25

Γενέθλια σήμερα. Άλλη μια χρονιά στην πλάτη. Άλλη μια χρονιά που φεύγει. Αυτός ο ταυτοχρονισμός γενεθλίων, αλλαγής χρόνου πάντα με έβαζε στη διαδικασία του απολογισμού. Κάποιες χρονιές θετικός, κάποιες αρνητικός, κάποιες ουδέτερος.

Το 2008 για μένα ήταν καλή χρονιά. Σίγουρα τίποτα δεν ήταν όπως ακριβώς το ήθελα (σε ποιον είναι άλλωστε) αλλά όπως φαίνεται το κλείσιμο της χρονιάς θα με βρει σε μια κατάσταση σχετικής ψυχικής ηρεμίας, σημάδι πως δε μου λείπει κάτι. όπως άλλοτε. Ίσως η μοίρα ήθελε να ισορροπήσει τις περσινές γιορτές (που είχα τις χειρότερες διαθέσεις ever) με τις φετινές. Μια εκκολαπτόμενη σχέση, φιλίες που αναπτύσσονται σαν αναρριχώμενος κισσός (sic) και με κάνουν να νιώθω μέλος μιας άλλης οικογένειας από κείνες που θα ήθελα, δουλίτσα και υγεία.

Πληρότητα; Μπορεί όχι 100% αλλά υπάρχει θετικότητα. Και σε αυτό έχει συμβάλει και το ιστολόγιο-ημερολόγιο αυτό και όλη αυτή η μεγάλη ηλεκτρονική blogoπαρέα που εμένα με βοηθά να γίνομαι καλύτερος, να ανοίγομαι περισσότερο, να μην κλείνομαι στον εαυτό μου. Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι ολόψυχα καλές γιορτές με υγεία πάνω απόλα. Και του χρόνου.

p.s. το χριστουγεννιάτικο-δώρο βρακί, μία ευγενική ανιδιοτελής προσφορά του αγαπημένου μου tovene (φωτογραφία είναι και μου την έστειλε, μην παρεξηγηθούμε)

Δημήτρης Ελευθερόπουλος

Γεννημένος το 1976, θεωρήθηκε από πολλούς, ταλαντούχος τερματοφύλακας αλλά παράλληλα αμφισβητήθηκε όσο λίγοι παίχτες, κυρίως από το κοινό της ομάδας του Ολυμπιακού, για την οποία αγωνίστηκε για αρκετά χρόνια, μετά την ανάδειξη του από την Προοδευτική.Τελικά κατέληξε στην Ιταλία, όπου σήμερα παίζει για τη Σιέννα. Στην προσωπική του ζωή, λίγοι γνωρίζουν για το εξώγαμο παιδί που σήμερα πρέπει να φτάνει τα 6 χρόνια ζωής, πολλοί γνωρίζουν για το αχαλίνωτο "γκομενίζειν" της παρέας του φραπέ (Ελευθερόπουλος-Γεωργάτος-Ανατολάκης). Έλα και έρχονται χριστούγεννααααααα.

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

Αποφάσισα σήμερα να γράψω για τα γεγονότα που συγκλόνισαν (τι βαρύγδουπη λέξη) την Ελλάδα. Όχι για να δείξω πως εκεί που ξαφνικά όλοι αγχωθήκαμε, ξεπεταχτήκαμε, φωνάξαμε, έτσι ξαφνικά και μέσα σε 2-3 μέρες γυρίσαμε στην καθημερινότητά μας, αλλά γιατί τώρα μπορώ και βλέπω κάποια πράγματα πιο καθαρά. Τα συμβάντα των τελευταίων ημερών μου έδειξαν κάποια πράγματα.

Η κυβέρνηση(λέγε με ΝΔ) εκτός από ανίκανη να δώσει λύσεις, νομίζω πως πλέον γίνεται και επικίνδυνη για τους πολίτες. Η αξιωματική αντιπολίτευση(λέγε με ΠΑΣΟΚ), καρπώθηκε ένα αναγκαστικό αποτέλεσμα δημοσκοπήσεων και χάρηκε πως θα γίνει κυβέρνηση αλλά νομίζω πως δεν έπεισε κανέναν για το ότι θα έχει τη δυνατότητα να λύσει το παραμικρό πρόβλημα, εφόσον ακόμη και τώρα οι αντιδράσεις της περιορίζονται στα στοιχειώδη. Το ΚΚΕ προτίμησε να ασχοληθεί με τους κουκουλοφόρους και το πως αυτοί χαιδεύονται από το ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκπρόσωποι του τελευταίου (αλαβάνος, τσίπρας) προσπαθώντας να λύσουν το πρόβλημα του ποιος τελικά θα  φαίνεται στο κόμμα και να αντιληφθούν ποιος είναι ο ρόλος της αριστεράς μετά τη φούσκα των δημοσκοπήσεων, έχασαν την ουσία. Δεν πιστεύω να θέλετε να μιλήσουμε για το ΛΑΟΣ και την ευκαιρία που βρήκε να χαντακώσει ξανά τους μετανάστες;

Τα πρόσφατα συμβάντα, για μένα, απέδειξαν περίτρανα πως ο λαός δεν κοιμάται. Ο λαός καραδοκεί. Και περιμένει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει ένα ποτήρι. Τι περιέχει όμως αυτό το ποτήρι; Μπορεί να μην είναι η επανάσταση που κάποιοι περιμένουν αλλά σίγουρα είναι μία ζύμωση, μία διαδικασία που ωριμάζει το μυαλό μας και το κάνει να δει την πραγματικότητα, όχι αυτή που δίνουν τα κανάλια και οι πολιτικοί, αλλά αυτή που είναι πραγματικά. Αυτήν που μας έδειξε η απόφαση της υπόθεσης ζαρντινιέρας, αυτήν που μας έδειξαν τα 5 διαφορετικά πορίσματα της εξεταστικής επιτροπής για το Βατοπέδι και τόσα μα τόσα άλλα. Ο λαός ξυπνά. Πολλοί πλέον ανησυχούν (όχι αδίκως) για το πως θα μεγαλώσουμε οι επόμενες γενιές, τι θα παραδώσουμε στις επόμενες, τι θα παραλάβουμε από τις τωρινές. Δυστυχώς κάπου διάβασα κάτι που με προβλημάτισε. Κοντεύω τα 25. Η πλειοψηφία των γονέων παιδιών της ηλικίας μου έζησε καλά (η πλειοψηφία λέω μη βαράτε). Σίγουρα πολλοί καρπωθήκαμε τα οφέλη αυτής της ζωής και εκμεταλευτήκαμε τη δυνατότητα να σπουδάσουμε με χρήματα των γονέων, να ζήσουμε στο σπίτι μαζί τους μέχρι να μεγαλώσουμε (πόσο;) και άλλα πολλά. Και γιαυτό ίσως δεν είναι τόσο εμφανή τα σημάδια πως η κρίση, η οποία έχει έρθει προ πολλού, θα φανεί ακόμα πιο αμείλικτη όταν έρθουμε εμείς στη θέση των γονέων μας και που δε θα έχουμε τη δυνατότητα όχι να παρέχουμε κάτι σε κάποιον άλλον (παιδί, συγγενή, φίλο) αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό.

