Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

Τελικά πως τρώγεται η εκδίκηση;


Πότε ήταν η τελευταία φορά που έτρεμες από θυμό για κάποιον; Που κάποιος στην έφερε; Που Θόλωσες; Που ήθελες να του τη φέρεις με τον ίδιο τρόπο το συντομότερο; Που το μυαλό σου τριβελιζόταν από τον πόθο για εκδίκηση; Που κοιμόσουν και ξυπνούσες με αυτή τη σκέψη;

Όλοι μας στη ζωή πληγωνόμαστε. Αργά ή γρήγορα. Περισσότερο ή λιγότερο. Όσο υπερόπτες και αν είμαστε, όσο αλαζονικοί, όσο μοιραίοι, θα έρθει κάποια στιγμή που θα νιώσουμε προδομένοι, από έρωτα, από φιλία, από επαγγελματισμό ή κάτι άλλο και ενίοτε και με πισώπλατες μαχαιριές. Αλλά θεραπευόμαστε. Αργά ή γρήγορα. Περισσότερο ή λιγότερο. Δεν είναι τίποτα μη ιάσιμο. Και μετά τι;

Θα κάθεσαι να κλαις ολημερίς και ολονυχτίς που η ζωή στα έφερε έτσι κουλά; [Όχι αγάπη μου, τι pathetic]

Θα ξεγράψεις τα πάντα που αφορούν αυτό το κομμάτι και θα προχωρήσεις μπροστά; [Έτσι απλά τ αφήνεις όλα να περνάνε; Γιαυτό δε μπορείς να κάνεις σταθερή σχέση;]

Εκδικείσαι με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο και ανάβοντας τσιγάρο μειδιάς βλέποντας το έργο σου; [Αχάάά cheeeeck]

Μα καλά εσύ δεν πιστεύεις στη Θεία Δίκη; [Ποια θεία είναι αυτή; Εκείνη η κουλή η αδελφή του πατέρα σου με το γιο το τεκνό;]

Ούτε καν πως θα γυρίσει ο τροχός, θα μαμήσει και ο καλιαρντός; [Πάλι ξέφυγες και με μπέρδεψες]

Μην ξεχνάς πως ότι σπείρεις θα θερίσεις, επίσης όποιος έσπειρε ανέμους θα θερίσει θύελλες και επίσης επίσης τον αράπη και αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς [Ε τώρα το χασα τελείως με τις παροιμίες]

Τέχνη. Μαεστρία. Πείσμα. Υπομονή. Φέρε το δάχτυλο στη σκανδάλη και περίμενε. Η στιγμή για τον πυροβολισμό μπορεί να αργήσει. Αν δε μπορείς να κάνεις αλλιώς, τότε οπλίσου με όλα τα προηγούμενα και περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Μπορεί να είναι σε 1 λεπτό, σε 1 ώρα, σε 1 μήνα, σε 1 χρόνο, σε 1 δεκαετία (έλα το πιασες τι εννοώ).

Ακόμα θυμάμαι ότι για μία εκδίκηση χρειάστηκε να περιμένω 4 χρόνια. Κάτι που έγινε πρόσφατα. Και όμως. Ένιωσα τόση ικανοποίηση που δε μπορούσα να πάψω να χαμογελάω. Κακία; Δικαίωση; Δεν ξέρω. Ξέρω πως δε το μετάνοιωσα, ξέρω πως για κάποιο λόγο ένιωσα σπουδαίος που τα κατάφερα, ένα απίστευτο αίσθημα αυτοικανοποίησης, το οποίο πέρασε και πλέον ανήκε στη σφαίρα του παρελθόντος. Ίσως γιατί με το συγκεκριμένο άτομο πλέον δεν έχουμε χάσει τα ίχνη (ούτε μαθαίνω γιαυτόν ούτε μαθαίνει για μένα).
Θυμάμαι όμως και μια άλλη φορά που όταν είδα ότι ο άλλος πόνεσε στενοχωρήθηκα και ίσως για μία στιγμή προσπάθησα να αλλάξω την κατάσταση. Μάταια όμως. Τα γεγονότα γράφονται και δε διορθώνονται. Το πρόσωπο περί του οποίου ο λόγος, κατάλαβε πως εγώ είχα να κάνω με τον πόνο του και απλά σιώπησε. Δε μου μίλησε, δεν αντέδρασε, απλά δέχτηκε την κατάσταση. Και ίσως αυτό με ενόχλησε. Σαν να κατάλαβε πως ήταν η απάντησή μου. Και μετά από όλα αυτά έμεινα να αναρωτιέμαι για το τι θα κάνω την επόμενη φορά...
Θα κλείσω τη σημερινή "θεματική" ανάρτηση περί εκδίκησης (όπως προτάθηκε από το mahler76) με τα λόγια του Ιονέσκο για το "Παράλογο" :

