυσία του Ταχτσή) δε μπορείς να μην αναρωτηθείς τι υπήρχε στο μυαλό αυτού του ανθρώπου. Διαβάζοντας διάφορα στοιχεία για τη βιογραφία του δε μπορώ να καταλήξω κάπου. Ο Ταχτσής απολάμβανε τα βράδια στις πιάτσες όπως απολάμβανε και να τσακώνεται με τις άλλες τραβεστί. Κάποιοι αποδίδουν τη συμπεριφορά του αυτή στο προβληματικό του οικογενειακό περιβάλλον : ένας πατέρας μέθυσος, μία μάνα ατίθαση, μία γιαγιά με τεράστια αδυναμία στα αγόρια. Η μη άμεση αποδοχή του τον έκανε και παραπάνω εριστικό απότι ήταν. Αρκούν όλα αυτά για να συνθέσουν ένα άτομο με το χαρακτήρα του Ταχτσή;

Αναπάντητο ερώτημα όπως και αναπάντητο μένει και το αίνιγμα της δολοφονίας του. Κάποιοι λένε πως τον δολοφόνησε ο τελευταίος του πελάτης επειδή κατάλαβε πως ήταν γυναίκα. Άλλοι λένε πως ο Ταχτσής είχε ξεκινήσει να γράφει το δεύτερο μυθιστόρημά του, ώστε να μην τον πουν "συγγραφέα του ενός βιβλίου", και στο οποίο θα αποκάλυπτε μυστικά για ονόματα της υψηλής αθηναϊκής κοινωνίας.

Φήμες ή πραγματικότητα; Χαρισματικός και παρεξηγημένος ή υπερτιμημένος και αθεράπευτα εγωιστής; Ερωτήματα που μάλλον δε σηκώνουν μονόπλευρες απαντήσεις. Προσωπικά πάντως ευχαριστήθηκα την παράσταση :) Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!