Αυτό που πιστεύω πως έμεινε τελικά από τις τελευταίες μέρες, ότι πλέον μπορούμε και συνειδητοποιούμε (αργά το καταλάβαμε) τη σοβαρότητα κάποιων καταστάσεων και διακρίνουμε (επιτέλους) ότι το μέλλον δεν είναι καθόλου ευοίωνο.

Πόσο πολύ...

..μου αρέσει που κοιμάσαι αγκαλιά μου (κυριολεκτικά γιατί σε περνάω ένα κεφάλι)
..μου αρέσει που ξυπνάω πρώτος από σένα και μετά ξυπνάω και σένα με χάδια και φιλάκια
..μου αρέσει όταν με φιλάς, μετά με κοιτάς στα μάτια και χαμογελάς
..μου αρέσει όταν σου λέω "σας παρακαλώ δε θα θελα", και μου απαντάς πως κανονικά εσύ θα έπρεπε να το λες αυτό
..μου αρέσει όταν το πρωί σου φτιάχνω να πεις το γάλα σου
..μου αρέσει όταν ζηλεύεις τους (πανέμορφους) φίλους μου
..μου αρέσει όταν μου λες πως θες να έρθεις μαζί μου στον ορθοδοντικό
..μου αρέσει όταν μου λες πως τα χείλη σου μαλακώνουν μετά από τόσα φιλιά[...]
..με εκνευρίζει που δε μπορώ να φιλήσω το αγόρι μου στη μέση του δρόμου

Έλα το x-mas spirit να ανεβαίνει [ευχαριστώ τον musicbug που με το ποστ μου, μου έμαθε αυτό το υπέροχο τραγούδι]

δεκέμβρης 2008

Διαπιστώσεις των ημερών

~ Τις τελευταίες μέρες είμαι χαρούμενος γενικά. ίσως επειδή είμαι και αρκετά απασχολημένος, ίσως επειδή έλειψα και ένα ταξίδι, ίσως επειδή διάφορα πράγματαπάνε καλά σε όλους τους τομείς. Παρόλα αυτά νιώθω αχάριστος όταν τσαντίζομαι με διάφορα μικροπράγματα, όπως ότι έχασα το μετρό, ότι μου πετάχτηκε το γάλα το πρωί στην κουζίνακαι άλλα μικρά καθημερινά πραγματάκια. αλλά έτσι δεν είναι; πάντα αναζητάμε το τέλειο, το ιδανικό, αυτό που δε μπορούμε να έχουμε.ματαιότης και ματαιοδοξία είχε πει κάποιος (εντάξει πολλοί το χαν πει αλλά τι να κάνουμε).

~ Την επόμενη βδομάδα έρχονται και επίσημα τα Χριστούγεννα. Παρόλα αυτά δεν έχω καμία διάθεση εορταστικού κλίματος. Αντίθετα, έχω μια απίστευτη όρεξη να δουλέψω εκείνες τις μέρες.Γιατί; Ρητορικό το ερώτημα, παρακαλώ να μην δεχτώ συγκαταβατικές απαντήσεις μόνο ομοιοπαθείς :) Επίσης, μη βιαστείτε να συμπεράνετε, πως δεν είμαι καλά ψυχολογικά. Μάλλον είμαι στα καλύτερά μου!

~ Αναζητείται ο πρωτο-διατυπωτής του ρητού πως "Όταν είσαι με κάποιον, τότε θα σου εμφανιστούν ταυτόχρονα και άλλοι που δεν υπήρχαν όταν ήσουν μόνος", διότι ή είναι πολύ ηλίθιος ή είναι θεογκόμενος.

~ Τελικά ας με ενημερώσει κάποιος επειδή είμαι εκτός πραγματικότητος, το δέντρο στο Σύνταγμα θα ανάψει (μεταφορικά γιατί κυριολεκτικά άναψε ήδη);

~ Το 2008 φαίνεται πως θα φύγει, με πολύ ωραίες αναμνήσεις και πολύ το γουστάρω! Από το 2005 έχω να το πω αυτό.

~ Σας αφήνω με μία γεύση χριστουγεννιάτικου Παρισιού του έρωτα και της αγάπης, από τη βόλτα μου εκεί το σαββατοκύριακο για μία δουλειά

Chasing pavements

Ένα υπέροχο τραγούδι, για κάποιους υπέροχους ανθρώπους.

Άλλοι το ξέρουν πως τους λατρεύω, άλλοι το έμαθαν πρόσφατα, άλλοι δε θα το μάθουν ποτέ.

Γιατί για εκείνη τη διαδρομή προς το πουθενά ζούμε, που λέει και το τραγούδι.

Τρέχει, τρέχει το νερό

Τα σπαστά ανοιχτοκάστανα μαλλιά σου.
Τα γεμάτα λάμψη μάτια σου.

Τις τελευταίες μέρες νιώθω πως ο χρόνος περνάει γρήγορα. Συμβαίνουν πράγματα που αλλάζουν τις καταστάσεις και τις ισορροπίες γύρω μου. Φιλίες που δένουν περισσότερο, φιλίες που σπάνε σα πορσελάνες, μυστικά που έρχονται στο φως. Μία φίλη έχασε τον 26χρονο αδελφό της σε τροχαίο και αυτό με έκανε να σκεφτώ πόσο εγωιστής είμαι που γκρινιάζω και κλαψομουνιάζω για λεπτομέρειες που δε μου πάνε καλά. Αλλά νιώθω πως δε φταίω εγώ. Έχω μάθει να είμαι αυστηρός με μένα, με τους άλλους. Ξεχνάω κάποιες φορές να χαλαρώσω και δεν είναι πάντα καλό.

Οι ανοιχτές πλάτες σου.
Τα σφιγμένα πόδια σου.