"Εκείνο που χρειαζόταν ήταν όχι να προσπαθούμε να κρύβουμε τα νήματα που κινούν τις μαριονέτες αλλά να τα φανερώσουμε ακόμη περισσότερο, να ανακαλύψουμε την ίδια την ουσία του γκροτέσκου, της καρικατούρας, να υπερβούμε την ξεθωριασμένη ειρωνεία της σπιρτόζας κωμωδίας δωματίου (...), να ωθήσουμε τα πάντα στα όρια του παροξυσμού, στο σημείο όπου βρίσκεται η πηγή του τραγικού."

Κάπως έτσι και με την εκδίκηση. Παράλογο και λογικό μπλέκουν και συνυφαίνονται, κάποιες φορές τόσο πετυχημένα και χαριτωμένα που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πια νήματα, μαριονέτες, καρικατούρες, κωμωδίες και τραγωδίες. Στο τέλος μένει μόνο μία ανάμεικτη γεύση. Απόδειξη ίσως, ότι την πηγή του τραγικού την πλησιάσαμε. Πόσο πολύ ή λίγο θα φανεί.

29 σχόλια:

One Happy Dot είπε...

Το θέμα είναι πώς τρώγεται ή πώς χωνεύεται, τόσο από εκείνον που εκδικείται όσο και από τον εκδικούμενο? Την ευχαριστιόμαστε πάντα τόσο πολύ ώστε να είμαστε μια ζωή σίγουροι ότι ορθώς πράξαμε ή μετά την πρώτη ικανοποίηση αρχίζουν τα σύννεφα να μαυρίζουν το γαλάζιο μας ουρανό? Και αν τελικά δεν εκδικηθούμε θα μείνουμε πάντα με το απωθημένο μιας χαμένη ευκαρίας? Ζόρικο θέμα...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα! :)

Hfaistiwnas είπε...

Kαλημέρα!! Δεν έχεις άδικο καλέ μου..
ευτυχώς υπάρχει η θεία δίκη και δεν μπάινουμε σε αυτή τη διαδικασία..
Ότι και να μου έχει κάνει κάποιος, αν τον δω να πονάει, θα πονέσω και εγώ, αδυναμία μπορείς να το πεις.. :)

mahler76 είπε...

Άρα να προσέχω να μην σε 'πηδήξω" γιατί την "πούτσισα" μετά. Θα με κυνηγάς μια ζωή.
Εγώ πάλι μάλλον διαλέγω τον pathetic δρόμο, άλλωστε με έχουν αποκαλέσει και αυτό, άλλα στο συγκεκριμένο θέμα δεν μετανιώνω. Δεν λέω πως δεν το σκέφτομαι, αλλά ο σχεδιασμός,και η εκτέλεση μιας πράξης εκδίκησης θα έτρωγε εμένα περισσότερο από ότι το άλλο άτομο. Δεν θα μπορούσα να το χωνέψω που λέει και η One happy dot.

Πάντως έκανες μιαν εξαιρετική ανάρτηση, αυτό οφείλω να στο αναγνωρίσω. πολλά φιλιά.

Strahd είπε...

Είμαι στα λόγια εγώ. Εκεί μένω. Μπορεί να σκέφτομαι διάφορα ότι θα κάνω σε κάποιον, αλλά δεν τα προχαράω. Δεν μου αρέσει να τον βλέπω να πληγόνεται, όποιος κι αν είναι αυτός. Η εκδίκηση είναι σαν δηλητήριο... Σε τρώει από μέσα-έξω... Δεν μου αρέσει.

oblivion είπε...

πολύ καλό το ποστ σου, αναλυτικό και περιεκτικό. στα λόγια μένω κι εγώ, στο 99% δεν μπαίνω στον κόπο να κάνω κάτι από μόνος μου.. ωστόσο όταν έρχεται η Θεία Δίκη -γιατί μερικές φορές όντως έρχεται- εκεί το απολαμβάνω. και με μεγάλη επιτυχία συνήθως!

ProFyLaKtiKo είπε...

@one-happy-dot : ζόρικο δε λες τπτ. παίζουν πολλά. καλημέρααααααα

@hfaistiwnas : μάλλον είσαι καλό παιδί, όχι αδύναμος

@mahler76 : το πιασες το υπονοούμενο :) σε ευχαριστώ

@strahd : δηλητήριο... μάρεσε η παρομοίωση...

@oblivion : thanx :) τελικά τη Θεία Δίκη την αγαπάμε όλοι μας βλέπω....

the boy with the arab strap είπε...

