Γράμμα ενός αγοριού

Τις προάλλες δέχτηκα το παρακάτω email. Προσπάθησα να απαντήσω. Όσες φορές και αν το έκανα, άλλες τόσες φορές πάτησα και το backspace. Με τη σύμφωνη γνώμη του αποστολέα, το δημοσιεύω εδώ. Για να ζητήσω και τη δική σας γνώμη :)

Αγαπητό προφυλακτικό,

Παίρνω το θάρρος να σου γράψω αυτό το mail, χωρίς ακριβώς να έχω ιδιαίτερο λόγο, χωρίς ακριβώς να ξέρω τι να περιμένω, χωρίς ακριβώς να ζητάω κάτι. Απλά διαβάζοντας σε από την αρχή, κατάλαβα πως σε κάποιες περιπτώσεις έχεις περάσει και εσύ βιώματα παρόμοια με τα δικά μου. Βέβαια τώρα μάλλον βρίσκεσαι σε άλλη φάση, αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Είμαι στα 20 μου και είμαι γκέι. Δεν έχω κανένα gay φίλο και κανένας δεν ξέρει για μένα. Πάντα είχα την απορία : Γιατί επειδή είμαι γκέι πρέπει να πηγαίνω σε γκέι μαγαζιά; Γιατί πρέπει να ξέρω απέξω όλα τα προγράμματα των μαγαζιών αυτών; Τα events που έχουν, ποιες μέρες έχουν special guests; Γιατί οι gay+lesbian στήλες γράφουν με θέμα αυτά τα μαγαζιά; Δεν έχω κανένα πρόβλημα, εξάλλου συνειδητά δεν πηγαίνω ποτέ σε αυτά τα μαγαζιά, αλλά γιατί γιαυτό το λόγο πρέπει να θεωρούμαι διαφορετικός; Γιατί πρέπει να μπαίνουμε από μόνοι μας στο περιθώριο;

Δεν περιμένω να μου απαντήσεις. Εξάλλου και εσύ απ'ότι έχω καταλάβει βγαίνεις σε τέτοια μαγαζιά. Απλά, σκέφτομαι, και φαντάζομαι και εσύ ίσως το έχεις σκεφτεί, ότι όλοι μας κάποτε αποφασίσαμε ότι είμαστε γκέι. Το δεχτήκαμε. Διαβάζοντας λοιπόν μία gay στήλη, γιατί πρέπει να δω όλες τις εκδηλώσεις της κοινότητας; Μήπως γιατί μόνο γιαυτό κάνουμε; Θα προτιμούσα να δω κάτι πιο ανθρώπινο, κάτι που να μπορέσει να με βοηθήσει στα πρώτα μου βήματα στο "χώρο" αυτό (Και μόνο η χρήση της έκφρασης "στο χώρο" με αηδιάζει).


Φοβάμαι μήπως ανήκω σε κάποια άλλη κάστα gay, που δεν του αρέσει να πηγαίνει σε gay clubs, που δεν του αρέσει να κάνει ξεπέτες, που του αρέσει το ποδόσφαιρο, που, που, που... Δεν ανησυχώ για κάτι. Φαντάζομαι πως κάποια στιγμή θα βρω το δρόμο μου και εγώ. Όπως όλοι. Απλά γιατί να πρέπει να περάσω αυτή τη διαδικασία; Μόνος;

Το ομοφυλόφιλο ασχημόπαπο