Έτσι και σήμερα το πρωί που κοιμόσουν αγκαλιά μου. Είχα ξυπνήσει πρώτος από σένα και χάζευα. Πότε το αθώο, νεανικό πρόσωπό σου, πότε το στήθος σου που ανέπνεε. Η απόλυτη ησυχία μου επέτρεπε να ακούω ακόμα και τους χτύπους της καρδιάς σου. Και όμως σκεφτόμουν. Δε θυμάμαι καν τι. Μέχρι που σταμάτησα. Μέχρι τη μαγική εκείνη στιγμή που 2 κορμιά ξυπνάνε, τα πόδια τους μπλέκονται κάτω από το κρεβάτι και ο ένας λέει στον άλλο καλημέρα με ένα φιλί που τα χείλη είναι στεγνά, ακόμη..

Οι απορίες σου για όλα.
Η athens voice που μας έφερε κοντά.

Ήθελα να σου δώσω τόσα. Να σου φτιάξω καφέ και να στον φέρω στο κρεβάτι. Δεν πρόλαβα γιατί σηκώθηκες και έτρεξες ξοπίσω μου να δεις τι κάνω. Ντύθηκες γιατί κρύωνες και εγώ σου έφερα τον καφέ σου. Χάζεψες στο ίντερνετ μέχρι να φέρω και τον δικό μου και μετά καθήσαμε μαζί. Ήσουν αμήχανος ακόμη γιατί είσαι ασυνήθιστος και άπειρος σε αυτά. Τώρα τα μαθαίνεις..
Τα χάδια σου.
Τα σημάδια από τα παθιασμένα φιλιά σου.

Η φετινή φούσκα της τηλεόρασης

Τώρα τις τηλεοράσεις κρεμάστε τις ψηλά. Δε χρειάζονται. Ή μάλλον μιας και τις έχετε, μπορείτε να τις μετατρέψετε σε διακοσμητικά αντικείμενα. Εγώ σκέφτομαι να την κρεμάσω από ψηλά. Άλλη μία σεζόν διανύουμε που δεν θα υπάρξει σίριαλ να καταφέρει να κερδίσει όλο το τηλεοπτικό κοινό. Η πρόβλεψη του προηγούμενου ποστ ήταν σχεδόν ακριβής. Ο κόσμος (όχι όλος ο κόσμος, αυτοί που βλέπουν ακόμη τηλεόραση για να μην ξεχνιόμαστε) στρέφονται για μια ακόμη φορά σε κωμωδίες κλασσικές του είδους με ηθοποιούς που παίρνουν στους ώμους τους όλη τη σειρά (Μπέζος, Φιλιππίδης).

* Για όσους ενδιαφέρεστε (μιας και την προηγούμενη φορά παρέλειψα) ο ωραίος γιος στο Λάκη το Γλυκούλη (μα τι όνομα για σίριαλ) είναι ο Δημήτρης Λιακόπουλος

* Το μυστικό της Αλίκης(με την αντιπαθή σε εμένα Παπουτσάκη) παρακολουθείται πιστά από 2 άτομα : έναν blogger και τη μαμά της Παπουτσάκη (για την τελευταία κρατώ επιφυλάξεις).

* Τα άγρια παιδιά μας εντυπωσιάζουν μόνο και μόνο επειδή είναι όμορφα (ίσως και λίγο ατάλαντα ακόμη) μιας και από νούμερα δεν τα πάνε και τόσο καλά(η μέτρια 5η season του grey's anatomy παίρνει κεφάλι). Να φταίει η ανυπαρξία σεναρίου, να φταίει ο σουρεαλισμός που διέπει τη σειρά, να φταίει που δεν έχουμε δει ακόμη ολόγυμνο το Νίκο Αγγελή; (Νίκο σε αγαπώ πάρα πολύ, τηλεφώνησέ μου όποτε θες να πάμε για καφέ).

* Τα ματωμένα χώματα με το λατρεμένο Καραμίχο και τον αγαπημένο Μουριάδη, εξακολουθώ να πιστεύω πως είναι καλογυρισμένη σειρά, αλλά όπως όλες άλλωστε του συγκεκριμένου είδους (βλέπε το 10, αίθουσα θρόνου κλπ) απευθύνονται σε πολύ συγκεκριμένο κοινό και γιαυτό αδυνατούν να πιάσουν πάνω από 20% (ευτυχώς έπιασαν το νόημα στον άλφα και τουλάχιστον αντί Παρασκευή το παίζουν Πέμπτη μπας και πάρει και lead-in από το πακέτο).

* Περιέργως το κλειδί του παραδείσου (όταν παίζεται) κάνει μεγαλύτερα νούμερα από το ποιος μας πιάνει (αυτό και όταν παίζεται) του wanna-be Καπουτζίδη σεναριογράφου

* Η πολυκατοικία με το γκέι ζευγάρι εξακολουθεί να σκίζει σε νούμερα χωρίς βέβαια να ξεχωρίζει, ξεχωρίζει όμως η ρώγα του Τσιμιτσέλη σε κάθε σχεδόν επεισόδιο (btw, δεν είχαμε κάτι νεότερο από το γκέι ζευγάρι ε;)

* Επίσης η φετινή σεζόν θα κλείσει με το ερώτημα : Ποιος θα εμφανιστεί πιο πολλές φορές ημίγυμνος σε σίριαλ; Σίγουρα στους υποψήφιους θα είναι ο τηλεοπτικός γιος του Γιάννη Μπέζου στο ευτυχισμένοι μαζί.

* Το πρώτο σίριαλ που κόβεται θα είναι το Πάρις και Ελένη του ΑΝΤ1 μιας και δεν είχε καμία τύχη απέναντι στο βαρύ πυροβολικό της Δευτέρας του MEGA.

* Τέλος(εμβόλιμη σφήνα από τα ξένα σίριαλ), ας σταματήσει κάποιος όσο είναι καιρός την παρωδία που λέγεται "Heroes-3η σεζόν και όποιος αντέξει".

1η Δεκεμβρίου

Νιώθω τυχερός που έμαθα από τις πρώτες μου φορές να κάνω σεξ με προφυλακτικό. Νιώθω τυχερός που ο πατέρας μου, μου είχε πει να παίρνω πάντα προφυλάξεις.

