Το τεκνό της διπλανής πόρτας

Η μέρα είναι Τρίτη. Σαν καλός γκέι εργένης με άφθονο χρόνο για σκότωμα κάθε Τρίτη (αλλά και Παρασκευή)βγάζω τα σκουπίδια. Μου είναι πολύ εύκολο να στοχεύσω τον κάδο και από το μπαλκόνι μου αλλά επειδή την τελευταία φορά που το έκανα πέτυχα κάτι παιδάκια που έπαιζαν αμέριμνα, αποφάσισα να μην το επαναλάβω αλλά να γίνω η κλασσική νοικοκυρά που κατεβάζει τα σκουπίδια δια χειρός. Φόρεσα λοιπόν ότι βρήκα μπροστά μου και αφήνοντας τα σκουπίδια με περισσή χάρη στον κάδο, επέστρεψα για να μπω στην πολυκατοικία. Και τότε σκάει η κεραμίδα. Καθώς άνοιγα την πόρτα, συνειδητοποιώ ότι στα γράμματα του θυρωρείου βρίσκεται ένας θεότεκνος, καινούρια φάτσα, διαφορετική από τους γέρους ενοίκους, τους κινέζους ενοίκους, την πόρνη ένοικο και τον βαρβατουά str8 ναυτίλο ένοικο. Ένα αγγελικό πρόσωπο με ενα κορμί σμιλεμένο να κολάζει αγγέλους, φτιαγμένο για απολαύσεις παντός είδους (έλα μαζέψου μαρή). Για δευτερόλεπτα φαντάστηκα τον εαυτό μου να ορμάει πάνω του και να τον δαγκώνει σε διάφορα σημεία του κορμιού του, προεξέχοντα και μη (κάποιες φορές η στέρηση χτυπάει κόκκινο) αλλά ευθύς αμέσως προσγειώθηκα στην πραγματικότητα για να κοιταχτώ από πάνω ως κάτω και να συνειδητοποιήσω πως αυτό το "ότι βρήκα" που έβαλα πάνω μου ήταν η πρώτη (πως λέμε η τελευταία) λέξη της μόδας και αν με έβλεπε στο δρόμο ο Μάρκελος Νύχτας θα αυτομαστιγωνόταν. Μα χάθηκε να βρω μπροστά μου μια γούνα ή έστω εκείνο το μαργαριταρένιο κολιέ που μου τονίζει το μπούστο? Τότε σκέφτηκα πως αφενός η εμφάνιση δεν παίζει ρόλο (και έσκασα στα γέλια μόνος μου) και αφετέρου ότι έχω μείνει ακίνητος εδώ και ώρα στην πόρτα με το κλειδί στο χέρι και το μωρό με κοιτάζει. Επιστράτευσα όλη τη γοητεία μου και προχωρώντας με μαεστρία σα να χορεύω λαμπάντα-τον-απαγαρευμένο-χορό έφτασα κοντά του. Αφού κατάφερα να μην κυλιστώ στα πόδια του παρακαλώντας τον να με παντρευτεί χαμογέλασα συγκαταβατικά, ενώ άνοιξα το στόμα μου θέλοντας να μιλήσω αλλά αμέσως κατάλαβα πως δεν ξέρω τι θέλω να πω και έτσι έμεινε για δεύτερη φορά να με κοιτάει απορημένος (η πρώτη ήταν στην πόρτα που στάθηκα σαν άγαλμα με χάλια αμφίεση που ψάχνει να βρει το νόημα της ζωής και την τρύπα της κλειδαριάς).
-Πες κάτι. Πες κάτι τώρα [φώναξε η καλή μου πουστονεράιδα που εμφανίζεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ομοφυλοκαταστατικής αμηχανίας]
Η παύση συνεχίστηκε ενώ εγώ κούνησα τα πόδια μου, ένα εκατοστό το δεξί και ενάμισι το αριστερό για να μη νομίζει ότι απανθρακώθηκα.
-Πες οτιδήποτε. Ότι και να πεις δε θα κάνει κακό [συνέχισε η πουστονεράιδα μου]
-Τι να του πω; Ότι είναι σα τραγανιστό σοκολατογαλακτομπουρεκάκι; Ότι έχω να κάνω καιρό σεξ; Ότι μένω στον πρώτο και δέχομαι παντός καιρού; Ότι χαραμίζεται εδώ;
-Πες κάτι τώώώώώρα. Έχεις μπει στο ρεκόρ γκίνες για τη μεγαλύτερη παύση σε αμήχανη στιγμή γκέι ντροπαλού αγοριού απέναντι σε αμφιβόλου προτιμήσεων άντρα.
-Καλησπέρα. Ακούστηκε μια φωνή σαν της Σωτηρίας Μπέλλου. Από ποιον? Από μένα που συνήθως κελαηδάω σα νεαρό καναρινάκι.
Αφού με κοίταξε από πάνω ως κάτω για να πειστεί ότι δεν του μιλάει alien, με καλησπέρισε και αυτός με μια φωνή 10 τόνους πάνω από τη δικιά μου.
-Πες κάτι άλλο τώρα. Πες οτιδήποτε. [Η πουστονεράιδά μου συνέχισε να με τσιγκλάει στα οπίσθια με το ραβδάκι της σε σχήμα πέους].
Μετακινώντας και το δεξί πόδι ένα εκατοστό ακόμα για να στέκομαι ομοιόμορφα εξακολουθούσα να μην αρθώνω λέξεις.
-Μα πες ότι να ναι. Τίποτα δε μπορεί να τα κάνει χειρότερα.
-Μένετε εδώ; μίλησα τελικά αυτή τη φορά όχι σα τη Σωτηρία Μπέλλου αλλά σα τη Θέλξη που κάνει εμφάνιση με τα εσώρουχα στην caramela.
-Πφφφφ, αυτό σκεφτόσουν τόσην ώρα, όχι δε μένει εδώ είδε τη γαιδουρομουτσουνάρα σου και μπήκε [η πουστονεράιδα με ενέπαιξε].Της έριξα μια με το δάχτυλο και της πέταξα μακρυά το πεοραβδάκι της.
-Ναι στον τρίτο απήντησε ο ευγενής κατά τα άλλα νεαρός.
-Εγώ μένω στον πρώτο. Πότε μετακομίσατε; καλέ λύθηκε η γλώσσα μου σας λέω, αφού δεν του είπα ότι θέλω να του γλύψω το στήθος πάλι καλά.
-Δεν έχω καιρό. Κοφτή απάντηση και μεταβολή προς το ασανσέρ. Μα τι ακοινώνητο πλάσμα. Να θωπεύει το θεό του πρώτου και να φεύγει για το ασανσέρ.
Δε θα έρθει η μέρα που θα χρειαστεί τη βοήθειά μου. Δε θα θέλει λίγο καφέ, λίγη ζάχαρη, κανένα λεμόνι, κανένα προφυλακτικό. Τα @@ μου θα πάρει. (μεταφορικά γιατί κυριολεκτικά μάλλον δε θα τα θέλει).

p.s. για να ξεπεράσω το σοκ φεύγω 3ήμερο. πάλι μαζί σας από δευτέρα βράδυ