1) δεν πιστευω οτι υπαρχει θεια δικη , τουλαχιστον οχι για ολους.
2)
ουτε αυτο ,το θα γυρησει ο τροχος θα γαμησει και ο φτωχος ,αυτο κι αν ειναι παραμύθι . αυτα τα λενε αυτοι που καλοπερνανε για να κοροιδεουν αυτους που ειναι φτωχοι.
3) οχι μονο οπως σπειρεις αλλα και οπου σπειρεις ,ειναι το θεμα .
4)και μην κανεις αυτα που δεν θες να σου κανουν , οταν σκεφτεσαι και μον οτην εκδικηση λειτουργεις αρνητικα , και δεν ξερεις ποτε ακριβως το λογο γιατι ο καθενας κανει το λαθος , γιατι περι λαθος προκειται ,και θελεις να εκδικηθεις.
λεει μια παροιμια κανε το καλο και ριξτω στο γιαλο .

tovenito είπε...

πιστεύω ότι υπάρχει θεία δίκη. βλέπεις ότι η ζωή κάνει απίστευτους κύκλους και μόνη της αποδίδει τα του καίσαρος..
εκδίκηση; χμ. δεν ξέρω. όταν γίνεται εν βρασμώ σε ικανοποιεί, αλλά μετά διορθώνει κάτι; νομίζω ότι η αδιαφορία είναι πολύ καλύτερο από την εκδίκηση

Mirela είπε...

Eγώ έχω και φρέσκια περίπωση όπου θέλω να εκδικηθώ κάποιον αλλά έλα μου που όποτε βρίσκεται κάποιος στο στόχαστρο μου, εξαφανίζεται απο το ραντάρ... αν τύχει και τον πετύχω όμως δε θα μείνω στα λόγια...θα χυθεί αιμα!!!

mahler76 είπε...

και σπέρμα?

Ανώνυμος είπε...

1. δώσαμε κι εμείς δικαίωμα στο θύτη
2. σίγουρα έχει αδικήσει κι άλλους
3. βασίζεται στο γεγονός πως δεν υπάρχουν μάρτυρες
4. κάποια στιγμή, όταν τελειώσουν τα πρόθυμα θύματα, θα στραφεί στον εαυτό του
5. έχει τον τρόπο να σπέρνει ενοχές
6. όταν έρχεται η δικαίωση αισθανόμαστε εμείς θυτες
7. πριν απ΄ αυτή τη στγμη έχει επανακάμψει και όλα είναι "καλύτερα από ποτέ"
8. μπορεί και πολλές φορές (το 7.)
9. είναι θρασύδειλος
10. θα την πατήσει και να είστε μακριά να μην σας πιτσιλίσουν τα αίματα, είναι δηλητηριώδη

b|a|s|n\i/a είπε...

η εκδίκηση μοιάζει αδυναμία πολλές φορές. του να προκαλούμε στους άλλους πράγματα που δεν θέλουμε να μας προκαλούν οι άλλοι. θα πονάμε λιγότερο αν πονά και ο άλλος; μπα, δεν νομίζω

jg είπε...

einai psyxof8ora omws diadikasia

ProFyLaKtiKo είπε...

@κρασί/νερό : βέβαια υπάρχει ένας φαύλος κύκλος μιας και έχεις ήδη πάθει αυτό που δε θες να σου κάνουν...

@τόβενε : όλοι μας θέλουμε να πιστεύουμε στη θεία δίκη. μας διευκολύνει τελικά... όσον αφορά στην αδιαφορία κάποιες φορές νομίζω πως δε λειτουργεί, ειδικά αν ο άλλος είναι αναίσθητος.

@mirella : α! οποία τιμή! η 2η σκύλλα! και είπαμε, υπομονή, πείσμα κλπ....

@mahler76 : αίμα, σπέρμα, όλα αυτά.... μαζί πάνε.... που λέει ο λόγος....

@imaria : ο 10λογος της... αντεκδίκησης;;;

@basnia : νομίζω πως δεν τίθεται θέμα πόνου μόνου αλλά και εγωισμού. εκεί χτυπάει περισσότερο...

ProFyLaKtiKo είπε...

@ P.O.V of a G : ίσως είναι και ψυχοφθόρα ειδικά αν το άτομο που εκδικείσαι σε έχει πληγώσει, γιατί πονάς και περισσότερο... σχετικά όμως είναι όλα...

nikisot είπε...

egw pantws paradexomai oti otan ekdikoumai estw kai a8ela mou, xamogelaw

spyros1000 είπε...

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ...
ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ VS VIAGRA...
ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ...
ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ..
ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ...

ProFyLaKtiKo είπε...

@moodygirl : μαζί σου :)

@spyros1000 : καλώς ήρθες. το viagra που το είδες δηλαδής???

turigr είπε...

Ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σου. Εγώ πάντως δεν αναλώνομαι στο πως θα πάρω εκδίκηση. Δείχνω την αδιαφορία μου (έστω και προσποιητή) και τελειώνω εκεί!

hourglass είπε...

Καμιά φορά η αδιαφορία είναι και η καλύτερη εκδίκηση. Όσο αναζητάς την εκδίκηση σημαίνει ότι ακόμη είσαι στοιχειωμένος από το παρελθόν, όταν όμως πάψεις να ασχολείσαι τότε πραγματικά έχεις προχωρήσει μπροστά...

LieAsADream είπε...

Πρώτον,δεν ήσουν ποτέ ακάλεστος!!Ίσα ίσα ευχαριστώ για το comment!
Δεύτερον,ευχαριστώ ΚΑΙ για το κείμενο,ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν να διαβάσω αυτή τη στιγμή!!!και είμαι πολύυυύυυυυυυ χαιρέκακος τελικά!
Ήδη πάντως νιώθω καλύτερα...Γιατί ξέσπασα!!!

ΥΓ.Μήπως είσαι σκορπιός???Αλλιώς δεν εξηγείται!!!

ProFyLaKtiKo είπε...

@turigr : thanx. η αδιαφορία δυστυχώς κάποιες φορές δεν πιάνει :(

@hourglass : στοιχειωμένος ή πονεμένος; θα επαναλάβω πως τίθεται σίγουρα θα θέμα εγωισμού..

@liesasadream : thanx :) χαίρομαι που σε "βοήθησε" και το κείμενο, που εντελώς τυχαία είχε θέμα την εκδίκηση. δεν είμαι σκορπιός, είμαι αιγόκερας :) αλλά όπως έγραψες και εσύ σε ένα ποστ σου, δεν ήξερα πως μπορούσα να κρύβω τόση κακία μέσα μου :(

PN είπε...

Άξιος που τόλμησες να ασχοληθείς χωρίς προσωπεία με το θέμα της εκδίκησης. Αυτή η διττή της φύση είναι που την κάνει τόσο γοητευτική, αλλά και απεχθή. Διαλέγουμε και παίρνουμε θα έλεγα εγώ. Και αφήνουμε το χρόνο να δείξει τελικά αν πράξαμε σωστά ή όχι. Εν τέλει άνθρωποι είμαστε...δεν μπορούμε να κλειστούμε σε μια γυάλα και να βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας να αλλάζει...!!!

Soula είπε...

Εκδικούμαι με μανία και με κακία!
Δεν ξέρω αν κερδίζω κάτι.
Ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα αναρωτηθεί για τη ματαιότητα του πράγματος μέχρι πρότινος.
Τώρα όμως;;Μήπως μεγάλωσα και βλέπω τις καταστάσεις απο διαφοερτική οπτική;
Πέρα απο αυτά η εκδίκηση μου δίνει κάτι να ασχούμαι(τώρα είναι καλό αυτό;;)Δε θα είχες blog αν είχες κανονική ζωή θα μου πείς...
Έτσι ή αλλιώς..κουφάλες όποιος με πειράξει θα του αλλάξω τα φώτα κι ας μετανιώσω μετά!!

ProFyLaKtiKo είπε...

@vk : δεν κολλάμε είπαμε! καλά τα είπες (και εδώ και στο blog σου)

@soula : καλά κάνεις! μαζί σου λέμε!

Κώστας είπε...

Δε μου αρέσει να εκδικούμαι.

Αλλά αρέσει να επιβεβαιώνομαι.

Μ' αρέσει όταν βλέπω ότι κάτι δε μου κάθεται καλά (πχ μία σχέση που είναι στα σκαριά), να το λέω στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους και όταν βγει αληθινή η πρόβλεψη μου (που σχεδόν πάντα βγαίνει!) νιώθω ικανοποίηση.

Αν αυτό με κάνει κακό άνθρωπο, τότε είμαι :P

Ανώνυμος είπε...

Θα συμφωνήσω περίπου με τον strahd...
Σκέφτομαι πολύ τις συνέπειες... Πες ότι δειλιάζω...

Όσο για τη Θεία Δίκη, πες το όπως θες, πιστεύω πως το κακό γυρίζει πίσω όπως και το καλό... Νομίζω μου συμβαίνει... :-Ρ

ΥΓ. Ο αράπης που κολλάει;!

Κι άλλα φιλιά :-)

ProFyLaKtiKo είπε...

μπα... είσαι ένα μικρό άκακο μυρμηγκάκι :)

ProFyLaKtiKo είπε...

@alexis : παντού υπάρχει ένας αράπης. black is beautiful εξάλλου....