Προβληματίζομαι που η πλειοψηφία των str8 ζευγαριών που ξέρω κάνει σεξ χωρίς προφυλακτικό. Δεν τους νοιάζει τίποτα. Είναι αναίσθητοι. Καμία σκέψη για εγκυμοσύνες, πόσο μάλλον για μολύνσεις. Μια φίλη μου έχει κολλήσει 2 φορές κάποια μόλυνση αλλά εξακολουθεί να κάνει σεξ χωρίς προφυλακτικό. Νιώθω ότι ο κόσμος είναι ηλίθιος. Άλλη φίλη μου αναγκάζει το γκόμενό της να τελειώνει έξω επειδή δε θέλει να βάλει προφυλακτικό. Όταν αυτός της είπε πως δε μπορεί να τον παίζει για να τελειώσει, τότε αποφάσισαν να κάνουν σεξ χωρίς προφυλακτικό και να το βάζει για να τελειώνει μέσα της.

Οι gay γνωστοί μου είναι ίσως σε καλύτερη μοίρα. Επειδή περιορίζονται στα γνωστά games. Παρόλα αυτά ξέρω περιπτώσεις που gay έκαναν σεξ χωρίς προφυλακτικό, επειδή κάποιος από τους δύο το ζήτησε ή πάνω στην καύλα το ξέχασε ή απλά δεν υπήρχε εύκαιρο εκείνη τη στιγμή.

Προσωπικά φοβάμαι κάθε φορά στην οποιαδήποτε επαφή και στενοχωριέμαι που υπάρχει κόσμος που μου έχει ζητήσει χωρίς προφυλακτικό. Κάποιους τους έδιωξα αλλά κυκλοφορούν εκεί έξω. Δυστυχώς κάποιοι πιστεύουν πως το AIDS και ο ιός HIV δε μας αφορούν όλους αλλά κάνουν λάθος. Κάποιος μου είχε πει : "Σιγά πως κάνεις έτσι, πλέον, είναι απλά χρόνια ασθένεια". Και αναρωτιέμαι αν υπάρχει τόσος πολύς ηλίθιος κόσμος εκεί έξω...

Απόψε έχω θέμα

Απόψε έχω θέμα γιατί είδα τον Κώστα, ένα παλιό ραντεβού, ένα παλιό wannabe γκόμενο, ένα παλιό παρσέ, που με θυμήθηκε. εγώ πάλι δυσκολεύτηκα λίγο αλλά μετά θυμήθηκα τις ατάκες του στο σεξ, τις υστερίες του όταν ήθελε να πουδραριστεί επειδή τα γενάκια μου τον ερέθισαν και θα τον έβλεπε ο μπαμπάς το καμάρι του και άλλα πολλά. Το φοβερό είναι πως αφού χώρισαν οι δρόμοι μας (έπρεπε να μπω στο τρόλει) μου έστειλε μήνυμα στο κινητό να μου πει πως ομόρφυνα. Απάντησα πως ήμουν πάντα όμορφος απλά αυτός δεν το έβλεπε.

Απόψε έχω θέμα γιατί κατεβαίνοντας από το τρόλει (βλέπε παραπάνω), έπεσα πάνω στον Αντρέα. Ο Αντρέας είναι ξανθός και ήταν από τους πρώτους μου έρωτες (εκείνους τους που μόνο εγώ είχα ολοκληρώσει, ξέρετε φαντάζομαι πως). Ο Αντρέας είχε (μάλλον ακόμα έχει) όλα τα χαρακτηριστικά ενός γκόμενου που θα μπορούσε να σταθεί δίπλα μου. Είχαμε γνωριστεί κάτω από άκυρες συνθήκες, πριν περίπου 9 άκυρα χρόνια και η μεταξύ μας επαφή ήταν τόσο άκυρη όσο μπορούσε να είναι, μέχρι που χαθήκαμε σχεδόν εντελώς. Το θέμα είναι πως ποτέ δεν έμαθα αν είναι γκέι (παρότι οι γνωστοί μας αυτό λέγανε). Το θέμα είναι πως ούτε τώρα μιλήσαμε αρκετά για να καταλάβω... Και είμαστε και φίλοι στο facebook. Τι κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις (όταν αρνείται να πάτε και για καφέ);

Απόψε έχω θέμα γιατί διάβασα ότι οι καταθέσεις του Βατοπεδίου φτάνουν τα 104.855.971,14 ευρώ.

Απόψε έχω θέμα γιατί μου έστειλες μήνυμα(o mr.dark) να μου πεις πως τσαντίστηκες που το Σάββατο το βράδυ, αφού σε κάλεσα στο mybar, δε σου έδινα σημασία και μιλούσα με τους άλλους φίλους μου.

Απόψε έχω θέμα γιατί το πιπίνι της Athens Voice θα μου βγάλει ξινό τον καφέ που ακόμα να πιούμε.

Απόψε έχω θέμα γιατί χάρηκα που 2 φίλοι ήρθαν να με δουν στη δουλειά μου (ψάχνοντας ώρα να βρουν που είναι) και μου έφεραν και γιαουρτάκι (σκεφτόμενοι τα δόντια μου φυσικά).

Απόψε έχω θέμα γιατί το παραπάνω κανείς δεν το έχει ξανακάνει αυτό για μένα και μάλλον δεν τους ευχαρίστησα αρκετά.

(Χωρίς τίτλο)

Για μένα που σήμερα οι σκέψεις μου είναι μπερδεμένες και δε μπορώ να τις μαζέψω σε 5 σειρές

Για τον κύριο στο μετρό που μου έδωσε ένα χαρτομάντηλο όταν είδε πως δεν είμαι καλά

Για το ζευγάρι κοριτσιών που έφευγαν για ταξίδι στην Κρήτη

Για τη μαμά με το ένα μωρό στο καρότσι και τα δύο παιδιά από το χέρι που είδα στο δρόμο

Για τους φίλους που είναι ερωτευμένοι μονόπλευρα

Για σένα που έχεις πέσει περισσότερες φορές απόσες θυμάσαι αλλά πάντα ξανασηκώνεσαι

Πότε θα μάθω να μη ζηλεύω τα καλά των άλλων, παραβλέποντας τα κακά τους;
Γιατί η ζωή είναι ένα παιχνίδι, κι ας πούμε ότι κέρδισες τι θα βγει;

The Big Christmas 2008 Event - VOTE NOW!

Διαγωνισμός στολιδιού! Ψηφίστε το καλύτερο στολίδι από αυτά που εμφανίζονται στο βίντεο! Ο νικητής κερδίζει απίστευτα δώρα!
Δηλώστε τώρα την προτίμησή σας στα σχόλια. Χρέωση 0 ευρώ / comment. Εξαιρούνται του διαγωνισμού bloggers με βαθμό συγγένειας κάτω του δευτέρου.



