Η 2μετρη ξανθιά και το προξενιό

Τον τελευταίο καιρό στη δουλειά ασχολούμαι με κάτι αρχειάκια με ονόματα pairs και singles (ανάλογα αν έχω ζεύγη λέξεων ή σκέτες λέξεις). Αναπόφευκτα κάνω συνειρμούς όπως αυτούς στο προηγούμενο ποστ. Σήμερα θα σας αιτιολογήσω με απλά καθημερινώ δρώμενα και γιατί ενισχύονται.

Σίγουρα όλοι θα θυμάστε την περίφημη ιστορία με το γείτονα στην οποία απέδειξα περίτρανα πόσο άνετα μπορώ να φλερτάρω με κόσμο [αυτοσαρκασμό το λέμε αυτό και είναι μορφή άμυνας μου είπαν]. Ε λοιπόν τις προάλλες έγινε και δεύτερη συνάντηση (μετά από καιρό). Αυτή τη φορά εγώ μόλις είχα γυρίσει από τη δουλειά και κοιτούσα την αλληλογραφία μου (sic). Δυστυχώς είχε έρθει η ΔΕΗ, ένα διαφημιστικό και το ειδοποιητήριο για το 1000άρικο του ΤΣΜΕΔΕ ενώ το γράμμα από τον justin (timberlake) δεν ήταν στη θυρίδα μου. Αφού έλεγξα ότι δεν έχει παραπέσει σκέφτηκα πως και τα αμερικάνικα ΕΛΤΑ είναι άχρηστα (σαν τα δικά μας) και πως θα με πάρει τηλέφωνο όταν είναι έτοιμος να παρατήσει τη Τζέσικα και να κάνει σοβαρή σχέση μαζί μου. Ονειρευόμενος λοιπόν αυτά, κουνάω να ανέβω προς τη σκάλα και τσακ ανοίγει το ασανσέρ και πέφτω πάνω στο γείτονα. "Με συγχωρείτε ήταν τυχαίο" και οι συναφείς ατάκες ενώ με θυμήθηκε ο καταραμένος και αφού μου χαμογέλασε με ένα συγκαταβατικό βλέμμα (ξέρω πως είσαι μόνος) βγήκε από το ασανσέρ αλλά όχι μόνος. Πίσω του ξεπροβάλλει μια δίμετρη ξανθιά (νομίζω πιο ψηλή και από τη 1:-) αλλά με πιο μακρύ μαλλί) με γυαλί μαύρο (γύρευε τι μάτια θα είχε η συφοριασμένη) και ένα εμπριμέ φόρεμα (αυτά του παζαριού), μέσα στο οποίο χύνονταν τα βυζόμπαλά της σαν πετρελαιοδεξαμενές ενώ τα σαρκώδη χείλη της τραντάζονταν στο ακούμπησμα των τακουνιών της στο πάτωμα. Οι ματιές μας διασταυρώθηκαν αμέσως. Με κοίταξε από πάνω ως κάτω, κατέβασε ένα εκατοστό το γυαλί (για να δει η στραβή) και τα χείλη της πήραν κλίση 1 μοίρας. Δε μπόρεσα να μη διακρίνω μια αναταραχή στα μαλλιά της, σημάδι πως μάλλον στο σπίτι του γείτονα παίζανε κουν-καν ή τις κουμπάρες. Ένα ρίγος με διαπέρασε. Χριστέ μου. Πως να συναγωνιστώ το αντίγραφο της Πάμελα Άντερσον με το ύψος της Ναόμι?. Αμέσως ξύπνησε ο εγωισμός μου, αυτός που ξεπροβάλλει που και που έτσι για να με κρατά σε αξιοπρέπεια, φόρεσα και εγώ τα γυαλιά ηλίου (κιουρία, εντελώς) και έφυγα από μπροστά τους. Πάπαλα και αυτή η ιστορία.

Τις προάλλες (όχι τις προηγούμενες, τις άλλες), ήμουν στο σπίτι ενός καλού φίλου (str8 αυτός από τους αγάμητους που τυπικά δεν ξέρει για μένα αλλά ουσιαστικά όταν επί 8 χρόνια δε μιλάς για μουνάκια, ε, αν ο άλλος δεν το καταλαβαίνει τότε είναι αλά χαζός) για ένα δείπνο οικογενειακό (με τη μαμά και το μπαμπά του). Και εκεί που καθόμασταν και χαζολογούσαμε και εγώ σκεφτόμουν ότι η επιδερμίδα μου είναι λίγο ξηρή, αρχίζει η μαμά να μου λέει πόσο καλό παιδί, πόσο τέλειος είμαι, πόσο θαυμάσιος είμαι, τόσο που θα ήθελε να μείνω στην οικογένεια. Στην αρχή έπαθα σοκ. Μεγάλο. Γιατί η περί της οποίας ο λόγος οικογένεια, έχει 4 γιους (χώρια το συντηρητισμό της). Μου πλασάρει το γιο της? Τι καλή! Κρίμα που δε μ αρέσει όμως. Πως να αρνηθώ? Μήπως να είναι το τυχερό μου? Μήπως ο θεός με δοκιμάζει και μου στέλνει γκόμενο από κει που δεν το περιμένω? Μέχρι να σκεφτώ όλα αυτά, και αφού είχα σκεφτεί τι θα φορέσω στην Τήλο και να βγάλω το πλάνο των καλεσμένων στη δεξίωση, με είχε προσγειώσει απότομα στην πραγματικότητα, μιας και μου προξένευε (για γάμο πάντα) μια ανηψιά της (ξαδέλφη του φίλου μου). Στην αρχή ήθελα να βάλω τα γέλια. Τα δυνατά γέλια όμως. Μετά ήθελα να την πιάσω απο το μαλλί και να της πω : Μα δε με βλέπετε? Αλλά όχι. Αφού το σκέφτηκα (ναι τ ομολογώ) για 1 δευτερόλεπτο μιας και η νύφη τυγχάνει κόρη του οδοντιάτρου μου (οποτε θα μου κάνε τα μερεμέτια στο στόμα δωρεάν) αρνήθηκα την πρόσκληση ευγενικά... Παρόλα αυτά το έζησα και αυτό και μετά σκυλόβρισα το φίλο μου, που μου εξομολογήθηκε πως κάτι ήξερε και δε με προετοίμασε για να γελάσουμε. Έτσι για να γελάσουμε σκέφτηκα να του ζητήσω να κάνουμε και τίποτε άλλο αλλά κρατήθηκα.


Και έτσι μετά από όλες αυτές τις ιστορίες εμπλοκής με str8 παρατράγουδα, εξακολουθώ να σκέφτομαι singles και pairs... Ως εκείνη τη μέρα....