Όπως καταλαβαίνετε το δέντρο στολίστηκε. Ήταν μια μαγική στιγμή και ακόμα πιο μαγική είναι η στιγμή τώρα που το έχω δίπλα μου και βλέπω το στολίδι που ο καθένας νοιάστηκε να φτιάξει, να βρει, να αγοράσει και να φέρει. Με συγκινήσατε και σας ευχαριστώ όλους! Τα λέμε στην αποκαθήλωση του δέντρου!

The desktop and the song

Στα πλαίσια της πρωτοβουλίας "ουδέν κρυπτόν από το κοινό μας", αποκαλύπτουμε τα desktop μας, τα wallpaper μας. Σας παρουσιάζω λοιπόν το desktop ενός από τα πισιά μου. Κάντε κλικ στην εικόνα για να τη δείτε μεγάλη (την εικόνα).

Χτες, και έπειτα από την απόρριψη του mr.dark να έρθει μαζί μου στον ορθοδοντικό, πήγαμε για καφέ, αφού περπατήσαμε από το σύνταγμα ως το γκάζι. Και κάπως έτσι, θυμήθηκε τα παλιά, τότε που περπατούσαμε ξανά τις ίδιες διαδρομές και πιάσαμε τα θέματα που μας απασχολούν. Αφού μου εξομολογήθηκε πως νιώθει ότι δεν περνάει καλά, πως θέλει να έρθει στην Αθήνα, πως έχει βαρεθεί το να βγαίνει, πως υπάρχουν στιγμές που του λείπει το παλιό εμείς, πως, πως, πως και εγώ είχα ήδη φορτώσει αρκετά (είχα αρχίσει και να πιέζομαι από το μηχανισμό robocop-hanibal lecter που έχω στο στόμα μου) και του τα έσυρα κανονικά. Πως αυτός ευθύνεται για το ότι καταντήσαμε έτσι και πως πλέον δε δίνω δεκάρα για αυτόν αλλά κοιτάω μόνο τον εαυτό μου. Και εκεί που περίμενα ότι θα τσαντιστεί και θα τσακωθούμε για 200ή φορά για τα ίδια πράγματα, συμφώνησε απόλυτα. Και μετά τι; Θα γίνουμε φίλοι; Εγώ δεν πιστεύω σε αυτά τα πράματα. Άντε καλό ΠΣΚ να έχουμε και μην ξεχνάτε, αύριο ανάβουμε το δέντρο.

I choose to believe those pretty lies

And I wont blame you for making me feel good for a while

I know it wont last baby,

Its like almost you got me

Σελίδες ημερολογίου

"Σε είδα στο λεωφορείο, με κοιτούσες, κατεβήκαμε στην ίδια στάση" Και ναι! Έπειτα από απέλπιδες προσπάθειες να καρφώνω γκομενάκια-πιπινάκια στα λαικά ΜΜΜ, επιτέλους οι προσπάθειές μου απέδωσαν καρπούς. Πάντα όταν κοιτάω κάποιον στον δρόμο πιστεύω πως αν αυτός μου ανταποδώσει βλέμμα θα είναι είτε επειδή θα κοιτάει την ξανθιά πίσω μου, είτε επειδή έχω κάτι το αστείο είτε επειδή κάπου πρέπει να κοιτάει (οποία κυνικότητα). Όταν διάβασα την αγγελία στην athens voice, τσέκαρα τα πάντα να δω πως όντως υπάρχει πιθανότητα να αναφερόταν σε μένα και αφού επιβεβαιώθηκα έστειλα email (εν τω μεταξύ το email στην αγγελία ήταν λάθος και ήθελε μια αλλαγή σε ένα γράμμα, την οποία μάντεψα γιατί ως γνωστόν έχουμε και IQ250). Βέβαια, ότι λάμπει δεν είναι χρυσός μιας και η μοίρα τον τελευταίο καιρό εκτός από το να με στέλνει σε πιπίνια (ο εν λόγω είναι 20άρης -στην ηλικία-), με στέλνει και σε άβγαλτα παιδιά. Ο αγγελιοβάλτης λοιπόν, εκτός από 20 ετών, είναι και παρθένος (με άντρες, για γυναίκες δε ρώτησα) και αναρωτιέται για το τι τελικά γουστάρει σε αυτή τη σεξουαλική του περιπλάνηση. Δε λέω, όλοι τα έχουμε περάσει αυτά, απλά νιώθω πως δεν είμαι πια στη φάση και στην υπομονή να περιμένω πότε θα κατασταλάξει (και μέχρι τότε τι?) και γενικότερα να μαθαίνω που μπαίνει-τι (μη ρωτήσετε τι?). Παρόλα αυτά θα βγούμε για καφέ, έτσι για να μας φύγει και η κάψα και βλέπουμε. Μπορεί να ερωτευτώ παράφορα (πιστεύω πως ακόμα μπορώ).

Ταυτόχρονα, σας έχω αποκρύψει επειδή θεώρησα ήσσονος σημασίας, κάποιες συνομιλίες που είχα στο ΜΣΝ με τον mr.dark την προηγούμενη βδομάδα. Τον είχαν πιάσει λοιπόν τα γνωστά ψυχασθενικά-συναισθηματικά του προβλήματα και εγώ θες επειδή μου χει σπάσει τα νεύρα τόσα χρόνια, θες επειδή το γούσταρα το σκηνικό, τον αποπήρα και του είπα πως δε μπορώ πια να τον βοηθήσω σε τίποτα. Μου είχε πει πως θα έρθει το ΣΚ στην Αθήνα, εγώ του είπα πως θα είμαι Ιταλία και αφού έδειξε πως στενοχωρήθηκε και έτσι στο απροειδοποίητο ήρθε αυτές τις μέρες. Μου έχει ζητήσει να βγούμε για καφέ να μιλήσουμε. Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι θέλει πια και τι αποζητά. Αφού απέρριψε την πρότασή μου να έρθει αύριο στον ορθοδοντικό μαζί μου, του είπα αν θέλει να βρεθούμε μετά "να μιλήσουμε" (εφόσον πάντα δεν πονάω από τη μετατροπή μου σε ρόμποκοπ που προωθεί ο ορθοδοντικός). Μολαταύτα μου είπε πως μπορεί να έρθει και σπίτι μου εφόσον πονάω να μου συμπαρασταθεί. Τι να πει κανείς... Θα έχουμε νέα σύντομα.

Στο μεταξύ, μην ξεχνάτε πως το Σάββατο στολίζουμε δέντρο. Περιμένω ακόμη συμμετοχές. Ναι. Από σένα αγαπητέ αναγνώστη που θες να νιώσεις τη χαρά του δέντρου. Στείλε mail λοιπόν να μάθεις πληροφορίες!

Γιούρκας Σειταρίδης

Γεννημένος το 1981 στον Πειραιά(με ότι αυτό συνεπάγεται), έχει απίστευτο σώμα, ξεκίνησε από τον ΠΑΣ Γιάννενα και κατέληξε στον ΠΑΟ. Ήταν από τα λαμπρά παιδιά του EURO2004, κάτι που τον έστειλε στην Πόρτο, αργότερα στη Δυναμό και σήμερα στην Ατλέντικο Μαδρίτης. Αγνοώ την οικογενειακή του κατάσταση μιας και την κρατάει μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Αν τον γνωρίζει κανείς, ας του πει πως είμαι ελεύθερος...

Αυτά για να δείτε πως η διάθεση "ανεβαίνει". Τόσο ώστε να φύγω για ΣΚΔΤ μερικές μέρες στην Ιταλία! Θα τα ξαναπούμε την επόμενη εβδομάδα, ως τότε να με σκέφτεστε και να μου εύχεστε τα καλύτερα!

Παγίδες

Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως βάζω τον εαυτό μου σε διαδικασίες που ξέρω ότι θα πληγωθεί. Σε διαδικασίες σκέψης, μελαγχολίας. Τον πιέζω να σκεφτεί τι μου λείπει.

Είναι μαζοχιστικό να στήνεις μια παγίδα στον εαυτό σου και κάθε φορά να είσαι έρμαιό της. Έτσι είναι και εκείνα τα δύσκολα βράδια, τα βράδια της μοναξιάς, τα βράδια που κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και κλείνω τα μάτια.

Και κοιτάζω τον καθρέφτη, όχι από φιλαρέσκεια, αλλά γιατί πρέπει κάθε τόσο να διορθώνω τη θηλιά που μ έχουν κρεμάσει, τη θηλιά που προσπαθώ να βγάλω.

Για σένα γιατί..

...γιατί με ξέρεις τόσο λίγο

...γιατί χαμογελάς και χαίρομαι

...γιατί οι άλλοι πιστεύουν πως δεν είσαι ωραίος αλλά για μένα είσαι ένας σκέτος γλύκας

...γιατί οι άλλοι πιστεύουν πως δεν έχεις ωραίο σώμα αλλά για μένα είσαι τέλειος

...γιατί μπορείς να είσαι τόσο ευγενικός και αγαθός

...γιατί είσαι τόσο χαριτωμένα ατζαμής και δε μπορώ παρά να γελάσω χαρούμενα

...γιατί με κάνεις να γίνομαι ηλίθιος από την αμηχανία όταν είμαι κοντά σου

...γιατί θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες

...γιατί ακόμα και αν δε μιλούσαμε εγώ θα ένιωθα άνετα μαζί σου

...γιατί όταν γυρίζω κουρασμένος και νευριασμένος σπίτι είσαι το μοναδικό άτομο που θα ήθελα απλά να αγκαλιάσω

...γιατί κάνεις τα μάτια μου να λάμπουν όταν με κοιτάς

...γιατί ακόμα δεν έχεις έρθει

Στολίζουμε δέντρο λέμε...

Από μικρός θυμάμαι πως τα Χριστούγεννα μου άρεσαν, γιατί έφευγα από το ένα νησί που μεγάλωνα, να πάω στο άλλο νησί της καταγωγής μου, για διακοπές. Πάντα τα είχα συνδυασμένα με μια περίοδο που ταξιδεύω, μια περίοδο που δεν κάνω τίποτα, μια περίοδο χαρούμενη.
Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως υπήρχαν και άλλα πράγματα στη μεγάλη αυτή γιορτή που είτε με έδεναν, είτε με απωθούσαν. Καταλάβαινα πως είναι μια οικογενειακή γιορτή, αλλά εγώ όσο περνάνε τα χρόνια βρίσκω όλο και λιγότερους λόγους να μην είμαι με την οικογένειά μου τις μέρες αυτές. Δυστυχώς οι περισσότεροι φίλοι μου (και ενίοτε γκόμενοι) ήταν πάντα με τις οικογένειές τους, οπότε επειδή η μοναξίτιδα δεν είναι ό,τι καλύτερο κάτι τέτοιες μέρες (με τους ρυθμούς αυτοκτονίας στα ύψη) πάντα κατέληγα μερικές μέρες με τους γονείς μου.
Ποτέ όμως δε μπορώ να πω ότι έκανα γιορτές που να είμαι πραγματικά χαρούμενος (εκτός ίσως από τις 1-2 χρονιές που ήμασταν καλά με εκείνον). Με θυμάμαι πάντα να κάθομαι μελαγχολικά κάτω από το δέντρο του σαλονιού, να σκέφτομαι, να φουσκώνω μπαλόνια, να μετακινώ τα στολίδια, να είμαι σε μία αναταραχή, σαν κάτι να λείπει...ξέρετε...αυτό που πάντα λείπει και δε μπορούμε να το βρούμε.

Τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια των ισορροπιών που προσπαθώ να βρω με τον εαυατό μου, προσπαθώ να αλλάξω κάπως τις γιορτές μου, να τις κάνω πιο γεμάτες, πιο χαρούμενες, πιο ανθρώπινες, με ανθρώπους που το έχουν και αυτοί ανάγκη! Γιαυτό λοιπόν, και φέτος όπως και πέρσι στις 21/11 στολίζουμε δέντρο. Στο σπίτι μου. Η αφίσα-πρόσκληση είναι (φυσικά) μία δουλειά του ταλαντούχου στον τομέα good-as-you, ο οποίος και θα παρευρεθεί στο στολισμό και στο άναμα των φωτακίων και τον ευχαριστώ. Όσοι άλλοι θέλετε, ή έχετε την ανάγκη να στολίσετε και εσείς ένα δέντρο, στείλτε ένα email και θα σας πω λεπτομέρειες.

Τα παιδιά της νύχτας

Ως παιδί της μεταρρύθμισης Αρσένη, κλήθηκα στη Β' Λυκείου να δώσω πανελλήνιες και στα 14 μαθήματα του σχολείου (3 μαθηματικά, 2 φυσικές, 2 χημείες, αρχαία, νέα κλπ κλπ). Μέσα σε αυτά τα μαθήματα που έδωσα ήταν και η Λογοτεχνία.
Θεωρώντας πως θα βελτιώσει την απόδοσή μου, εκτός από το διαβάζω ότι στο "Δωδεκάλογο του Γύφτου", η παρήχηση του "σ" στους πρώτους στίχους δίνει μια σκληρότητα στο ποίημα και προετοιμάζει τον αναγνώστη, επιδόθηκαι στο δικό μου συγγραφικό ταλέντο. Θέμα ιδιαίτερο ότι είχα δε μπορώ να το πω, ότι έγραφα γλαφυρά όμως μπορώ να το πω...
Σας παραθέτω λοιπόν το πρώτο μου χειρόγραφο... Ελπίζω να σας αρέσει.

Its bloggers chat part1

[...]
blogger1: τελευταία έχω γίνει πολύ ευάλωτος
blogger1: βλέπω το καφέ της χαράς και συγκινούμαι
blogger2: εγω βλεπω ενα ωραιο ραμμα και συγκινουμαι
blogger3: egw enan uperoxo nomo
blogger3: kai trexoun ta dakrua sta alavastrina magoulakia mou
blogger2: εσυ και η αφροδιτη της μηλου
blogger3: me eipe koulh?
blogger2: παρτο σαν κοπλιμεντο
blogger1: σε είπε όμορφη
blogger2: θεα επισης
blogger3: e ok tote
blogger3: etsi na to dextw
blogger1: έτσι έτσι
blogger3: proskunisti ti 8ea
blogger1: τι άλλα νέα
blogger3: kalaaaaaaa
blogger2: παιδια εμαθα το προγραμμα της μαντονα!
blogger2: παρτε λινκ
blogger3: playlist?
blogger2: οχι
blogger2: μισο
blogger3: a!
blogger1: να πάμε και στο μαυροβούνιο
blogger3: vre les?
blogger3: tzaba 8a einai
blogger1: γιατί έβαλες φατσούλα στο ΠΜ σου
blogger1: εντελώς
blogger3: lol
blogger1: θα φορτώσουμε ένα αμάξι και θα πάμε
blogger3: exw akefies
blogger1: όλοι οι αδέσμευτοι γκέι έχουν σήμερα
blogger1: το χει η μέρα
blogger3: lol
blogger2: http://www.aceshowbiz.com/news/view/00017814.html
blogger2: θαυμαστε
blogger2: 4 διαφορετικα σοου!
blogger2: θεα θεα θεα θεα θεα
blogger3: ok peistikame epitelous pws eisai gay
blogger1: τοιούτε
blogger1: ουυυυυ
blogger2: ντιγκιντανγκα!
blogger3: lougritsa!!!!
blogger1: παλιαδελφή
blogger1: πουστάκι
blogger2: ψωλορουφηχτρα
blogger2: κωλομπαρα
blogger3: this can go on forever
blogger2: σωστα
blogger3: lol
blogger1: το χόντρυνες
blogger2: ο μπαμπινιωτης θα ηταν περηφανος τωρα
blogger2: τετοιο λεξικο πλουτο λιγες λεξεις εχουν
blogger1: εεε μα
blogger3: proswpika to pswloroufixtra to vrika ebnefsmeno
blogger1: εμένα μ αρέσει πιο πολύ το ψωλαρπάχτρα
blogger1: αυτή η εμπλοκή του χ, του τ με το ρ δίνει έναν άλλο τόνο στη λέξη
blogger2: γεμιζει το στομα σου ρε παιδι μου!
blogger2: και κυριολεκτικα
blogger3: lol
blogger1: αχ
blogger3: bax
blogger2: σαχ
blogger2: ασχετο
blogger3: lol
blogger3: esu ti nea blogger1?
blogger1: έχω βαρεθεί να βγαινω κάθε βράδυ.. προχτές ξαναπήγα μαγκαζέ και χτες πήγα σοδάδε
blogger1: κατά τα άλλα νομίζω πως δεν κάνω κάτι παραγωγικό
blogger2: αγαπητε
blogger2: παραγωγικο ειναι
blogger2: αυτη τη στιγμη σπερνεις
blogger2: και μελλοντικα θα θερισεις
blogger3: loool
blogger1: μ αρέσει
blogger1: θα γίνω ο θεριστής
blogger2: κι εγω ο αλωναρης
blogger1: ε από την άλλη βδομάδα να αρχίσουμε δουλειά σιγά σιγά οπότε θα μπούμε σε τροχιά της νέας σεζόν
blogger3: sezon 2008-2009
blogger2: σαν σεζον μοδας ακουγεται
blogger1: ααα εγώ με τις σεζόν πάω
blogger1: οι χρονιές δε με εκφράζουν
[...]
blogger3: ax nai!
blogger3: kai makrumallides
blogger2: φοριεται μονο με αξεσουαρ καταλληλα
blogger1: έχεις αδυναμία στους μαρκυμάλληδες
blogger2: ?????
blogger2: πες τα τωρα
blogger1: *μακρυμάλληδες
blogger2: ξερνα
blogger3: kale de me diavazete?
blogger3: nai ok
blogger1: εγώ πίστευα
blogger1: ότι κάνεις πλάκα
blogger3: exw ena thing gia psilomakrumallides
blogger3: alla to ka8aro to makrumalli
blogger3: oxi ton teleiwmeno bixla
blogger2: οχι εξτενσιον
blogger1: με χαίτη
blogger1: βασικά είναι δύσκολο να βρεις γκέι μακρυμάλλη
blogger3: nai re gamwto
blogger3: de forietai sto kuklwma
blogger2: ειναι πιο δυσκολο απο το να βρεις γκει που να βλεπει μπαλα
blogger1: την κυριακή είδα έναν ωραίο στο εσκέιπ που τα είχε πιασμένα όμως
blogger1: αλλά ήταν ωραίο πιπίνι
blogger1: και νομίζω πως τον έχω ξαναδεί σε ένα πάρτυ
blogger3: nai kai piasmena mia xara
blogger3: de me xalaei
blogger1: στο οποίο με είχαν πληροφορήσει πως φασώθηκε με έναν
blogger2: εναν?
blogger1: ναι
blogger1: γιατί είχα ρωτήσει να μάθω...
blogger1: τι εστί αυτός ο μακρυμάλλης
blogger1: και μου παν τα χαίρια του
blogger1: ...
blogger3: einai dikia mas e?
blogger3: ilikia?
blogger1: ε μα ναι
blogger1: μικρός
blogger1: 22-23
blogger1: και μου χαν πει και το όνομά του
blogger3: ax duo xronakia pio megalos na itan
blogger1: αλλά τώρα το αγνοώ
blogger2: καλος ειναι
blogger2: κλεισε τον απο τωρα
blogger2: και σε δυο χρονια θα ειναι ετοιμος
blogger3: lol
blogger1: καλά πόσο είσαι εσύ?
blogger2: δε ρωτανε ΠΟΤΕ μια κυρια την ηλικια της
blogger3: pesta re
blogger3: egw prosvli8ika
blogger2: το ξερω
blogger2: δωσε τοπο στην οργη
blogger1: δε θα σχολιάσω....
blogger3: 8a dwsw

Τα προφυλακτικά ντολμαδάκια

O Γρηγόρης άνοιγε την πόρτα του διαμερίσματός του και πέταξε στον καναπέ την τσάντα του. Κοίταξε βιαστικά το σπίτι του και σκέφτηκε πως κάποια στιγμή έπρεπε να το τακτοποιήσει. Αλλά όχι εκείνη τη μέρα. Είχε ραντεβού με τον Αντρέα και ήξερε πόσο πολύ τον ενοχλούσε να αργεί. Άνοιξε βιαστικά το ψυγείο να πιει λίγο νερό και στα γρήγορα ξαναέβαλε την τσάντα του στον ώμο του. Κοίταξε τη βιβλιοθήκη του, εντόπισε το βιβλίο που του είχε ζητήσει ο Αντρέας και το έβαλε στην τσάντα του. Καθώς ξανάνοιγε την πόρτα, το μυαλό του έτρεξε για λίγο στα περασμένα. Πως γνωρίστηκαν, πόσο γρήγορα κατάλαβε ο Γρηγόρης ότι είναι ερωτευμένος, πόσο άργησε ο Αντρέας να δεχτεί τον εαυτό του, πόσο είχε πληγωθεί ο Γρηγόρης από αυτή του τη συμπεριφορά. Αλλά τελικά όλα έγιναν για καλό. Γιατί όταν ο Γρηγόρης εξομολογήθηκε τα πάντα στον Αντρέα, εκείνος πείστηκε ότι δε θα βρεθεί άλλος να τον αγαπήσει έτσι. Ο Γρηγόρης κοιτώντας το ρολόι του κατάλαβε πως έπρεπε να βιαστεί. Έφτασε στο ραντεβού με 20 λεπτά καθυστέρηση. Ο Αντρέας καθόταν εκεί σιωπηλός και τσαντισμένος για την αργοπορία. "Έλα, άργησα λίγο στη δουλειά γιατί έψαχνα και το βιβλίο σου" είπε ο Γρηγόρης προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του. "Τι, τώρα δε θα μου μιλάς? Κοίτα. Σου έφερα το βιβλίο που μου ζήτησες χτες". Ο Αντρέας όμως δεν απαντούσε και έτσι ο Γρηγόρης αποφάσισε να αρχίσει να του το διαβάζει. Έτσι κάθισε δίπλα του, και αφού ένιωσε ότι ο αγαπημένος του ήταν μαζί του παρά το ότι καθόταν σιωπηλός, ξεκίνησε να του διαβάζει το αγαπημένο του βιβλίο. "Ξέρεις κάποιες στιγμές νιώθω ότι είσαι τόσο μακρυά μου και νιώθω ότι δε μπορώ να κάνω τίποτε για να σε φτάσω. Και το χειρότερο είναι πως το καταλαβαίνουν όλοι αλλά εγώ όχι. Νιώθω ότι ζω σε αργή κίνηση και εσύ δεν είσαι εκεί. Φοβάμαι χωρίς εσένα. Φοβάμαι όταν σβήνω τα φώτα και εσύ δεν είσαι εκεί. Και φοβάμαι γιατί δεν ξέρω αν έχω άλλο χρόνο να σου δώσω. Σήμερα το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσει η δουλειά και να τρέξω να κρυφτώ στην αγκαλιά σου, για άλλη μια φορά... Για άλλη μια ακόμα φορά, θα έβλεπε και ο φύλακας, το θλιμμένο αγόρι να κάθεται πάνω από τον ωραιότερο τάφο του νεκροταφείου, αυτό το απόγευμα διαβάζοντας ένα βιβλίο. Την άλλη μέρα είχε φέρει φωτογραφίες. Όταν έφευγε ο Γρηγόρης, ο φύλακας τον ρώτησε τι θα φέρει την επόμενη φορά. Ο Γρηγόρης τον κοίταξε με το ίδιο κενό βλέμμα που κοιτούσε όλους τους ανθρώπους μετά το θάνατο του Αντρέα και του απάντησε : "Ντολμαδάκια. Μου ζήτησε ντολμαδάκια...

Τ Ε Λ Ο Σ

Η ιστορία ήταν μία προσφορά στην τέχνη και στον πολιτισμό, ύστερα από πρόσκληση στο παιχνίδι των ντολμάδων της akaninisti και του mahler76.

Μια ιστορία διαφορετική από τις υπόλοιπες της σειράς ντολμά, την οποία θα ήθελα να αφιερώσω στον toymaker που σήμερα έχει τα γενέθλιά του.
Διότι μπορεί η ιστορία να είναι λυπητερή και ο toymaker ο άρχοντας του τρόμου, αλλά είναι αυτός που ξέρει να γελάει και να μας κάνει να αισθανόμαστε όλοι πάντα χαρούμενοι :) Τις καλύτερες ευχές μου!

Και ναι κάπως έτσι, με ντολμάδες, θα μας αφήσει και ο Οκτώβριος. Ένας μήνας γεμάτος αλλά και σαν την ιστορία. Το να καταφέρεις να ζεις στη δική σου πραγματικότητα θέλει πολύ κουράγιο τελικά... Άντε και καλό Νοέμβρη να έχουμε!

Εθνική Ιταλίας - παρτ(ον) II

Fransesco Totti (με κοντό μαλλί φυσικά)

Vincenzo Montella

Gennaro Gattuso

Gianluca Zambrotta

Silvio Tacchinardi

Fabio Cannavaro

Και bonus : φωτογραφήσεις από την D&G collection εσωρούχων :

2006 με τους : Cannavaro, Gattuso, Pirlo, Blasi, Zambrotta

2007 με τους πιο άγνωστους αλλά εξίσου καυτούς : Antonio Di Natale, David Di Michele, Fabio Grosso, Massimo Oddo, Marco Amelia

Αφιερώσεις :
* Ο Gattuso είναι εξαιρετικά αφιερωμένος στην αγαπημένη θεία Ντόνα
* Το ντουέτο των ποστ είναι αφιερωμένο στον tovene592